А
Апалае сэрца. Клімчанка, зноў абяссілены і панылы, з апалым сэрцам дайшоў да берага.
Аслабелае сэрца. Аслабелае сэрца ледзьве варушылася ў грудзях.
Ашалелая сіла. Нейкая ашалелая сіла буяніла ўгары.
Б
Балючая каламуць. І ён захлібнуўся чорнай балючай каламуццю.
Балючы звон. Ён не здзівіўся таксама, калі ў наступнае імгненне з балючым звонам у вуху паляцеў на зямлю.
Бясконца-доўгая сцюжа. На смену бясконца-доўгае сцюжы ішла вясна.
В
Вар’яцкі позірк. Няўцямным вар’яцкім позіркам лейтэнант глянуў уніз.
Выспеўшая рашучасць. Марудна выспеўшая яго рашучасць была зрушана.
Г
Глухая цішыня. Наўкола стаяла сонная глухая цішыня.
Гулкае сэрца. З гулкім сэрцам у грудзях Клімчанка павярнуўся да ўзвода.
Д
Драўляная ўхмылка. Шыракаваты чырвонаармеец усміхаўся з ненатуральнай драўлянай ухмылкай.
Дрымотная цішыня. Ён не адразу звярнуў увагу на новыя гукі, што нарадзіліся ў дрымотнай цішыні ночы.
З
Загадкава-ледзяныя вочы. – Ты перамог, сволач! - сказаў ён, бачачы перад сабой загадкава ледзяныя вочы Чарнова.
Задуменны ранак. Задуменны ранак стаяў на дварэ.
Зацятая суровасць. Петухоў далез да крайняга байца і з зацятай суровасцю на мясістым твары штурхануў яго у каршэнь.
Здзічэлая сіла. Затым са здзічэлай, амаль немагчымай сілаю скочыў цераз яго абвялае цела.
Злы позірк. Капітан марудна спыніў на лейтэнанце злы позірк.
І
Істэрычная весялосць. Але ў гэты час ззаду з нейкай істэрычнай весялосцю і неразумелаю бесклапотнасцю да яго ўчынку, зарагатаў, аж затросся, Чарноў.
К
Клапатлівая строгасць. З клапатлівай строгасцю прыкрыкнуў на яго.
Клейкія думкі. Апанаваны дрыготкаю і наплывам сумных, клейкіх, як смала, думак.
Л
Ліпкая мутнасць. Ледзьве адольваючы ліпкую мутнасць у свядомасці, лейтэнант зразумеў, што пагібель яму адтэрміноўваецца.
М
Маўклівая вышыня. Яшчэ раз убачыў маўклівую вышыню і тады канчаткова зразумеў.
Матава-шэрае неба. Па схілах рова паўзло клочча туману, нізка навісла матава-шэрае неба.
Мясісты твар. Петухоў далез да крайняга байца і з зацятай суровасцю на мясістым твары штурхануў яго у каршэнь.
Н
Нямоглы крык. Крык яго стаў хрыплы і нямоглы .
Нясмелае святло. Імгла расступілася і на падлогу з акенца лягла пляма нясмелага ранішняга святла.
П
Пакорліва-паслушны выраз. Як пакорліва-паслушны выраз яго твару саступіў месца самазадаволенай упэўненасці.
Палахлівае здзіўленне. На яго немаладым зашчаціненым твары адбілася амаль, што палахлівае здзіўленне.
Помслівая зацятасць. Які з помслівай зацятасцю ішоў прэч па рове.
Прадсмяротнае прыволле. Гэтае прадсмяротнае прыволле нестрыванаю жалобай разанула ягонае сэрца.
Р
Раптоўны жах. Тады яго працяў раптоўны, не ўсведомлены яшчэ ў свае прычыннасці жах.
Роспачная нянавісць. З роспачнай нянавісцю ён сказаў на хаду Чарнову.
Рухавыя вочы. Шэрыя рухавыя вочы таго раз за разам засцярожліва лыпалі на дзверы зямлянкі.
С
Самазадаволеная ўпэўненасць. Як пакорліва-паслушны выраз яго твару саступіў месца самазадаволенай упэўненасці.
Сонная цішыня. Наўкола стаяла сонная цішыня.
Т
Туманістае мроіва. Навокал у шэрым туманістым мроіве ляжала веснавая зямля.
Ц
Цяжкі позірк. Капітан марудна спыніў на лейтэнанце цяжкі злы позірк.