Grebbeberg - Ede

10 september 2015         

Als we ’s morgens gaan ontbijten merken we dat het hotelletje toch redelijk goed bezet is voor een doordeweekse dag. Maar het is ook goed vertoeven in deze omgeving, en het hotel is goed verzorgd.

We kunnen rustig aan doen, want vandaag staat een korte etappe op het programma.

Als we uitgechecked hebben lopen we nog even bij Ouwehands Dierenpark naar binnen. Althans bij het pleintje vóór de kassa’s. Hier kunnen we de grappige maki’s en de sneeuwuilen bekijken.

We maken een foto van de sneeuwuilen. Voor het geval we vandaag geen trekvogels te zien krijgen. Daarna lopen we verder naar het oorlogsmonument dat ons herinnert aan de hevige gevechten die hier in het begin van de 2e wereldoorlog plaatsvonden. Tegenover het monument ligt het kerkhof waar vele jonggesneuvelden begraven liggen. In totaal sneuvelden binnen enkele dagen op deze plek aan Nederlandse zijde bijna 400 militairen. Jongeren, amper 20 jaar jong. Een macaber gevoel bekruipt je hier, natuurlijk moeten we nooit vergeten wat er gebeurd is. En waarom? Het blijft waanzin.

We gaan verder het bos in. Een mooi open bos dat nu rust uitstraalt, geen naaldbomen maar gewoon oud-Hollandse bomen.

Langs het pad zien we restanten van loopgraven en een kazemat. Ja, zo zal het geweest zijn. Wat zal er door die jongens heen zijn gegaan, angst kun je geen plaats geven…

We verlaten de Grebbeberg met het bos en komen weer “beneden”. Even later lopen we over een mooi breed fietspad langs het Valleikanaal (ook wel de Grift genoemd). Dit is een stiltegebied, men wil de terugkomst van enkele zeldzame vogels stimuleren, zoals de karekiet. We doen ons best, maar helaas; als hij er is dan weet hij zich goed te verbergen. Wél zien we veel zwaluwen, en uiteraard meerkoeten. 

Als we ons omdraaien zien we hoe mooi de Grebbeberg in de natuur ligt, als de voorsteven van een schip dat voor anker gaat. We volgen het Valleikanaal zo’n 2 kilometer, waarna we rechts over een brug het fietspad verlaten. We komen op een betonnen veldweg die veelvuldig door vee gebruikt wordt gezien de “flaters” die onze weg belemmeren. “Wat zijn die boeren toch viezerikken”, zegt Tiny. “Nee”, reageert Jack, “die flaters komen van die dames die daar rechts lekker liggen te zonnen”, wijzend naar de koeien.

Langs het pad ligt een sloot en dan zien we plots enkele blauwe vogeltjes snel over het water vliegen. Helaas, ze hebben geen zin of tijd om te poseren, vermoedelijk waren het ijsvogels.

Als we op een T-splitsing komen twijfelen we welke kant we op moeten, de route van vandaag is immers geheel gewijzigd. We volgen de wit-rode markering die ons door een agrarisch gebied leidt, we komen langs veel boerderijen en menig landgoed. Als we op de Kromme Steeg uitkomen zitten we weer op de oorspronkelijke route. Deze weg kronkelt zich als het ware door verschillende buurtschappen. We komen bij een drukke verkeersweg waar een markant kunstwerk onze aandacht trekt.

Het is het “Monument voor de Middeleeuwen”, en stelt een soort eerbetoon aan de Middeleeuwse landbouwmethoden voor. Het is het bekijken zeker waard.

We steken de weg over en zijn in Bennekom, alhoewel, we volgen een smal pad dat parallel aan een drukke weg loopt. We lopen aan de rand van de stad. Op een driesprong gaan we linksaf, en deze weg volgen we in de richting van Ede. We gaan over de drukke A12 en gaan daarna rechtsaf een fietspad. De A12 krijgt er waarschijnlijk weer rijbanen bij, want er worden bomen gerooid langs de autosnelweg. Op het eind volgen we een smal paadje dat eindigt bij een voormalig tolhuis. Hier eindigen we vandaag. Het was een tocht met slechts één hoogtepunt, en dat lag letterlijk en figuurlijk bij het startpunt vanmorgen. Iets verderop ligt een bushalte waar we de bus naar Wageningen nemen. En daar stappen we over op een bus naar Rhenen. 

’s Avonds zijn we mooi op tijd thuis.

Meer foto's:

Lees verder  Ede - Otterlo