Φωτογραφία By Alexander Drummond, 1754 - Travels through different cities of Germany, Italy, Greece and several parts of Asia, as the far as the banks of the Euphrates : in a series of letters... / by Alexander Drummond,... -the author (London)-1754, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=30748442
Αναζητώντας τη Ρήγαινα
Μέρος Α'
Στο κάστρο της Καντάρας
Διήγημα σαν ένα παραμύθι...
Ίαν-Αθανάσιος Νικολόπουλος, Β1
"Διγενή παιδί μου, εσύ που πατάς στη γη και πιάνεις τον ουρανό, τι σκέφτεσαι; Δεν ακούς που σε φωνάζουν οι στρατιώτες σου; Είναι ώρα να ελέγξεις τον στρατό σου. Αύριο μας περιμένει άλλη μια σημαντική μάχη. Ο αυτοκράτοράς μας βασίζεται πάνω σου."
Αγαπημένε μου πατέρα Μουσούρ, άφησέ με πρώτα να σου εξιστορήσω τον καημό μου για την αγαπημένη μου, για την πανέμορφη Ρήγαινα. Αν θυμάσαι, πριν λίγα χρόνια κυνηγούσα έναν σημαντικό Σαρακηνό εχθρό και αυτός θέλοντας να μου ξεφύγει κατευθύνθηκε προς την Κύπρο. Τον ακολούθησα, τον είδα να αποβιβάζεται στην Καρπασία, να ανεβαίνει το βουνό για να περάσει απέναντι στην Πάφο για να ξεφύγει με τα καράβια του. Τον πήρα στο κατόπι του, μα το ψηλό βουνό μου έκρυβε τα ίχνη του. Προσπάθησα να το ανέβω. Τι μαλακό, που ήταν, σα ζυμάρι! Στηρίχτηκα πάνω στο βουνό με το αριστερό μου χέρι, πήδησα, και από τότε το βουνό, επειδή το αποτύπωμα των δακτύλων μου έμεινε πάνω στην κορυφή του, ονομάζεται πια Πενταδάκτυλος.
Φωτογραφία από By George M. Groutas from Limassol, Cyprus, Cyprus - Kantara Castle, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=77226542
Επιστρέφοντας λοιπόν στην Καρπασία, σε ένα κάστρο χτισμένο σε υψόμετρο 630 μέτρων είδα σε ένα θρόνο καθισμένη μια φιγούρα απόκοσμη. Μου είπαν πως ήταν η Ρήγαινα, μια πανέμορφη και πάμπλουτη βασιλοπούλα, γλυκιά και σκληρή, καλόκαρδη και εκδικητική. Δεν ήξερα τι να πιστέψω. Όμως η ομορφιά της με θάμπωσε, την έβλεπα καθισμένη στο θρονί της καθώς αγνάντευε τις βουνοκορφές της Καρπασίας και τη γαληνεμένη θάλασσα που χανόταν στον ορίζοντα. Το κάστρο της Καντάρας, το κάστρο της πανέμορφης Ρήγαινας, χτισμένο στην ανατολικότερη κορυφή του Πενταδακτύλου είχε μαγευτική θέα σε όλες τις κατευθύνσεις. Η θέση του ήταν στρατηγική, καθώς έλεγχε την είσοδο στη χερσόνησο της Καρπασίας. Χωρίς να με δει η Ρήγαινα, μπήκα κρυφά στο κάστρο της από την ανατολική πλευρά, από το τείχος του προπυργίου όπου βρισκόταν η εξωτερική είσοδος. Δωροδόκησα τους φρουρούς της και εισέβαλα στον διώροφο βόρειο πύργο που είχε μια στεγασμένη στοά με πολεμίστρες. Έψαχνα να την βρω, να της μιλήσω, να την πλησιάσω. Παντού πολεμίστρες και αίθουσες ατελείωτες, δωμάτια τετράγωνα για τη φρουρά, για τις γυναίκες της ακολουθίας της, δωμάτια παντού. Ακόμα και μια υπόγεια φυλακή ανακάλυψα. Ποιος ξέρει ποιοι και γιατί να βρίσκονται εκεί φυλακισμένοι! Προσπέρασα χωρίς δεύτερη σκέψη. Και ξαφνικά έπεσα πάνω της.
Με χαιρέτησε πολύ ευγενικά, της είπα το όνομά μου. Είχε ακούσει, είπε, για τα κατορθώματά μου. Δεν τα πιστεύει όλα. Θέλει αποδείξεις για να πειστεί. Έκανα πως δεν κατάλαβα και συνέχισα να της μιλάω. Της είπα για τον θαυμασμό μου και τον έρωτά μου για αυτήν. Μοιάζει με ξωτικό, με νεράιδα, λες και η θεά Αφροδίτη ξαναγύρισε στο νησί της. Της ζήτησα να με παντρευτεί, να με ακολουθήσει. Μα όμως αυτή γέλασε και μου ανέθεσε να περάσω κάποιες δοκιμασίες. Αυτή θα κρυφτεί και εγώ θα πρέπει να τη βρω. Αν καταφέρω να την ανακαλύψω και να την ακουμπήσω, τότε θα γίνει δική μου, τότε θα με παντρευτεί. Κι έτσι ξεκίνησε το κρυφτό μας. Εξαφανίστηκε, χάθηκε από τα μάτια μου…
Και έμεινα εκεί στην Καντάρα να ψάχνω τα δωμάτια. Ανέβηκα σε όλους τους πύργους, στα θολωτά δωμάτια του δυτικού πύργου με τις θολωτές στέρνες. Ανεβοκατέβηκα το σύμπλεγμα των κτισμάτων στο ανατολικό και νοτιοανατολικό τμήμα του τείχους, μα πουθενά. Ανέβηκα στον πύργο της κορυφής που ήταν το παρατηρητήριο. Πέρασα την ισόγειο αίθουσα και σκαρφάλωσα πιο ψηλά και εκεί είδα μια φωτιά. Απόρησα. "Με τη φωτιά και τους καπνούς το κάστρο επικοινωνεί με τα άλλα δύο κάστρα του Πενταδακτύλου, του Βουβαφέντο και του Αγ. Ιλαρίωνα", ένας φρουρός εξήγησε. Είδα λοιπόν φωτιά εδώ, μα και στο Βουβαφέντο. Το σκασε η πανούργα και κατευθύνεται προς τα εκεί. Και πραγματικά κοιτάζοντας από εκείνο το ψηλότερο σημείο, την είδα με την ακολουθία της να εγκαταλείπουν την Καντάρα.
Κι ήταν τόσο όμορφο το ηλιοβασίλεμα. Όμως έπρεπε να φύγω, να βιαστώ, να τρέξω να την προφτάσω.
Φωτογραφία από By Dickelbers - Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=18927950
Το γλυπτό, αφιερωμένο στη Ρήγαινα, είναι της διακεκριμένης γλύπτριας Γιώτας Ιωαννίδου και βρίσκεται στο λιμανάκι στο Λατσί Πάφου.