Dublet wielopętlowy wykonany jest z rurek aluminiowych i miedzianej linki. Teoretyczne wymiary anteny to 6,6 x 1,2 x 0,6 m, ale trzeba do tego dodać niewielki margines mechaniczny. Zatem rzeczywiste wymiary są o ok. 10 cm większe. Poniżej przedstawiono wymiary struktury wykonanej z rurek aluminiowych.

Antena w budowie.

Poszczególne kroki w montażu anteny.

SWR symulowany w punkcie zasilania i zmierzony na końcu kabla koncentrycznego RF-7 (ok. 40 m).

Układ dopasowujący skonstruowano w oparciu o trzy rdzenie ferrytowe FT140-61. Uzwojenia wykonano linką miedzianą w izolacji wysokonapięciowej. Liczba zwojów: 8.

Antena prototypowa działa znakomicie. W porównaniu z wielopasmowym GP, zawsze wytwarza silniejszy sygnał i zawsze ma niższy poziom szumów. Zdarza się, że słyszę sygnał na wielpętlowym dublecie, a nie słyszę go na GP. Anteny o polaryzacji pionowej łapią znacznie więcej zakłóceń. Dublet wielopetlowy z powodzeniem zastępuje multi-dipol (zwany też fan dipolem), jest mniejszy i nie wymaga strojenia.

Kliknij tutaj, aby ściągnąć zestaw modeli tej anteny.

P.S. Kiedy projektowałem tę antenę moja wiedza o indukcyjnościach wykonanych na rdzeniach ferrytowych była ograniczona. Od tamtego czasu zanotowałem jednak postęp i obecnie zaprojektowałbym te transformatory inaczej. Moja obecna rekomendacja jest następująca:

TR1 do TR3 - rdzeń ferrytowy firmy Fair-Rite materiał 43, śr. zewn. 1.4 cala (typ producenta: 5943002701), uzwojenie: 10 zwoi dwoma izolowanymi przewodami o pogrubionej (wysokonapięciowej) izolacji i stosunku d/D równym 0,4-0,55, gdzie d to średnica przewodnika, a D średnica płaszcza izolacji.