Publiseringsdato: Apr 12, 2011 7:5:18 PM
Nu beginnend aan een nieuwe week, kunnen we zeggen dat we een drukke hectische week achter de rug hebben.
Maandag 4 april
de gewone dagelijkse dingen gedaan zoals ze bijna elke week gebeuren. Theo aan het werk, Jildou en Meine naar school en Rindert naar de Barnehage. Hij gaat vandaag met 2 andere kinderen op pad. Vandaag voor het eerst hoeft het skipak niet aan, maar kan deze verruild worden door een “regenpak”. Een buitenpak, waarbij Rindert vanbinnen niet nat kan worden en van buiten heerlijk smerig. Vorige week gezocht naar tussenlaarzen (wat minder gevoerd, maar nog steeds gevoerd), maar niet kunnen slagen. Winterboots waren echter te warm, dus de reservelaarzen maar aan. Na afloop van een dag Barnehage, bleek dit toch niet zo’n goede keus geweest te zijn. Hij was tot op zijn sokken kletsnat geworden van al het smeltende sneeuwwater. Ook zijn buitenpak zag er gelijk afgeragd uit. Maar hij had het vandaag heerlijk gehad. En dat is het allerbelangrijkste. Ook zijn “binnenkleding” was droog en schoon gebleven.
Vandaag aan het eind van de morgen (10.30 u Noorse morgen) een afspraak bij de orthodontist met Jildou en Meine. Dat betekent voor hen om 9.40 u naar huis komen (dus maar een uur naar school) en Jildou hebben we iets na 12.00 u weer op school afgezet. Aangezien Meine om 12.10 u al vrij is hoeft hij niet meer en kan mee naar huis.
Dinsdag 5 april
in ons nieuwe huis rondgelopen, want we wilden graag de maten van de slaapkamerramen weten. We hadden namelijk een folder gekregen dat de rolgordijnen bij een winkel in Tynset voor de helft van de prijs zijn de komende week. Deze zijn van groot belang in de zomer met al het licht. De kinderen klagen nu al dat het te licht in de kamer is terwijl ze dubbele gordijnen voor de ramen hebben. Nadat we het huis wat kritischer hebben bekeken en bedacht wat er nog moet gebeuren voor we er in kunnen bij Rigmor koffie gedronken (naar Noors gebruik dus geluncht) zijn we naar Tynset getogen. Hierbij ook info ingewonnen wat met onze garage aan te moeten, want ja wat zijn de rechten van een consument in Noorwegen. Gelukkig zijn we net lid geworden van het NAF (Noorse ANWB) en kunnen we via hun juridische hulp krijgen. Altijd prettig te weten dat je iets achter de hand hebt.
Na bij de Fjelleskjopet (Noorse Welkoop) laarzen voor Rindert en tussenjassen (wind- en waterdicht) voor Yvonne, Jildou en Meine gekocht te hebben naar de garage getogen voor EEN GOED GESPREK OVER DE GRRRRRRR ……. AUTO. De verkoper snapte ons volkomen en wil de auto ruilen voor een auto waar we ons wel goed bij voelen. Wat wij dachten. Nou een auto die ons niet in de steek laat en ons ook geen geld MEER kost, EN NIET MEER BETALEN VOOR DE NIEUWE AUTO.
Inmiddels was het al zo laat geworden dat we richting huis moesten gaan. Rindert moest gehaald worden en Theo ook weer melken. Afgesproken morgen terug te komen om in ieder geval 1 andere auto te proberen. Vanavond ook op de site kijken of er nog een auto geschikt zou kunnen zijn. Want wat is belangrijk. Hij moet de caravan trekken, 4 wheel drive zijn, want ons nieuw huis is bereikbaar via een redelijk steile weg. Daarnaast ook met comfort voor 5 personen.
’s Avonds in de stationswachtruimte naar de borduur-/ kletsavond geweest. Het blijft tocht nog lastig om gesprekken goed te volgen. Je verstaat een paar woorden en de ene keer snap je de context wel en een andere keer totaal niet. Gelukkig helpt Rigmor dan door het in rustig Noors nog een keer aan mij te vertellen.
Woensdagmorgen 6 april kreeg ik telefoon van het ziekenhuis in Tynset. Dat ik vrijdagmorgen om 7.30 u verwacht wordt voor een kijkoperatie. Ik moet frisgedouchet en nuchter komen. Even overleg ik met Theo wat we moeten, want dit is anders dan wij gedacht hadden. Ik dacht namelijk eerst langs een orthopeed te gaan voor een gesprek en dan later voor operatie. Maar als je nadenkt dan is al uit de MRI duidelijk geworden dat de meniscus aan de buitenkant gescheurd is. Na een aarzeling ja gezegd. Theo is komend weekend 4 dagen vrij, dus dat is alleen maar praktisch en handig. Ondertussen wordt het chaos in mijn hoofd omdat er eigenlijk geen tijd van voorbereiden is.
