Nauwkeurige observatie van het paargedrag van deze vuurkever (Pyrochroidae) heeft aan het licht gebracht dat cantharidine (Spaanse vlieg) hier als een afrodisiaticum wordt aangewend. Het cantharidine wordt door het mannetje in de voedselketen opgenomen en een deel ervan wordt opgeslagen in een klier met uitwendige secretie die zich in de kop tussen de facetogen bevindt en die enkel bij het mannetje voorkomt. Wanneer het mannetje een wijfje ontmoet, wordt er meteen contact met de kop gemaakt waarbij het wijfje zich ervan vergewist of het mannetje cantharidine uit zijn kopklier afscheidt. Indien dit het geval is, likt ze de cantharidine op en staat zij het mannetje toe met haar te paren. Indien er geen cantharidine wordt waargenomen, breekt ze de ontmoeting abrupt af en volgt er geen paring.
Deze vaststelling is voor het wijfje belangrijk omdat dit voor haar een aanwijzing is dat haar eitjes ook omringd zullen zijn door het giftige cantharidine waardoor ze beschermd zijn tegen predatoren. Want dit is het uiteindelijke resultaat. Het cantharidine dient hier niet enkel als lokmiddel voor de paring maar tijdens de paring brengt het mannetje ook een groot deel van zijn cantharidine-voorraad over in het lichaam van het wijfje. De eitjes die zij legt, zijn dan ook beschermd door die cantharidine tegen predatie. Opmerkelijk is ook dat uit een onderzoek is gebleken dat de eitjes niet enkel omgeven zijn door een vleugje toxisch spul maar dat ze tijdens de rijping als het ware doordrenkt worden door het cantharidine. Aangezien de mannetjes hun cantharidine uit de voedselketen halen, was de vraag of hij niet zelf de eitjes van zijn eigen soort zou opeten als hij de gelegenheid kreeg. Dit blijkt echter niet het geval te zijn. Waar deze kevers hun cantharidine vandaan halen is nog niet duidelijk.
Deden de 'voorouders' van deze kevers het zonder deze lichaamsstructuren en zonder deze bijzondere chemische stof zo slecht dat er dringend een aanpassing moest komen om als fitste te overleven? Waar in de evolutie van deze kevers is er bij de mannetjes een diepe transverse frontale spleet ontstaan waarin een toxische stof wordt afgescheiden die bepalend is voor de paring? De vrouwelijke kever heeft als 'reactie' daarop een zintuig ontwikkeld om die stof te kunnen detecteren en herkennen met paarbereidheid tot gevolg. Als wij naar het warenhuis gaan dan kiezen we uit het aanbod het product dat we nodig hebben om er de houten panelen mee te behandelen om te voorkomen dat ze worden aangetast door o.a. schimmel. Maar een kever? Heeft hij eerst geëxperimenteerd totdat hij eindelijk de juiste stof had gevonden voor het juiste doel? Oh ja, in een gedachtengang van toeval is er geen doel, enkel merkwaardig toeval! Zou er hier ook sprake zijn van seksuele selectie? Brengt het wijfje bv de waargenomen hoeveelheid cantharidine of de 'kwaliteit' hiervan in verband met de potentie van de genen? Als er niet gepaard wordt, is dat omdat het mannetje geen aanbod heeft van cantharidine niet omdat hij minder goede genen heeft.
- Eisner, T., et al., 1996. Chemical basis of courtship in a beetle (Neopyrochroa flabellata): Cantharidin as precopulatory "enticing" agent. - Proc. Natl. Acad. Sci. USA, vol. 93: 6494-6498.
- Eisner, T., et al., 1996. Chemical basis of courtship in a beetle (Neopyrochroa flabellata): Cantharidin as "nuptial gift". - Proc. Natl. Acad. Sci. USA, vol. 93: 6499-6503.