Weg over Anna's Hoeve - Landgoed Pijnenburg

1 augustus 2015         

Het is het weekend van de Oude Ambachten in Einighausen. Echter, wij hebben besloten om dit jaar ons huis niet te versieren en er op uit te gaan. Er is prachtig weer voorspeld en dat is ideaal om een weekendje te gaan wandelen.

We gaan met de bus naar de Weg over Anna’s Hoeve waar we weer op de route komen. Het is een bosachtig gebied. We volgen het “voetpad”, aangeduid volgens onderstaand plaatje. De vorige etappe liepen we ook het laatste gedeelte over dit wandelpad.

Na een spoorwegovergang gaan we naar links. “Het is een mooie douche”, zegt Jack, doelend op het hotel waar we verblijven. ”Ja”, zegt Tiny, ”vooral veel bomen, Kerstbomen”. Jack kijkt verbaasd en zegt dan: ”op de douche?”. “Oh” antwoordt Tiny. “Ik verstond boesj”.

We blijven een tijdje door de “boesj”  lopen en steken dan weer de spoorlijn over. Links van ons ligt een manége, rechts lopen de paarden. Dan bereiken we een parkachtig gebied, met een mooie waterpartij, bruggetjes, grasvelden en grote statige bomen. We volgen het pad langs het water, waar een grote eendenfamilie in zwemt: pa en ma met hun negen nakomelingen.

We zijn bij kasteel Groeneveld, vroeger een buitenverblijf van een rijke Amsterdamse familie maar nu eigendom van Staatsbosbeheer. Het kasteel stamt uit de 18e eeuw. We hebben vandaag tijd genoeg dus nuttigen we een Italiaanse koffie op het uitnodigende terras naast het koetshuis. Het is hier wel lekker zitten onder het zonnetje.

Vanuit Groeneveld gaat het wederom richting spoorlijn. De oversteekplaats is deze keer niet beveiligd, dus opletten. We blijven de bosweg volgen, steken een verkeersweg over en volgen dan een breed pad dat aan de achterzijde van enkele riante woningen loopt. We blijven dit pad zo’n 1½ km volgen. Als we even rusten op een bank passeren ons 2 amazones op hun paarden. Al dravend komen ze voorbij, de paarden zijn goedgemutst, hebben wel zin in een uitje.

We blijven in de bossen, een enkel keer steken we een verharde weg over. Het zijn mooie bospaden, meestal breed en geen “rul” zand. En gelukkig ook geen ruiterpaden. Er komt nog afwisseling in het landschap als we door een klein heideveldje lopen.

De heide begint te bloeien, al is het nog pril.

Dan passeren we warempel ook nog een maisveld dat midden in de bossen blijkt te liggen. Aan de rand staat een koddige stoel. We maken een bocht langs het maisveld en komen uiteindelijk op een laan die naar Lage Vuursche leidt.

Het is druk in dit pannenkoekendorp. De terrasjes zitten bomvol. We besluiten om even naar ’t kerkhof te lopen om het graf van Johan Friso te bezoeken. De verongelukte zoon van prinses Beatrix blijkt in een hoek van het kerkhof zijn laatste rustplaats te hebben. Het is een vrij sober graf.

De tocht gaat verder langs het landgoed van kasteel Drakensteijn. Het perceel is geheel omheind met een hoog hekwerk. Om de 50 mtr staan camera’s. Nederland zorgt voor een goede beveiliging van zijn voormalige vorstin. Maar aan de buitenzijde oogt het als een streng bewaakte gevangenis. Uiteraard hopen we dat Beatrix er nog vele jaren gelukkig en gezond mag verblijven. In onze ogen heeft ze dat wel verdiend. Vanuit Drakensteijn lopen we naar Pijnenburg, ook weer zo’n groot landgoed. Hier eindigt de etappe van vandaag. Vanuit Pijnenburg lopen we terug naar de Ernst Sillem Hoeve waar we een arrangement voor 2 nachten hebben geboekt, inclusief een 3-gangendiner.

Als we ’s avonds “aanschuiven” voor het diner blijkt dat we een zelf keuze mogen maken van de menukaart. Dat is wel verrassend. Dit hebben we voorheen één keer eerder meegemaakt: in Alphen toen we het Grenslandpad liepen, bij hotel “Den Brouwer”.

Meer foto's:

Lees verder    Landgoed Pijnenburg - Maarn