Theologische scholen naar waar in het basiswerk verwezen wordt
Theologische scholen naar waar in het basiswerk verwezen wordt
Embedded Files
Al-moe’tazilisme
Al-moe’tazilisme
Dit is een denkrichting in de islam die rond het midden van de achtste eeuw in Basra werd ontwikkeld door Wassil Ibn Ata. Kenmerkend voor het Moetazilisme is het combineren van islamitische standpunten met ideeën ontleend aan de Griekse filosofie.
Deze bekende rationele school is namelijk de eerste islamitische school die de deur heeft geopend voor discussies over leerstellige ideeën volgens een logisch dialect, aangezien de aanhangers niet langer tevreden waren met de overgeleverde traditie voor de interpretatie van de verzen die gevoelige leerstellingen aanraken. Onderwerpen die ze behandelen zijn bijvoorbeeld de attributen en acties van God en de geschapenheid van de Koran. Dit is in feite wat deze school ertoe bracht zijn toevlucht te nemen tot "al-kalam". Opgemerkt moet worden dat het via deze school was dat rationaliteit in het islamitische denken werd geïntroduceerd.
Al-Asha’ri
Al-Asha’ri
Abu al-Hassan Al-Asha’ri is de stichter. Het is een soennitische islamitische school, gevolgd door een aantal geleerden zoals: Beheki, Baqlani, Al-Qashiri, Al-Jawini, Al-Ghazali, Al-Fakhr al-Razi, Al-Nuwwna, Al-Suyuti, Al-Ezz bin Abdul Salam, Al-Taqi al-Sabaki, Ibn Askar en anderen.
Al-Asha’ri zijn een groep soennieten die zich rond het jaar 300 AH afkeerden van het Moetazilisme dat op dat moment de dominante groep was binnen de islam. De stichter gebruikte dezelfde rationele bewijsvoering als de Moetazilieten, maar combineerde deze met de Koran en de Soenna. Zo keerden de Asharieten terug naar de orthodox traditionele soennitische islam.
Naast het gebruik van de Koran en de Soenna, bouwden de Asharieten ook verder op de leer van de idjma, het principe dat op een eenmaal bereikte consensus niet kan worden teruggekomen.
Athari school
Athari school
Dit is een van de soennitische islamitische scholen. Deze traditionalistische theologie ontstond aan het einde van de 8ste eeuw onder hadith-geleerden genaamd ahl al-hadith of ahl al-Sunna wal jama’a onder leiding van Ahmed Ibn Hanbal. Ze geloven dat de letterlijke, schijnbare betekenis van de Koran en de hadith, evenals het begrip van de metgezellen en de volgers, de enige autoriteiten en bronnen zijn wat betreft het geloof. Daarnaast geloven ze ook dat het gebruik van rationele discussie verboden is. Ze lezen de Koran letterlijk in tegenstelling tot een ta’wil (metafoor) interpretatie. Daarom verwerpen ze de theologie van de rationele scholen (zoals Al-moe’tazilisme en Al-Asha’ri). Hun methode in de koranwetenschappen is de religieuze exegese (tafsir bil- ma’thur).
Page updated
Google Sites
Report abuse