Publiseringsdato: Feb 13, 2011 10:33:47 PM
Jullie zouden natuurlijk kunnen denken dat we hier in het paradijs (weliswaar een koud paradijs) beland zijn, maar ook wij komen natuurlijk mindere kanten van Noorwegen tegen.
Zoals we wel eens gemeld hebben, wonen we op het oudste plekje van Tolga. Vanaf 1200 tot begin 1800 werd op deze plek kopererts uit Røros gesmolten. In deze omgeving was een overvloed aan bomen die als brandstof diende voor de ovens. Het erts werd met paard en wagen hier heen gebracht en op de terugweg namen ze weer houtskool mee terug.
In 1900 zijn al de smeltovens e.d. verdwenen en hebben ze bos laten groeien op deze plek en er later huizen neer gezet.
Eind jaren 90 kreeg iemand het idee om wat van de vergaande glorie terug te brengen en rond 2005 werd het bos gekapt en er een open parkje van gemaakt met wat borden, beelden en een vriendschapsbrug over de Tolja, het beekje wat naast ons huis loopt.
Ons contactpersoon had wel gezegd dat het nog in ontwikkeling was, maar dat de nadruk op de andere kant van de beek lag.
Totdat er dinsdagavond iemand aanbelde met de mededeling dat hij voorzitter was van het comité voor het beeldenpark hier op het oudste plekje van Tolga. Of hij even binnen mocht komen. Nu heeft de gemeente het lumineuze idee bedacht, dat er een aandenken aan een smeltoven moet komen. Een sculptuur van 6,5 m. hoog (en 3 m. bij 3 m. in omvang) van graniet moet komen. Deze blokken komen uit Vietnam en in die granieten blokken moeten dan vlammen geslepen worden en dan wordt met verlichting het effect van echte vlammen nagebootst.
Mooi bedacht natuurlijk. Maar wat hebben wij daar mee te maken??
HIJ KOMT OP NOG GEEN 6 METER VOOR ONZE VOORDEUR
En bovendien zijn ze er de hele zomer mee bezig, eind mei en begin juni zijn ze met de sokkel bezig van 3x3m die echt midden op onze oprit komt precies op ons toegangs hek. (waar is bananasplit???) Er zal een nieuwe toegang gemaakt moeten worden. In juli gebeurt er dan niets (zijn wij net twee weken in Nederland) en in augustus/september worden de granieten blokken geplaatst en komen er Vietnamezen om de vlammen er in te SLIJPEN. Kortom de hele zomer ramen en deuren dicht, niet in de tuin kunnen zijn, mensen om je deur heen. Een stuk van je tuin kwijt, en een enorme zuil voor je deur. Het verschrikkelijke geluid van snijden in steen en natuurlijk overal stof. Nou dat was niet het vooruitzicht wat wij hadden toen we hier kwamen wonen.
De tijdsplanning is erg strak en de Noren nu al een beetje kennende zal die enorm uitlopen.
Er is ons hier over niets gemeld toen we hier kwamen wonen, terwijl de beslissing al in november genomen was.
Morgen hebben we een gesprek met Marit hierover, zij moet hier van geweten hebben. Binnen 14 dagen moeten we bezwaar maken, anders gaat het door.
O ja, op diezelfde tekening stond ook een parkeerterrein op het achterste gedeelte van onze tuin getekend, maar “dat kwam later pas”.
Volgens ons heeft de gemeente een fout begaan om het huis aan ons te verhuren, terwijl ze er een museum van willen maken. Wordt vervolgd.
Verder willen de autoverzekeringen totaal niet meewerken met het overdragen van de bonus malus. Na een maand mailen heeft Interpolis eindelijk een Engelstalige verklaring gestuurd over de in Nederland opgebouwde B/M. Alleen hadden ze er ook ongevraagd in geschreven dat we 3 verwijtbare ongelukken hebben gehad in 9 jaar
Dat valt best wel mee als je weet wat het was: 1x een kras op de zijkant, 1x heeft iemand anders bij ons op de trekhaak gezeten en op 30 november, een van de laatste dagen in Nederland, achteruitrijdend een klein deukje in een ander zijn spatbord gereden. Dat was dus een duur deukje, want de Noorse verzekering wil niet meer dan 30% korting geven terwijl we in Nederland op 75% zaten.
Wordt vervolgd.
Zaterdag wilde Jildou even met Yvonne naar Tynset, om te winkelen. Na enige weken met temperaturen rond de -10 was het van vrijdag op zaterdag voor het eerst weer eens kouder met temperaturen rond de -28. ’s Ochtends de auto aan de motorverwarmer gezet en een uurtje later startte hij inderdaad in een keer. Maar toen Yvonne wilde wegrijden was hij afgeslagen. Onderweg ging het ook met horten en stoten. Toch maar even bij de garage in Tynset langs gegaan want er branden ook wat lampjes op het dashboard. Maar dit herstelde zich zelf weer en na het winkelen toch maar weer de terugweg genomen. Maar net Tynset uit ging hij steeds langzamer rijden en toch maar weer terug naar de garage. Een leen auto meegekregen en maandag maar even bellen wat er aan de hand was, maar toch wel een vervelend gevoel: een auto moet het gewoon doen.
Maandag zijn Jildou en Meine naar de orthodontist geweest. Jildou haar bovenbeugel heeft een verandering gekregen om de stand van de bovenkaak te corrigeren. Ook moet ze weer een buitenbeugel gaan dragen. Meine heeft een vaste beugel op zijn boventanden gekregen. Daar hebben we dus wel even gezeten.
Woensdag heeft Meine zijn nieuwe “leen” althoorn gekregen en gelijk een muziekles (prive). Helaas ging de start niet goed. Er kwam weinig geluid uit. Het was ook even een moeilijke start en net een nieuwe beugel en les in het Noors/Engels. Eenmaal thuis liet hij het instrument zien en speelt er gelijk een mooie deun op weg. Ook tot zijn eigen verrassing. Hij kon maar niet begrijpen dat het op school niet en thuis in 1 x wel lukt. Dit geeft hem weer moet om verder te gaan.
Verder is er deze week veel sneeuw gevallen: in totaal is er zo’n 30 cm bijgevallen en ligt er op plekken zo’n 80 cm sneeuw. Vannacht lag de temperatuur onder de -32 en het ijs zit weer op de ramen. Overdag merk je dat de zon steeds langer schijnt en steeds meer kracht krijgt. Hij kan de kamer al lekker verwarmen. We hebben vrijdag verduisteringsgordijnen gekocht voor de kamers van Jildou en Meine/Rindert, zodat het ’s ochtends nog wat langer donker blijft in hun slaapkamers. Zijn nog wel te lang, moeten dus nog even ingekort worden maar daar wachten we mee tot we meer over dit huis weten.
Zo, Irene Wust is zonet wereldkampioen geworden en dus wordt het nu tijd om te stoppen.
Hilsen, Yvonne en Theo