Максім  

Лужанін

Максім Лужанін (20.10(2.11).190913.10.2001, псеўданімы М. Бусловіч, Ал. Даведка, Мікола Драч, Л. Трыер (Аляксандр Амвросьевіч Каратай). Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1969). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР імя Якуба Коласа (1965). Заслужаны дзеяч культуры Польшчы (1975). Член Саюза пісьменнікаў СССР (1943).

Нарадзіўся ў вёсцы Прусы Салігорскага раёна Мінскай вобласці). Хата Каратаяў стаяла каля самай дарогі, ля невялікага лужка. Бацька будучага паэта вельмі любіў кнігі. Мабыць, гэта перадалося і малодшаму сыну Алесю (так звалі малога дома). А чытаць хлопчык навучыўся неўзаметку. Было гэта так. Нехта са старэйшых дзяцей напісаў вугалем на печы ўсе літары. Малы хадзіў збоку па тапчане і, паказваючы пальцам на літару, казаў: «Мама, глядзі: «А».

Алесю было чатыры гады, калі ён узяўся за кніжку. I быў гэта раман «Князь Сярэбраны»  А. Талстога.

Сямігодку заканчваў у Чырвонай Слабадзе, бо сюды ад Прусаў было бліжэй, чым да Слуцку. Вучыцца было цяжка: кніг не хапала, беларускія мала калі трапляліся. Падручнікі былі толькі ў настаўнікаў. Каб вучні маглі запісаць матэрыял лекцый у свае сшыткі, педагогі выкладалі павольна.

У жніўні 1924 г. М. Лужанін паступіў у Мінскі педагагічны тэхнікум, які закончыў у 1928 г. Адсюль пачаўся і яго шлях у літаратуру «Нашай краіне, пісаў М. Горкі ў сярэдзіне 20-х гадоў, патрэбны тысячы пісьменнікаў, і вось яны ідуць. Нязграбна, крыкліва, але смела і з вялікай сілай» . Сярод тых, хто прыйшоў у беларускую літаратуру ў 20-я гады, былі К. Крапіва, А. Куляшоў, П. Броўка, П. Глебка, П. Трус, У. Дубоўка, Я. Пушча, А. Звонак і інш. Быў у гэтым спісе і малады М. Лужанін, тады ўжо член літаратурнага аб'яднання «Маладняк» (1923 г.).

Пачаў друкавацца з 1925 г. Першы яго верш пад назваю «Звоніць восень» быў надрукаваны ў сёмым нумары часопіса «Чырвоны сцяг». А 15 лістапада 1925 г. у газеце «Савецкая Беларусь» быў апублікаваны верш «Першая песня».  Праз тры гады ўбачыў свет і першы паэтычны зборнік «Крокі» , які «хрысцілі» Янка Купала і Цішка Гартны.

У пачынаючага паэта былі вялікія планы і творчыя задумы. Але яны былі неўзабаве парушаны. Ноччу 10 жніўня 1933 года ў дзверы кватэры, дзе ён жыў з жонкаю, настойліва пастукалі супрацоўнікі НКУС. М. Лужанін быў арыштаваны і асуджаны на два гады з высылкаю ў г. Марыінск Кемераўскай вобласці. Пасля арышту мужа жонка цвёрда вырашыла паехаць следам за ім, хоць гэта ёй было забаронена. Ды і грошай на ад'езд таксама не было. Тады яна прадала Акадэміі навук БССР сваю першую бібліятэку і за выручаныя грошы купіла білет у далёкую Сібір. Назад сям'я вярнулася ў 1935 г., а рэабілітаваны М. Лужанін быў у 1956 г.

