Landgoed Pijnenburg - Maarn

2 augustus 2015              

Na het ontbijt lopen we naar het punt waar we gisteren eindigden: bij het landgoed Pijnenburg. We verlaten de Soestdijkerweg bij restaurant “het Spiehuis” en starten hier met het vervolg van de wandeling. We volgen een veldweg ten zuiden van Soest. Na zo’n 5 km steken we een spoorweg over en komen we op een fietspad. Een stralend zonnetje staat aan de hemel, het is dus druk.

We komen bij een grote zandverstuiving, volgens ons boekje is deze ontstaan door overbeweiding van de heide door schapen. Nou ja, het is elk geval een mooi recreatiegebied. We blijven het fietspad volgen tot aan de volgende spoorwegovergang. Iets verder gaan we naar links over een verharde weg. Rechts van ons is een groot gebied afgezet met een hekwerk, waarschijnlijk staan ook hier grote landhuizen. Op het eind gaan we naar rechts. We bevinden ons nu in een klein wandelgebied. We volgen deze weg totdat we op een drukkere verkeersweg komen die we naar rechts volgen op het fietspad. Hier passeren we het Herman van Veen Arts centre, de bekende komiek, zanger en entertainer woont hier op het Landgoed de Paltz. Wij blijven het fietspad volgen, terwijl de drukke weg naar links weg draait. Dan zegt Jack:”We moeten links een pad omhoog volgen”. De reactie van Tiny spreekt voor zich:”Watte?”. Haar “liefde” voor omhoog lopende paden blijkt hier weer uit.

Het pad brengt ons naar wegrestaurant ’t Hooght. 

Hier is het druk, veel weggebruikers nemen hier een pauze. Ook wij stoppen even voor een kop koffie. Je hebt hier een mooi uitzicht over de omgeving. Hier lag vroeger ook vliegbasis Soesterberg. Maar de bulderende straaljagers zijn verdwenen, de basis is opgeheven.We gaan verder en volgen weer de verkeersweg die uitkomt bij een provinciale weg. Deze steken we over. Vervolgens passeren we aan de overzijde een groot hotel en een voormalig klooster. Achter dit klooster nemen we een bospad naar links. Dit leidt ons naar een woonwijk van Soesterberg waar we een kort stukje door heen lopen. We steken een snelweg over en lopen langs enkele voormalige militaire gebouwen. Bij het Militaire Luchtvaartmuseum gaan we naar rechts en nu bevinden we ons op een breed bospad. We komen bij een opvallende open plek in het bos waar zich een waterput bevindt. We zijn nieuwsgierig, wat is dit?

Het blijkt dat deze plek de Wallenberg wordt genoemd. In de Franse tijd stond hier één huisje.

De bewoner ( ook een Fransman) kon leven van het hout dat hij verkocht aan het leger voor de keukens en verwarmingen van de soldaten. Tevens maakte hij een stukje heide vruchtbaar met behulp van mest, dat hij weer van ’t leger kreeg.

We gaan verder door het omvangrijke bos, dat in vroegere tijden één groot heidegebied was. Langs het pad liggen immense bergen hout, dennenhout. Uiteindelijk bereiken we Austerlitz, een dorp midden in de bossen. Genoemd naar de slag van Austerlitz in Tsjechië die de kleine grote Fransman wist te winnen.

Vanuit het dorp, gaan we terug de bossen in. We besluiten om de omweg te nemen om toch even de pyramide van Austerlitz te bekijken. We zijn immers in de buurt.

Het is een vreemde gewaarwording. Een pyramide is nou niet iets wat je in Nederland verwacht, in Egypte ja, of in Mexico en in de jungles van Zuid-Amerika. Met enige verbazing aanschouwen we het bouwwerk. De pyramide is toch groter dan we dachten, zo’n 35 mtr en bovenop staat een stenen “obelisk”. We kunnen het ons niet voorstellen, maar hier was destijds in de jaren 1804 - 1805  een krijgsmacht van ca. 18000 man gelegerd. Midden op de grote heide, wat natuurlijk een prima oefenterrein was!

Vanuit de pyramide lopen we terug naar de oorspronkelijke route door het bos. 

Het is een leuk slingerend pad. We passeren een groot landhuis dat verscholen in het bos ligt. Voor het grote pand ligt een grote wei waar enkele paarden grazen. Het pad zoekt zijn weg verder door het groen en eindigt tenslotte bij een heideveld. Hier zien we de eerste trekvogels van vandaag, althans ze lijken er een beetje op. Het zijn zweefvliegtuigen, de echte vogels laten het afweten. Maar dat maakt niets uit. We lopen door het kleine maar verrassend mooie natuurgebied Peppel-Enk. 

Een heidegebied met kleine zandvlaktes waar ook jeneverbessen groeien.

Vanuit dit bijzonder plekje lopen we als het ware Maarn binnen. Omdat we nog naar huis moeten rijden nemen we gelijk de trein via Utrecht terug naar Soest. En hier moeten we een taxi nemen, het is niet anders. Op zondagen is er geen busverbinding naar de Ernst Sillem Hoeve………..

Meer foto's:

Lees verder   Maarn - Amerongen