Van af het begin van de tijden heeft de mens een gevoel gehad dat er een hoger wezen was dan hij, welk God of god kon genoemd worden. (Let op het al of niet aanwezig zijn van een hoofdletter: er zijn meerdere goden maar slechts één God.)

Om die Ene God of meerdere goden te verheerlijken of dienst voor hen te houden zijn er meerdere godsdiensten in de wereld ontstaan.

Het christendom mag daarvan een van de meest beoefende religies ter wereld genoemd worden. In het Christendom kan men meer dan 2 miljard volgers van de Trinitarische tak vinden en verzwijgt men meestal de Niet-Trinitarische groep. Van die niet-trinitariers is het heel moeilijk om juiste cijfers te verkrijgen, omdat zij meestal in gesloten en ongeorganiseerde of niet gestructureerde groepen hun geloof belijden.

Algemeen zou men moeten kunnen zeggen dat het christelijk geloof draait om overtuigingen met betrekking tot de geboorte, het leven, de dood en de opstanding van Jezus Christus. Maar rond die Nazareense rebbe, of Joodse hoofdleraar, zijn er heel wat meningsverschillen gebracht door personen die zich uitgaven als theoloog.

Hoewel de beweging rond de Christus begon met een kleine groep aanhangers, die als een Joodse sekte werden aanschouwd, met de naam De Weg, groeide het met de jaren uit tot een gemengde groep van Joden en Niet-Joden die samen als Broeders en Zusters in Christus door het leven wensten te gaan.

Veel historici beschouwen de verspreiding en adoptie van het christendom over de hele wereld als een van de meest succesvolle spirituele missies in de menselijke geschiedenis.

Waar men ook gaat of kijkt in Belgiës steden en gemeenten komt men kerken tegen, die getuigen zijn van het zogenaamd overheersende Katholicisme. Zij zijn echter stille getuigen geworden van ver vervlogen tijden.

Eens mag België een bastion geweest zijn waar de Romaans Katholieke Kerk alles te zeggen had. Ergerlijk genoeg spreken die Katholieken nog steeds alsof iedereen in de wereld van de christenen denkt en handelt als hen. Constant hoort men op de radia en televisie zenders zeggen "De Christenen" waarbij dan eigenlijk enkel de Rooms Katholieken en soms ook enkele Protestantse groeperingen mee onder mogen vallen. Maar voorzeker is het onterecht dat het feesten of gebruiken zouden zijn van alle christenen.

Zoals overal elders in de Europese Unie heerst ook in België een sterk religieus pluralisme.
In een lekenstaat bieden religieuze statistieken weinig houvast. Men moet er werken met schat­tingen op basis van historische en demografische extrapolaties en met de cijfers die de represen­tatieve organen van de verschillende geloofsge­meenschappen zelf aanreiken. Hierbij wordt dan enkel rekening gehouden met de erkende kerken, waarbij er zelfs geen rekening gehouden wordt met grotere groepen zoals de Getuigen van Jehovah of Jehovah's Getuigen, die toch meer dan 25 000 gedoopte leden in België hebben (en meer dan 30 000 in buurland Nederland), en bepaalde Islamitische stromingen die niet in de Islamitische raad zetelen.

Eveneens vergeet men voor de telling rekening te houden met de vele splintergroepen die dikwijls worden aanschouwd als sekten, omdat ze niet in het kraam van de meest voorkomende gedachte behoren. Men mag echter niet vergeten dat de godsdienstbeleving een hele waaier aan vor­men en gradaties kent, van filosofisch atheïsme over gehechtheid aan de religieuze — of louter cultu­rele - traditie tot trouwe kerkgang.

Het eigenaardige aan het Christendom is dat het een godsdienst is die gebaseerd is op hoop.

De gelovigen van die meerdere denominaties hebben allen gemeen dat zij beseffen dat Jezus is gestorven maar ook uit de dood is opgestaan, om voor een korte tijd weer voor zijn apostelen te verschijnen, maar daarna werd opgenomen ten hemel, en op dezelfde manier zou terugkomen uit de hemel naar de aarde, om de levenden en doden te komen oordelen met het vooruitzicht van al of niet een toegang tot het Koninkrijk van God.

