Ede - Otterlo

22 september 2015          

De weersvoorspellingen waren niet eenduidig voor vandaag; Buienradar en Weeronline gaven op hun site aan dat het tot 18:00u droog zou blijven. Terwijl Willemijn van de NOS veel buien voorspelde, vooral in het zuiden van het land. De Veluwe ligt in het hart van Nederland, dus gokken we het er maar op.

Het is tegen tienen als we aan de wandeling beginnen. We steken de drukke  Edeseweg over en lopen het “Landgoed Hoekelum” in. Het pad buigt naar rechts en we zien het kasteel voor ons liggen. 

We gaan over een mooi gedecoreerd bruggetje en vervolgens naar links het parkbos in, het Hoekelumsche Bosch. Er wordt veel gewandeld in dit gebied. Bij een brede laan gaan we rechtsaf, links van ons ligt een psychiatrische instelling. De laan buigt naar links in de richting van de spoorweg die we naar rechts volgen. Een kilometer verder moeten we onder een viaduct door. Hier zijn werkzaamheden aan de gang voor het verlengen van de onderdoorgang. Die verlenging is nodig omdat de bovenliggende A12 verbreed gaat worden van 2 naar 3 rijstroken. En dat is toch weer jammer voor de natuur. Weer een kilometer verder komen we bij een spoorwegovergang waar we links het spoor oversteken. We lopen over een modderig pad tot pal voor de eerdergenoemde A12, maar gaan rechtsaf. Dit bospad volgen we zo’n 20 minuten. Het begint te regenen, niet hard, meer druilerig. Dus tovert Tiny een paraplu tevoorschijn. We gaan linksaf en staan dan weer voor een tunnel waar dezelfde werkzaamheden als voorheen uitgevoerd worden. We moeten even wachten want er vinden hijswerkzaamheden plaats. Als alles veilig is mogen we onder het viaduct door. Kort hierna moeten we rechts een klein paadje in. Het is een smal kronkelend pad dat door hoge natte grassprieten loopt. Met als gevolg dat onze wandelbroeken binnen de kortste tijd doornat zijn. We komen in breed open dal met veel heideplanten, een idyllisch plekje. Het paadje is nu wat breder want als we links omhoog moeten wordt het weer smaller. We bevinden ons tussen struikgewas en de eerder vermelde hoge grassprieten. 

Tiny gaat kordaat voor op het “avontuurlijk” paadje. Onderweg passeren we enkele mooie paddenstoelen. We komen bij een grote open vlakte. 

We staan voor de Ginkelsche Heide. Hier vonden in september 1944 geallieerde luchtlandingen plaats in het kader van de operatie “Market Garden”. De laatste brug bij Arnhem kon echter niet heroverd worden op de Duitsers en de operatie mislukte. Duizenden geallieerde ( en ook Duitse) strijders kwamen om en het westen van Nederland kreeg te maken met de hongerwinter. Afgelopen weekend vonden hier herdenkingen plaats en werden ook weer honderden parachutisten “gedropt”. We lopen een stukje langs de heide en gaan dan weer rechtsaf, we komen op een picknickplaats. Hier ontstaat enige verwarring over hoe te lopen, we moeten in een boog om de plek heen lopen en dan bij een klaphekje de picknickplaats weer verlaten. Na enig zoekwerk vinden we het klaphekje, maar een markering vinden we niet. Maar volgens de kaartlezer moet het kloppen. We steken een heideveld over en passeren een grafheuvel, waar er hier meerdere van zijn. Op het einde van het veld gaan we naar links en komen bij een schaapskooi, die er verlaten bij ligt. Vlak bij de schaapskooi zien het Airborne monument ter nagedachtenis aan de gebeurtenissen in 1944. 

De kransen die er ter ere van de gesneuvelden gelegd zijn liggen nog netjes op hun plaats. Het is toch goed om hier even bij stil te staan.

Aan de overzijde van de verkeersweg komen we bij een groot restaurant, dat echter nog gesloten is. Dus lopen we verder langs een bos waar een grote camping in ligt. Een tiental minuten later bereiken we Natuurcentrum Veluwe dat wél open is. En natuurlijk drinken we hier een kop koffie. We zijn ongeveer op de helft van de tocht van vandaag. Het Natuurcentrum bevindt zich in een vrij eenvoudige entourage, maar is van de andere kant wel educatief ingericht. We blijven hier niet lang en gaan verder over een verharde weg. Bij een ANWB-paddenstoel gaan we scherp rechtsaf in de richting van een bos. We gaan over een wildrooster en zien dan aan onze rechterkant een paadje dat naar een waterplas loopt. Uiteraard gaan we even kijken en via een vlonderpad komen we op een steiger waar twee banken staan. 