Да пачатку Вялікай Айчыннай вайны працаваў на выдавецкай рабоце ў Маскве (1935-1941 гг.). У жніўні 1941 г. быў прызваны ў Чырвоную Армію, а потым накіраваны ў Падольскае пяхотнае вучылішча на кароткатэрміновыя курсы, якія закончыў у 1942 г. Ваеннага ліхалецця на яго долю выпала ажно зашмат. Алесь Каратай удзельнічаў у баях пад Масквой і Сталінградам, дзе пазнаў сапраўднае пекла. Пасля ён актыўна супрацоўнічаў з сатырычнай газетай-плакатам «Раздавім фашысцкую гадзіну», часопісам «Беларусь» і газетай «Савецкая Беларусь». Лепшымі творамі ваеннага часу з'яўляюцца вершы «Пачатак», «Прысяга», «Шынель», «Франтавік», «Васілёк», «Разлік» і інш.

Творы ваеннай пары сабраліся потым у асобную кнігу пад назваю «Шырокае поле вайны", якая выйшла ў 1945 г.

У пасляваенны час шырока раскрыўся шматгранны талент М. Лужаніна. Паэзія, проза, публіцыстыка, кінадраматургія, дакументалістыка, сатыра і гумар, мастацкі пераклад, творы для дзяцей вось тыя жанры літаратуры, у якіх працаваў наш зямляк. Але найперш ён паэт, які пакінуў нам у спадчыну свае цудоўныя зборнікі вершаў: «Неаплачаны рахунак», «Новая ростань», «Аднагалосна», «Таласуе вясна за вясну», «Першамайская вуліца», «Поступ», «Святло Радзімы», «Моваю сэрца», «Прасторы», «Жураўлінае неба», «Запрашэнне на возера Нарач», «Пачатак чалавека» і інш.

М. Лужанін з'яўляецца аўтарам сцэнарыяў да мастацкага фільма «Паўлінка» па п'есе  Я. Купалы (1952 г.) і дакументальнага фільма «Народны паэт» пра Я. Коласа (1952 г.). Сумесна з Аркадзем Куляшовым напісаў кінасцэнарый да мастацкага фільма «Першыя выпрабаванні», знятага па матывах рамана Я. Коласа «На ростанях».

Асобная старонка ў біяграфіі нашага земляка гэта яго знаёмства з Я. Коласам. М. Лужанін шмат гадоў правёў побач з народным песняром. У выніку склалася цікавая біяграфічная кніга «Колас расказвае пра сябе», за якую ў 1965 г. М. Лужанін атрымаў літаратурную прэмію імя Я. Коласа.

Наш знакаміты зямляк часта наведваў сваю малую радзіму Салігоршчыну. Тут ён чэрпаў не толькі знаёмы з дзяцінства водар палёў, лугоў і кветак, але і новыя тэмы для сваіх твораў. У 1979 годзе, юбілейным для паэта, ён зноў прыехаў на Салігоршчыну. На тэты раз грамадскасць раёна арганізавала ў Палацы гарнякоў урачысты вечар, прысвечаны 70-годдзю М. Лужаніна. Яму было прысвоена званне ганаровага шахцёра і ўручана шахцёрская каска. Савецкі Урад таксама высока ацаніў заслугі паэта перад літаратурай і ўзнагародзіў яго ордэнам Дружбы народаў.

Шмат зрабіў М. Лужанін і ў галіне мастацкага перакладу. Дзякуючы яму па-беларуску загучалі і многія творы. У 2000 годзе М. Лужанін стаў лаўрэатам літаратурнай прэміі газеты «Літаратура і мастацства» за пераклад паэмы С. Ясеніна «Чорны чалавек».

Вядомы беларускі літаратурны крытык, таксама наш зямляк, Рыгор Шкраба пісаў: «Сустрэча з сапраўднай паэзіяй заўсёды свята для чытача. Нямала такіх свят прынёс М. Лужанін за свой ужо немалы творчы шлях». А працаваў паэт у беларускай літаратуры цэлых 76 гадоў! Апошні сшытак сваіх новых вершаў паэт напісаў і перадаў у газету «Літаратура і мастацтва», калі яму было ўжо 92 гады.

Творы М. Лужаніна     


Аб жыцці і творчасці М. Лужаніна

Творы, якія адзначаны * не знаходзяцца ў фондах бібліятэк Салігорска і Салігорскага раёна.


Гутарка з беларускім пісьменнікам Максімам Лужаніным.