Nadat de eerste schrik weg is in de auto naar Tynset. Eerst naar de winkel voor de rolgordijnen. Gelukkig hadden ze maten die redelijk overeenkomen met de kozijnmaten. Dat scheelt veel inkortwerk. Daarna weer naar de garage. Een proefrit met een Nissan x-trail. Gewaarschuwd voor gebrek aan comfort met rijden, viel ons dat wel mee. Toch besloten dat deze het niet kan worden. Hij stuurt heel zwaar en zit voor mij niet prettig. Ook was hij al ruim 2 jaar niet onderhouden. Daar beginnen we dus niet eens aan. Toen een Citroen C5 geprobeerd. Een wereld van verschil. Deze reed perfect, was goed onderhouden en ziet er nog prima uit. Helaas rijzen er bij deze auto 2 problemen op. Hij is goedkoper dan wij voor de Volvo hebben betaald en er is nog iemand die er al een optie op heeft. Wij moeten dus eerst wachten op die persoon voor we verder kunnen praten over geldzaken. We wachten dus af. Ondertussen is de Volvo nagekeken waarom de koelvloeistof leeg was. De werkplaats kon niets vinden. We houden het zelf wel weer in de gaten.
Soms lijkt het wel of de tijd hier sneller gaat, maar we moeten weer terug naar huis, want Jildou en Meine zijn ook al bijna weer vrij. Oh, nee ze gaan hier korter naar school. In principe zijn ze om 14.10 u vrij. Vanmiddag hebben we samen met Meine een gesprek met zijn klasseleraar. Er wordt hier met het kind gepraat in plaats van erover. Dit is geen 10 minutengesprek, maar een ½ uur. Hij doet het heel goed op school. In nog geen 3 maanden is hij al veel zekerder in de klas. De exacte vakken gaan heel goed. Met wiskunde gaan ze w.s. een test doen om te kijken waar hij precies staat. Hij zit aan de top, ondanks dat er ook verhaalsommen in het Noors zijn. Hij mag thuis wel iets meer actief aan Noors doen door meer naar Noorse tv te kijken. Dit vindt Meine nog moeilijk, omdat naar school gaan al zoveel energie kost, waardoor het prettiger is om dan naar Nederlandse tv te kijken, dan kan je namelijk ontspannen. Helaas is de nieuwigheid van Meine in de klas er wat van af, dus gebeurt het regelmatig dat hij wordt uitgedaagt/ geplaagd. Hier kan Meine niet goed tegen. Afgesproken dat hij plaaggedrag direct aan de leraar meldt en dat er dan actie wordt ondernomen. Dit soort gedrag wordt niet getolereerd door school, maar ze moeten het wel weten en dat gebeurde tot nu toe niet met Meine. Hij neemt het mee naar huis en wij kunnen er dan niets meer aan doen.
Aangezien Jildou weer moet trainen om 17.30 u moeten we gelijk aan het kokkerellen om het warme eten op (Noorse) tijd om 16.00 u klaar te hebben. Theo is dan al weer naar de stal om te melken. Na het eten is Rindert ook naar de stal gegaan om Theo te helpen.
De donderdag gebruikt om het huis aan kant te maken en de was weer te doen, zodat het de komende dagen op dat vlak wat rustig zal blijven. Theo is met Rindert maar weer naar Tynset getogen om de wekelijkse boodschappen te doen. ’s Avonds naar de Barnehage geweest voor de skinkurs (cursus leerbewerken met de hand). Ik heb mijn schaapje (knuffel) afgemaakt en ook mijn zitting verder afgemaakt. Vandaag eerder naar huis gegaan, omdat ik nog even met de familie wil zitten, voor ze naar bed gaan.
Vrijdagmorgen om 5.50 u ging de wekker. Bah, wat vroeg, maar iedereen moet voor 7.00 u in de kleren zijn. De planning is strak maar het gaat goed. De kids zijn ook lief en behulpzaam. Om 6.50 u zijn ze klaar om naar Tony en Miranda te gaan. Daar zullen ze ontbijten en dan naar school gaan. Theo en ik gaan richting Tynset. Eerst moest er wel ruiten gekrabd worden want het heeft lichtjes gevroren.
