ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΩΑΚΕΙΜ ΛΙΟΥΛΙΑΣ

Ο ιεροκήρυκας λοχαγός που μαρτύρησε 32 ετών στη γερμανική Κατοχή

Ο Ιωακείμ Λιούλιας γεννήθηκε το 1919, στο χωριό Κρόκος της Κοζάνης. Ήταν επιμελής μαθητής στο δημοτικό του χωριού του και στο Γυμνάσιο Κοζάνης, παρόλο τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειάς του.

Ο Ιωακείμ Λιόλιος αφού τελείωσε το γυμνάσιο πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να σπουδάσει στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Αφού αποφοίτησε με άριστα επέστρεψε στη Μακεδονία και διορίστηκε ιεροκήρυκας στη Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης. Σ’ ένα χρόνο στρατεύθηκε και υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός Πεζικού.

Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, χειροτονήθηκε διάκονος και το 1939 μετατέθηκε στην Αθήνα, όπου έγινε ιερέας και στη συνέχεια έλαβε το οφίκιο του αρχιμανδρίτη.

Στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940 υπηρέτησε στη 15η μεραρχία πεζικού ως στρατιωτικός ιερέας με το βαθμό του Λοχαγού. Στη διάρκεια της Κατοχής ήταν Ιεροκήρυκας αρχικά στη Μητρόπολη Γρεβενών και στη συνέχεια στη Μητρόπολη Κοζάνης.

Πήρε μέρος στην Αντίσταση και με τις παρεμβάσεις του έσωσε πολλούς κατοίκους της Κοζάνης και της ευρύτερης περιοχής. Όταν έγινε γνωστό ότι οι Γερμανοί είχαν πληροφορηθεί για τη δράση του, του πρότειναν να φύγει στο βουνό αλλά αυτός αρνήθηκε για να μη θέσει σε κίνδυνο τους κατοίκους.

Στις 5 Μάιου 1943 ο Αρχιμανδρίτης Ιωακείμ Λιούλιας συνελήφθη από τους Γερμανούς και στάλθηκε στις φυλακές «501» της Γκεστάπο στη Θεσσαλονίκη όπου ανακρίθηκε και υπέστη βασανιστήρια.

Κατά την ανάκριση, παρά τα σκληρά βασανιστήρια, δεν απεκάλυψε τίποτε. Απευθυνόμενος στον ανακριτή είπε με απαράμιλλο θάρρος: "Τα μυστικά της Πατρίδος μου θα τα πάρω μαζί μου στον τάφο". Στις 3 Ιουλίου 1943, χωρίς να παραπεμφθεί σε δίκη, εκτελέστηκε διά τυφεκισμού με άλλους 50 αθώους πολίτες στην Θεσσαλονίκη

Ένας που παρακολουθούσε τη σκηνή του βασανισμού του από τον κήπο του, λέει πως άνοιξε τελευταία στιγμή τα στήθια του και φώναξε δυνατά:

-Χτυπάτε! Είμαι Έλληνας Παπάς! Πεθαίνω για τον Χριστόν και για την Πατρίδα!