We zijn bij de Heidebloemplas, een lieflijk plekje waar je rustig kunt genieten van de natuur. We zien verschillende waterplanten, zoals dotterbloemen en waterlelies, maar ook kikkers.

We gaan verder door het bos en begeven ons over redelijk brede paden; de ene keer zijn ze recht toe recht aan, maar soms zoeken ze slingerend hun weg door het bos. Tot dat we bij een zandweg met fietspad komen. Hier gaan we rechtsaf. We bevinden ons in het natuurgebied Planken Wambuis. De herkomst van deze naam is niet geheel zeker. Wat bekend is, is dat er in het verleden een herberg in dit gebied stond met de naam Planken Wambuis. Bij deze herberg stond een grote houten schuur in de vorm van een doodskist. En een doodskist werd vroeger ook wel een planken jas genoemd.  Wambuizen werden in het verleden veel gedragen door de lokale boeren. Planken wambuis staat dus waarschijnlijk voor doodskist. Een beetje luguber, we “dwalen” door een doodskist. Maar wel een mooie!

Enfin, links van ons ligt een open veld waar verscheidene groepen grazers lopen. Aan de linkerzijde herkennen we paarden, en aan de andere zijde Spaanse “gastarbeiders”, namelijk Sayaguesa-runderen. Het is niet zo dat we goed op de hoogte zijn van verscheidene runderrassen, het staat in onze wandelgids.

Deze runderen hebben waarschijnlijk model gestaan voor het logo van een sherry-merk, ze zijn gitzwart, groot en zien er vervaarlijk uit met hun horens. We lopen voorzichtig verder. Rechts van ons ligt een klein bosje en daar komt opeens zo’n dier uitgelopen, hij ziet ons en gaat breed links op het fietspad staan, ongeveer 5 meter van ons vandaan. Met blik van:” Wat willen jullie nu!”. Nou, wij willen niks, alleen maar verder, maar krijgen het wel Spaans benauwd. We lopen voorzichtig terug.

Gelukkig gaat het dier verder het open terrein op. Wij lopen snel door richting het volgende wildrooster. 

Onderweg zien we in de verte nog een wild zwijn. We komen bij theehuis De Mossel en gaan hier een kleinigheid eten. Het theehuis maakt deel uit van een boerderij-complex. Het ligt er nu verlaten bij, de schoolvakanties zijn voorbij en het weer is natuurlijk ook niet meer zomers. Maar Chantal, de uitbaatster blijft er vrolijk onder en bereidt voor ons de gevraagde broodjes. De naam De Mossel heeft overigens niets met de weekdieren te maken, maar met “mos”. De toevoeging “el” betekent bos. Terwijl we onder een grote parasol onze broodjes eten begint het hard te regenen. We hebben dus geluk dat we hier droog zitten. Na een kwartiertje stopt het met regenen en even later gaan we verder. We komen weer op een groot heideveld.

Wat is dit een schitterende mooie omgeving. Met een fijn fietspad dat naast een zandweg ( voor ruiters) loopt. Het fietspad verlaat de zandweg en we komen weer in een bos.We passeren een enkele gepolijste grote steen, waarschijnlijk iets van een kunstroute of iets dergelijks. Bij een grote groep van zulke gepolijste stenen gaan we rechtsaf en lopen in de richting van een zandvlakte. Vóór deze vlakte gaan we links over een opstapje en komen we op een leuk slingerend paadje door het bos. Dan wordt de routebeschrijving enigszins wazig, of is het dat we de markeringen missen? 

We lopen de zandverstuiving op tot een duin, en hier zouden we naar links moeten. We gokken het er maar op dat we goed zitten en volgen de beschrijving. We komen weer op het slingerend bospad en zien dan weer de markeringen. Deze volgen we tot een klaphek, en dan……. zijn we weer in de bewoonde wereld. We volgen een verharde weg naar rechts en steken een drukke verkeersweg over. We bevinden ons nu op een brede laan in het Otterlose bos. Links van de laan bevindt zich een grote camping, rechts een heidegebied. Op het eind gaan we even naar rechts en dan naar links waarna we in een buitenwijk van Otterlo komen. Het is een bosrijk gebied waar kleinere huisjes staan. Voornamelijk gedateerde en/of onderkomen huisjes, en er staan meerdere te koop. We lopen Otterlo binnen, een leuke plaats op de Veluwe. Hier hebben ze iets met Vincent van Gogh ( Jack trouwens ook!). Veel inwoners hebben hun huizen versierd met een afbeelding van de beroemde schilder, of een palet, of zonnebloemen. Het is een soort “van Gogh” route. Heel leuk.

In Otterlo eindigt de etappe van vandaag, die het lopen meer dan waard was! En vogels, ja we hebben ze gehoord en gezien. Maar zoals vaker weigerden ze om te poseren voor een foto…….

Meer foto's:

Lees verder    Otterlo - Hoenderloo