Mooi op tijd zijn we op de goede afdeling. Het kon wel vrouwendag zijn, want er zijn alleen vrouwen die vandaag voor behandeling komen. Wanneer de vrouwen met de verpleging naar hun 4 persoonskamer gaan, gaan de mannen weer weg. Huh…. Theo wil blijven. Dat mag, tot hij op de gang gestuurd wordt. Er moeten dames zich omkleden en daar worden geen heren bij geduld. Op de kamer gekomen moet er eerst een aantal formulieren ingevuld worden, ondertussen komt er ook een meneer met een stift. Hij wil de juiste knie markeren om te opereren. Oke, dit is dus de orthopeed, die mij zal opereren. Eerst maar om uitleg gevraagd. Snel vertelt dat hij 2 gaatjes maakt en na de operatie wel weer met mij komt praten. Gelukkig heb ik al op internet info gezocht, dus weet wat er gaat gebeuren. Theo wordt de gang opgestuurd en gaat daar verder wachten. Hij komt daar Eleonie tegen die vandaag in de keuken werkt. Mochten we het niet redden met Noors wil ze ons wel bijstaan. Fijn dat er iemand op de achtergrond is wanneer dat nodig is. Dan komt de anesthesist met vragen en antwoorden op vragen van mij. Onder het genot van een roesje, krijg ik lokale verdoving en na de operatie ben ik gelijk weer wakker. Ben benieuwd.
Al snel mag ik mij omkleden in ziekenhuistenue en een fantastische katoenen onderbroek, maat slagschuit, aan doen.
Om 9.30 u ga ik naar de OK. Daar worden er aan alle kanten van mij gewerkt door diverse mensen. Doordat de bril op de kamer moest blijven zie ik niet alles wat er gebeurt en daardoor trek ik steeds mijn mond open om te vragen wat ze doen. Ik wil alles precies weten. Gelukkig is hier alle begrip voor en wordt alles rustig uitgelegd en wanneer ik iets niet begrijp, vertellen ze het nog eens in het Engels.
Nadat ik een kapje met gas op mijn gezicht krijg val ik weg in een slaap en kunnen zij hun gang gaan.
Ik wordt wakker gemaakt en mag weer in mijn bed gaan. Op de gang, op weg naar de kamer zie ik Theo zitten, nou ja ik herken zijn t shirt. Na een paar minuten mag hij toch bij mij komen. Er zijn geen dames meer die om willen kleden. Ik ben inderdaad snel goed wakker. Mag dan ook gelijk eten. Dat ziet er heel verzorgd uit. In Noorwegen besteden ze in het ziekenhuis veel energie aan hoe het eten eruit ziet. Men gaat ervanuit dat je meer eet als het er feestelijk uitziet. En dat klopt. Het smaakt niet zo, maar doordat er zoveel moeite voor is gedaan, eet je meer. Nadat ik een kop cappuccino heb gehad ben ik er weer. Ik mag me aankleden en dan na een gesprek met de orthopeed mag ik gaan. Hij neemt nu wel even de tijd om rustig uit te leggen wat hij heeft gedaan en hoe ik verder moet. Pijn kan meer zijn omdat hij een stukje buitenmeniscus heeft verwijderd. Dit is pijnlijker dan de binnenmeniscus, dat heb ik weer. Pijn kan een week of 6 duren. Moet een week rustig aan doen en daarna na geleide van de pijn weer alles oppakken. Geen krukken, geen fysio. We zullen zien hoe het gaat en anders trekken we wel aan een bel. Het duurt even voor de verpleegkundige er is met de nodige papieren. Het was ook hier lunchtijd. Hierna kunnen we gaan. (oja, totale kosten voor de hele operatie: NOK 382 = €42,50 en we betalen geen aparte ziektenkostenpremie hier; zit in de belastingen en als je per jaar meer dan NOK 1800=€227, betaald hebt krijg je de rest via je belasting terug) Nog even langs de apotheek voor medicijnen en even een lunch bij het Kafe daarna naar huis en lekker op de bank. Het verwennen mag beginnen.
Het weekend is rustig verlopen, weinig bijzonders gedaan (kon ook niet met die knie) en zondag even bezoek gehad van Remco en Eleonie. We mogen een aantal weken op hun planten passen terwijl zij naar Zuid-Frankrijk op vakantie gaan.
Het gaat goed met mij. De pijn is goed te doen, wel is het moeilijk me gedeisd te houden, dat wil nog steeds niet lukken. Het is heel fijn dat Theo thuis is. Hij heeft het er maar druk mee om alles te regelen en doen. De kids helpen ook goed mee en zijn zeer behulpzaam. Zaterdag is hij met Rindert er even lekker tussenuit geweest en op zondag met Jildou en Meine naar ons nieuwe huis geweest. Ongeveer een 15 minuten lopen, dus dat is goed te doen. Er is nu door het smelten van de sneeuw veel te zien hoe de natuur zich manifesteert. Prachtig om te zien hoe de rivier naast ons huis met de minuut verandert. Je hoort hem in huis weer stromen.
Zondagmiddag ook nog even lekker in de zon op het terras kunnen zitten. Heerlijk en ook apart om buiten te zitten terwijl er nog sneeuw overal ligt.