Antwerpen, Ceuta, Tripoli, Beirut, La Spezia, Punta Arenas
Op 19 april 1963 monsterde ik weer aan op de Geertje Buisman. Deze keer in Antwerpen, waar we tweedehands Mercedessen laadden voor Tripoli in Lybie en Beiroet en die bestemd waren daar als taxi hun leven te eindigen. Eerst werd er gebunkerd in Ceuta, Spaans Marokko. Voor onze oplettende lezertjes, Ceuta ligt aan de Straat van Gibraltar, recht tegenover Gibraltar zelf. Ik denk dat bunkeren in Ceuta goedkoper was dan in Rotterdam. Ongeveer 10 dagen na Antwerpen, arriveerden we in Tripoli, waar Jan du Mee, onze tweede stuurman, verantwoordelijk was voor het lossen van een deel van de tweedehands auto's. In de tachtiger jaren van de vorige eeuw, op een chemicaliëntanker van Stolt Nielsen gezeten, kwam ik in de omgeving van Tripoli nog een Mercedes tegen met een Nederlands nationaliteit stikker. Het zou me niet verbazen als die uit de lading van de Geertje kwam. In Tripoli bood ik onze tweede stuurman mijn diensten aan om als chauffeur de geloste auto’s naar een parkeerterrein te rijden.
Bekaa Vallei Baalbek De dames Groen, Palte en Persoon
Ik had net mijn rijbewijs behaald, dus was dit een mooie gelegenheid, mijn rijstijl te verbeteren en het was ook leuk om de hele dag in auto's rond te "crossen". Ik wilde dit in Beiroet ook doen, maar de kapitein besliste anders. Ik moest de dames Persoon, Palthe en Groen, echtgenotes van resp. de kapitein, hoofd- en 2de machinist, begeleiden op hun uitstapje naar Damascus. Vroeg in de ochtend van de 9de mei vertrokken we per taxi uit Beiroet. De weg leidde ons over de Libanon (gebergte), waar de ski-pistes nog in gebruik waren, door de Bekavallei (tegenwoordig verboden voor westerlingen) en de Antilibanon, naar Damascus. In de Bekavallei maakten we nog een korte stop om de ruinen van Baalbek te bewonderen. In Damascus bezochten de dames en ik de moskee van Johannes de Doper.
De Johannes de Doper moskee de schrijn van Johannes de Doper (zonder hoofd)
Het verhaal wil dat het lichaam van Johannes er nog ligt, zonder hoofd, in een schrijn waar devote moslims hun gebeden kunnen opzeggen. Een kort bezoekje aan de Soek van Damascus bood de dames gelegenheid inkopen te doen. Toen werd het hoog tijd Damascus de rug toe te keren en de terugweg te aanvaarden. Op de terugweg hadden we nog een verlaat diner in de vorm van couscous met lam, zeer smakelijk !
Op 11 mei 1963 voeren we van Beiroet in ballast naar La Spezia in Italië om munitie te laden voor garnizoenen in Chili en hier werd het plan geboren, tussen de leerling Herman Blei en mij, om tijdens de reis naar Chili een 'speedboot' te bouwen. We hadden als voorbeeld de maaksels van onze Baskische bemanning, die een geraamte van wilgentenen in elkaar flansten en dat overspanden met zeildoek. Op die zelfde manier wilden wij de speedboot ook maken.
met z'n allen op stap Herman Blei en Hajo Steegstra Kim en Rein Persoon
Maar intussen verkenden wij wel met de werkboot, met buitenboordmotor, die Herman van thuis in Zwartsluis, had meegenomen, La Spezia en omgeving. Een week later verlieten we La Spezia, afgeladen met militair materiaal, met bestemming Punta Arenas in de Straat van Magalhãen. Eerst deden we Ceuta aan om te bunkeren en voor Herman en ik, om voor het laatst inkopen te doen voor onze speedboot. Deze bestond uit spijkertjes met grote platte koppen en een cirkelzaag. Deze laatste, de cirkelzaag dus, was nergens in Ceuta te krijgen. Dat betekende, dat we alles "met de hand" moesten zagen, ook latten van een centimeter bij drie meter. Het zou een hele klus worden!
de "Sukkel"in aanbouw
Het eerste wat we deden, was een spantenplan op de achterkant van oude zeekaarten tekenen, ons welwillend afgestaan door de tweede stuurman. Van de eerste stuurman kregen we een "presenning" om de boot aan te kleden en de machinekamer beloofde ons de buitenboordmotor na te kijken en eventueel te reviseren. Van de kapitein kregen we toestemming de overgebleven planken, die voor het schoren van de lading waren gebruikt, te verzagen en te gebruiken voor de bouw. Tussen twee of meer haakjes, onze lading bestond uit militair materiaal uit de Tweede Wereldoorlog, zoals vliegtuigbommen, berggeschut, napalm en nog meer van dat spul! Maar gewapend met onze tekeningen en de beloofde revisie van de buitenboordmotor, begonnen we op een middag op luik een met ons karwei. Toen we de kust van Argentinië bereikten moesten we het werk staken.
slecht weer voor de Argentijnse kust rustig weer voor de Chileense westkust
De zee werd ruwer en de temperatuur zakte, gelukkig hadden we het geraamte klaar. Het wachtte alleen nog op de aankleding. Met alle hens werd het geraamte naar het achterschip gebracht en op de strevellatten op het sloependek vastgezet, om betere tijden af te wachten. Op onze reis langs de Argentijnse kust, vingen de matrozen ter hoogte van de Rio de la Plata nog een haai voor hun eigen consumptie!
smakelijke hap voor de Baskische crew
Nog dagen lang hing er in en om de kombuis de weëe stank van gekookte haai, onze Basken waren er dol op. In tegenstelling tot wij Nederlanders aan boord, die van de lucht alleen al onpasselijk werden. Kun je je het voorstellen, een soort "vuile onderbroeken lucht" !