Dat vooruitzicht naar de toekomst is wel lichtelijk of groots verschillend. Namelijk zijn er christenen die het valse geloof aanhangen dat de mens uit twee substanties bestaat, waarbij er één na de dood vergaat en de ander als een onvergankelijk iets, naar de hemel zou gaan of naar een vagevuur of in het slechtste geval naar de hel zou gaan, waar de ziel van die persoon dan voor altijd zou gemarteld worden door een hellevuur.

Het grootste deel van de Christenheid houdt zich aan de belofte van God dat de mens bij de dood tot stof vergaat, maar dat er hoop mag zijn op leven, in de terugkomst van Jezus die alle gestorvenen uit de dood tot een 'wederopstanding' zou brengen en met de levenden tot zich zou roepen om hen in naam van God te oordelen op de 'Dag van oordeel'.Meerdere christenen kijken dan ook uit naar het 'Laatste oordeel' waarna zij hopen deel te mogen uitmaken van hen die toegelaten zullen zijn om het Koninkrijk van God binnen te gaan.

Daarin zit de grote hoop vervat welke de grote meerderheid van christenen heeft. Aldus wordt er met grote verwachting uitgekeken naar de 'Tweede Komst' van Christus. Sommigen verwachten dat dit spoedig zal gebeuren, anderen proberen er een tijd op te plakken en weer anderen geven te kennen er geen idee van te hebben wanneer dat mogelijk zou zijn.

De meest gekende symbolen waarbij men aan Christenen denkt zijn in eerste instantie het kruis en in tweede instantie de Vis, dat hoofdzakelijk door Protestante evangelischen en Pinkster beweging (Pinksterkerk of Pinkstergemeentegroepen) wordt gebruikt.

Ware christenen zullen zeker het afgodsbeeld voor de god Tamuz niet gebruiken en houden zich trouwens af van enig beeld van God of goden of heiligen, in hun kerken, dit naar het gebod, of beter gezegd het verbod, van God betreft het maken van afbeeldingen van God, goden of schepselen om voor deze te buigen, knielen of te bidden.

Wat wij wel zien is dat ook zij voor hun gemeenschappen aan te duiden wel symbolen gebruiken. Deze kunnen dan gaan van een horizontale tot verticale vis, een Davidster of de Davidische Leeuw, een meerarmige kandelaar, maar bij vele ook de Bijbel op haar eigen of een Bijbel op een hand of in een hand.

Dat vele ware christenen als symbool de Bijbel nemen ligt voor de hand, omdat zij hun leer op de Bijbel baseren, met die aanname dat de Bijbel het onfeilbare Woord van de Allerhoogste God is, de bestseller aller tijden die elke christen hoort te volgen als de "enige bron van kennis en openbaring van God".

Ook omtrent het verwezenlijken van de religie in het Christendom kan er heel wat variatie gevonden worden. Ook de hoogdagen of heilige feestdagen zijn verschillend naargelang de denominatie.

De naam-christenen of de grote meerderheid van het Christendom houdt er de traditionele en heidense feestdagen op na. Voor hen zijn Kerstmis en Pasen belangrijke hoogdagen. De eerste om de zogezegde geboorte van Jesus te vieren, die al is Jezus geboren op 17 oktober 4 VGT, op 25 december gevierd wordt. De tweede moet dan door gaan als de zogenaamde dag ter herinnering van Jezus verrijzenis, waarbij dan Paashazen en chocolade eieren vaste symbolen zijn voor hen.

In de Christenheid maar ook bij enkele andere groepen van het christendom vindt men christenen die zich enkel aan de door God gegeven apart gestelde of heilige dagen of feesten, willen houden.

Daar krijgt men dan als belangrijkste dag van het jaar 14 Nisan of Pesach (Pascha). Bij de Kerk van God, Niet-trinitarische Nazareners, en niet-trinitarische Messiaanse groepen zoals onder meer de Jeshuaisten, worden verder ook al de in het Oude Testament opgegeven feesten, zoals bij de Joden, in ere gehouden, waaronder Jom Kippoer of Grote Verzoendag, Soekkot of Loofhuttenfeest, Simchat Tora of Vreugde der Wet, en na Pesach, de dag van Shavuos of Pinksterdag gevierd wordt naast Sjavoeot of Shavuot, gevolgd door Hannukah of Chanoeka het lichtfeest (Chag Ha’Orot) of Inwijdingsfeest.

