Maria

Maria, moeder, zag het aan

haar zoon, die daar het leven liet.

Schuldig? Zij geloofde’t niet

vermoord, het eind van haar bestaan.

Waar was de boodschap die zij kreeg

dat zij Gods eigen kind mocht dragen?

Daar stond ze, huilend, vol van vragen

Teleurgesteld, verscheurd en leeg.

De duisternis viel in, t’ werd stil

Jezus werd in’t graf gelegd.

Het licht brak door, de steen was weg

de engel sprak, zijn stem was mild.

Maria wist, mijn kind, mijn zoon

is niet voor niets aan’t kruis geslagen

maar om ons lot en leed te dragen

heeft Hij zijn linkerwang getoond.

Meer dan een mens, hij is verrezen

uit een wrede, harde dood.

Dat kind, uit haar moederschoot

is ons tot redder aangewezen.

Hij is als mens tot mens geweest

door een moeder liefgehad

die Hem tot in de dood aanbad

haar zoon, Hij leeft, Hij zond Zijn Geest.