Rady, jakich Luqman udzielił swojemu synowi

Kwestia wychowywania dzieci w islamie jest bardzo ważna, od niego zależy dobro tak dzieci, jak i rodziców; nasz sukces wychowawczy ma bezpośredni wpływ na dobro Ummy (społeczeństwa muzułmańskiego) oraz przyszłość wspólnoty. Islam ma w tym wielki udział, tak samo jak nauczyciele, z których pierwszym jest Wysłannik Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), którego Allah wysłał jako nauczyciela i przewodnika dla rodziców i dzieci, aby zapewnić im szczęście w życiu tym i przyszłym. Koran podaje wiele przykładów dobrych postaci, tak jak w historii mądrego Luqmana, który udzielał dobrych rad swojemu synowi.

1. Pierwsza rada Luqmana.

Luqman poradził swemu synowi, a Allah Wywyższony ujawnił jego słowa:

{Synu mój! Nie dodawaj Bogu żadnych współtowarzyszy! Zaprawdę, dodawanie współtowarzyszy to wielka niesprawiedliwość!} (31:13)

Dlatego strzeżcie się popełniania szirku w czci Allaha, takiego jak wznoszenie próśb do zmarłych czy nieobecnych ludzi. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział:

Dua (suplikacja czy modlitwa) jest czcią.

2. Allah Wywyższony mówi:

{I nakazaliśmy człowiekowi co do jego rodziców: matka nosiła go pośród wielu trudów, a odłączenie jego nastąpiło po dwóch latach. „Bądź wdzięczny Mnie i twoim rodzicom! Do Mnie zmierza wędrowanie!”} (31:14)

Jasnym jest, że Wywyższony Allah połączył czczenie Jego Jednego z życzliwością wobec rodziców, podkreślając powagę ich praw. Matka znosi trudy ciąży, natomiast na ojcu spoczywa zarabianie na życie dla swojej rodziny. Ze względu na to na muzułmanach ciąży wdzięczność wobec Allaha, a następnie wobec rodziców.

3. W następnym wersecie Allah mowi:

{A jeśli oni będą jednak próbowali zmusić cię, żebyś Mi dodawał współtowarzyszy – o czym nie masz żadnej wiedzy – to nie słuchaj ich! Jednak zachowuj się w stosunku do nich na tym świecie w sposób godny! Idź drogą tych, którzy się do Mnie nawrócili. Potem do Mnie powrócicie i Ja obwieszczę Wam to, co czyniliście.} (31:15)

4. W kolejnym wersecie Allah Wywyższony znów informuje nas o słowach Luqmana:

{O synu mój! Jeśliby to było tylko tyle, co ciężar ziarnka gorczycy i byłoby w skale albo w niebiosach, albo na ziemi, to Bóg to wyprowadzi. Zaprawdę Allah jest Przenikliwy, Świadomy!} (31:16)

Ibn Kathir powiedział: „Przewinienie bądź pomyłka, nawet jeśli jest tak małe, jak ziarnko gorczycy, zostanie osądzone przez Allaha w Dniu Zmartwychwstania, kiedy umieści je On (na szalach sprawiedliwości), tak więc odpłaci On czy to za dobro, czy za zło.”

5. W następnym wersecie są dalsze rady:

{O synu mój! Odprawiaj modlitwę} (31:17),

przestrzegając czasów modlitw wraz ze wszystkimi wymogami, sumiennie i z pokorą.

6. Inna dobra rada:

{Nakazuj to, co jest odpowiednie i zakazuj tego, co jest godne nagany (uprzejmie i bez surowości)!} (31:17)

7. Dalej Luqman poradził synowi, jak podaje Koran:

{Znoś cierpliwie, co cię dosięgnie – to należy do dobrych postanowień (nakazanych przez Allaha).} (31:17)

Osobie wierzącej nakazuje się cierpliwość. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział:

Wierzący, który żyje w zgodzie z ludźmi i znosi krzywdy (jakie mu wyrządzają – przyp. tłum.) jest lepszy niż ten, który nie żyje w zgodzie z ludźmi ani nie znosi ich krzywd.

8. Allah Wywyższony w następnym wersecie dalej mówi o radzie Luqmana:

{Nie odwracaj z pogardą twarzy od ludzi!} (31:18)

Kiedy mówisz do ludzi, albo kiedy oni mówią do ciebie, nie okazuj im braku szacunku ani arogancji, lecz zwracaj się do nich uprzejmie i uśmiechaj się do nich. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział:

Uśmiechanie się do brata jest aktem dobroczynności z waszej strony..

9. W kolejnym wersecie mamy jeszcze jedną radę:

{Nie chodź po ziemi zadufany w sobie! Zaprawdę, Allah nie miłuje dumnych pyszałków!} (31:18),

podziwiających siebie, a gardzących innymi.

10. Inna ogólna zasada:

{Niech kroki twoje będą skromne!} (31:19),

ani za szybkie, ani za wolne.

11. Allah Wywyższony mówi:

{Zniżaj swój głos!} (31:19),

jeśli nie ma potrzeby podnoszenia go. To dlatego Allah powiedział:

{Zaprawdę, najprzykrzejszy głos to głos osłów!} (31:19)

Wielki uczony, Mudżahid, skomentował powyższy werset następująco: „Najbardziej ohydnym dźwiękiem jest ten, jaki wydają osły. To oznacza, że ten, kto podnosi głos przypomina osła; Allah tego nie znosi. Jeśli nasz głos przypomina ten dźwięk, wymagane jest zaprzestanie głośnego mówienia.” [Zaczerpnięte z: Guidelines for Raising Children]

>Kącik Rodziców