De Katholieken beginnen hun kerkelijk jaar of liturgisch jaar zoals vele andere christenen niet met het kalenderjaar. Zij starten op de eerste zondag van de advent, waar na vier weken Kerstmis, voor vele Rooms Katholieken en andere Trinitarische Christenen de belangrijkste dag van het jaar.Na Epifanie (Driekoningen) start de paaskring die, naargelang van de gebruikte liturgische kalender, aanvangt met septuagesima (70 dagen voor Pasen) of Aswoensdag, waar mensen wel een kruisje op hun voorhoofd laten zetten als teken dat zij tot stof en as zullen terug keren (alhoewel velen van hen dat niet geloven, maar aannemen dat hun ziel dadelijk bij hun dood naar de hemel zal gaan). Veertig dagen na Pasen komt voor hen dan Hemelvaartsdag, het feest waarop gevierd wordt dat Jezus na zijn opstanding afscheid nam van zijn apostelen en ten hemel werd opgenomen. De paaskring eindigt 50 dagen (of zeven zondagen en de negenenveertigste dag) na Pasen, dat voor hen altijd op een zondag valt, Pinksteren of Sinksen. Bij sommige christenen markeert het pinksterfeest het laatste feest van het liturgisch jaar. De tijd vanaf de eerste maandag na Pinksteren tot aan advent heet voor hen dan ook ook wel groene tijd. Maar daartussen hebben zij nogenkele feesten die zeer nauw liggen bij de heidense traditie van de dodenviering en feesten voor geesten. Dat zijn het ook door verscheidene protestanten gevierde Halloween (van Hallow-e'en, of heilige weeën - Allerheiligenavond) de avond voor Allerheiligen. Na die dag worden dan Allerzielen herdacht.

Doorheen het jaar wordt als algemene samenkomstdag voor vele christenen de zondag genomen of de zaterdag en zondag als voor iedere werkende persoon een makkelijk vrij te maken dag om samen een liturgische viering bij te wonen, die onder de naam gaat van misviering, eucharistie viering, mis, gebedsdienst, maar ook gewoon bijeenkomst word genoemd of vergadering.

Sabbatisten alsook Messiaanse christenen, met Jeshuaisten houden eerder vast aan de Sabbat (Sabbath) of Sjabbe of Sjabos. Dit is een zeer wisselende tijd, doordat zij gebonden is aan de ondergang van de zon op vrijdag avond, wat dagelijks veranderd, tot zonsondergang op zaterdag. Opvallend is hierbij dat er sommige christelijke gemeenschappen zijn die beweren dat men aan de sabbat moet houden maar hun dienst op zaterdag namiddag hebben en dit in de winterperiode dan buiten de Sabbat valt, omdat er dan al een nieuwe dag is aangetreden volgens Joodse en Jeshuaistische traditie en dagindeling.

Vanuit bovenstaande teksten kan u al zien dat het christendom een verscheidenheid van geloofsgroepen of denominaties omvat, waarbij er twee tot vier hoofdstromingen kunnen aangetroffen worden.

Algemeen mag men het Christendom verdelen onder de Trinitarischen en de Niet-trinitarischen en/of Unitaristen (die dan onder de noemer van de Christenheid vallen).

De Trinitarische Christenen kunnen dan hoofdzakelijk in de Katholieken (met o.a. 2 grote groepen De Roomsen en de Orthodoxen) en de Protestanten onderverdeeld worden. Maar daarnaast zijn er enkele ander kleine groepen en Trinitarische Messiaansen.

Niet-trinitarische Messiaansen kunnen dan weer in de Messiaans Joodse beweging en het Jeshuaisme en de Christenheid terug gevonden worden.

Als allergrootste groep in de christenheid mogen de Getuigen van Jehovah of Jehova's getuigen, als millenariaans restorationistische christelijke denominatie voorop lopen met meer dan 20 miljoen aanhangers. Na hun komen een heel grote groep voor in de Kerk van God (Church of God) alsook in de verscheidene Abrahamitische kerken of Kerken van het Abrahamitische Geloof.
De Broeders in Christus of Christadelphians behoren ook tot de wereldwijde kerkgemeenschappen van de christenheid die slechts één God aanbidden, maar ook geloven in Christus Jezus, hem zijnde de zoon van God die ons redding heeft gebracht door zijn zoenoffer.