2 – Heva ve Heves

Heva; meyletmek, sevmek, aşık olmak manasına geldiği gibi birşeyi istemek veya temenni etmek manalarına da gelir.

Nefsin hevası; nefsin istekleridir.

Allah (c.c) şöyle buyuruyor:

“Nefsini hevadan sakındırdı.” (Naziat: 40)

Yani; nefsinin istediği şehvetlere uymaktan ve Allah (c.c)’a isyan konusunda çağırdığı şeylere uymaktan kendisini korudu, demektir.

Heva ve heves mutlak olarak kullanıldığı zaman kötü mana kastedilir. Fakat, bu kelimeler ile kötü bir mana kastedilmiyorsa, o zaman bu kelimelerle birlikte başka kelimeler de kullanılmalıdır. “İyi heva” gibi... “Bu heva doğruya uygundur” gibi... (“Lisan’ul Arab”a bak...)

Kur’an, heva ve hevesi, kötüleyerek zikretmiştir. Allah (c.c)’a isyan konusunda heva ve hevese itaat edilip bağlanıldığında, Allah (c.c)’ın şeriatine ters düşse bile heva ve hevesin hak gördüğü hak, batıl gördüğü batıl görülerek eşyalar üzerinde hüküm verici kaynak tayin edildiğinde heva, Allah (c.c)’tan başka ibadet edilen bir tagut olmuş olur.

Heva ve hevese göre dostluk ve düşmanlık yapmak, yaptığı İslam şeriatine ters düşse bile sevdiği kimseyi dost, sevmediğini düşman görmek de aynı şekilde heva ve hevesi, Allah (c.c)’tan başka ibadet edilen ilah edinmek olur. Çünkü heva ve hevesine, şeriate muhalif olsa bile uyan, onu hüküm verici tayin eden kimse, bu hareketiyle heva ve hevesine ibadet etmiş, onu Allah (c.c)’tan başka bir ilah edinmiş ve Allah (c.c)’a denk kılmıştır.

Allah (c.c)’ın şu ayetlerde buyurduğu gibi:

“Kalbini bizi zikretmekten gafil kıldığımız, hevasına uyan ve işi aşırılık olan kimseye itaat etme!” (Kehf: 28)

“(Ey Muhammed!) Hevasını ilah edineni gördün mü? Ona sen mi vekil olacaksın?” (Furkan: 43)

“Hevasını ilah edinen, Allah’ın kendi ilmi dahilinde saptırdığı kimseyi gördün mü?” (Casiye: 23)

İbni Teymiye şöyle dedi:

“Heva ve hevesine ibadet eden kimse, heva ve hevesini ilah edinmiştir.

Bu kimsenin ilahı heva ve hevesleridir.

Bu sebeble, ilahlığı gerçekten hakedeni ilah edinmez. Onun ilah edindiği sadece ve sadece heva ve hevesidir. İşte heva ve hevesini ilah edinen bu kimse aynen müşriklerin ilahlarını sevmeleri veya buzağıya ibadet edenlerin buzağıyı sevmeleri gibi heva ve hevesini sever.

Bu sevgi Allah (c.c)’la beraber olan bir sevgidir. Yoksa Allah (c.c) için olan sevgi değildir. Bu ise şirk ehlinin sevgisidir. Nefisler Allah (c.c)’ı sevdiğini iddia edebilir.

Bununla beraber heva hevesin sevdiğini de sever. İşte bu, sevgi de şirktir. Zira heva ve hevesin sevgisini Allah (c.c)’ın sevgisiyle bir yapmış, dolayısıyla sevgide şirk işlemiştir.” (Fetvalar c: 8 s. 359)