Kiedyś, za panowania złego i nikczemnego Faraona, w Egipcie żyły dzieci Abrahama (pokój z nim), Jakub (pokój z nim) i Józef (pokój z nim). Pewnego dnia ten nikczemny Faraon wydał rozkaz, aby zabić wszystkich chłopców spośród potomków Józefa (pokój z nim). Rozkazał tak, ponieważ nie chciał, aby dzieci Józefa (pokój z nim) przybywało i żeby stali się silniejsi niż jego właśni ludzie.
To w tym niebezpiecznym czasie urodził się Mojżesz (pokój z nim). Allah wysłał jego matce wiadomość,aby umieściła małego Mojżesza (pokój z nim) w małym koszyku i włożyła koszyk do rzeki. W ten sposób Mojżesz (pokój z nim) uniknął tego, co zarządził Faraon.
Koszyk z niemowlęciem znalazła żona Faraona. Była ona miłą i dobrą kobietą, więc zabrała Mojżesza (pokój z nim) do swojego pałacu. Nikt nie wiedział kim byli jego rodzice, ale żona Faraona chciała go zatrzymać, więc szukała mamki, która by go wykarmiła. Wtedy Allah sprawił, że przyprowadzono do pałacu prawdziwą mamę Mojżesza (pokój z nim), aby została jego mamką. Tak więc życie małego Mojżesza (pokój z nim) zostało ocalone, a dzięki pomocy Allaha, został on oddany jego własnej mamie.
Mojżesz (pokój z nim) został przyniesiony do pałacu Faraona i uczyli go tam najlepsi nauczyciele. Uczynili z niego zdolnego i sprytnego człowieka
Kiedy Mojżesz (pokój z nim) dorósł, musiał opuścić kraj Faraona i udać się w podróż. Po drodze minął źródło, z którego pasterze dawali wodę swoim owcom. Mojżesz (pokój z nim) spotkał tam dwie kobiety, które także chciały napoić swoje owce. Jednak nie mogły się dostać do wody zanim pasterze odejdą od źródła. Mojżesz (pokój z nim) pomógł im nabrać wody dla ich stada, a kiedy kobiety wróciły do domu, opowiedziały swojemu ojcu co się stało. On wysłał jedną z nich, aby zaprosiła Mojżesza (pokój z nim) do ich domu. Później ojciec dał mu jedną ze swoich córek za żonę, a Mojżesz (pokój z nim) się zgodził. Odtąd wiódł szczęśliwe życie razem ze swoją rodziną.
Kilka lat później Mojżesz (pokój z nim) i jego rodzina podróżowała po kraju, kiedy nagle zobaczyli wielki ogień. Poprosił rodzinę, by zostali tam, gdzie są, a sam poszedł zobaczyć co to za ogień. Kiedy się zbliżył, usłyszał głos: „O Mojżeszu! Jestem Allah, twój Pan. Uczynię cię moim Prorokiem. Musisz iść do ludzi i powiedzieć im, że jest tylko jeden Bóg, Allah, który ich stworzył. Muszą być więc wdzięczni i modlić się jedynie do Allaha i starać się czynić dobro. Weź ze sobą swojego brata, Arona i idźcie do Faraona i jego ludzi, przekażcie im Moje przesłanie.”
Mojżesz (pokój z nim) udał się do Egiptu i powiedział do Faraona: “Allah, który jest Panem światów, wysłał mnie do ciebie. Jestem Jego wysłannikiem i przynoszę ci prawdę. Powinieneś uwolnić dzieci Józefa (pokój z nim), które są w tym kraju męczone i pozwolić im odejść ze mną.” .
Kiedy Faraon to usłyszał, wpadł w gniew i zaczął krzyczeć: “Kłamiesz! Nikt poza mną, wielkim Faraonem Egiptu, nie jest panem światów. Ja jestem najpotężniejszym królem na ziemi. Musisz być niespełna rozumu, aby ośmielać się twierdzić inaczej. Jeśli będziesz mi nieposłuszny, wtrącę cię do więzienia!”
Jednak Mojżesz (pokój z nim) nie bał się złości Faraona, ani jego słów. Powiedział: „Z pomocą Allaha pokażę ci, że Allah jest potężniejszy niż wszyscy ludzie, nawet potężniejszy niż ty.” Następnie Mojżesz (pokój z nim) wziął swoją laskę i rzucił ją na ziemię. Wtedy laska zamieniła się w długiego, wijącego się węża.
„Widocznie jesteś magikiem” – powiedział Faraon, kiedy to zobaczył. „Zwołam wszystkich magików z mojego kraju, wtedy zobaczymy czyja magia jest lepsza, twoja, czy ich.”
Wszyscy magicy zostali wezwani do pałacu Faraona. Mieli oni ze sobą wiele lasek i zamienili je w węże. Ale wtedy Mojżesz (pokój z nim) ponownie rzucił na ziemię swoją laskę i raz jeszcze zamieniła się w węża. Wąż ten połknął węże magików.
Magicy byli pod wrażeniem. Powiedzieli: “Naprawdę wierzymy w Allaha, który wysłał Mojżesza (pokój z nim) jako Swojego proroka. Allah naprawdę jest potężniejszy niż ktokolwiek z nas, czy my wszyscy razem.”
Faraon był wściekły. Krzyczał na magików: “Czy chcecie uwierzyć w coś zanim wam na to pozwolę? Za karę wszystkim z was obetnę ręce i nogi!”
“Czy chcesz się na nas zemścić tylko za to, że uwierzyliśmy w znaki Allaha? Cokolwiek nam zrobisz, wciąż będziemy się zwracać do Allaha. Oby Allah się nad nami zlitował i pomógł nam być cierpliwymi i wytrwałymi” – odpowiedzieli magicy i w ten sposób stali się dobrymi i wiernymi sługami Allaha.
Teraz Mojżesz (pokój z nim) poszedł do potomków Józefa (pokój z nim), którzy byli prześladowani przez złego Faraona. Powiedział im: „Odejdziemy z Egiptu.” Ale gdy odeszli, Faraon i jego żołnierze poszli za nimi, aby ich schwytać.
Mojżesz (pokój z nim) i jego ludzie przyspieszyli, aż doszli do morza. Jednak wtedy nadszedł Faraon i jego żołnierze, a ludzie potwornie się wystraszyli. Ale Allah przybył im z pomocą. Rozdzielił wody w morzu, tak że Mojżesz (pokój z nim) i jego ludzie mogli przejść pośrodku i przejść przez morze. Kiedy Faraon i jego żołnierze dotarli do morza, oczywiście pojechali za nimi. Ale nie mogli dogonić Mojżesza (pokój z nim) i jego ludzi, przeszli oni na drugą stronę. Nagle, gdy Faraon z żołnierzami wciąż jechali po dnie morza, wody wróciły, z powrotem je zalewając i wszyscy oni utonęli. Allah ochronił jednak Mojżesza (pokój z nim) i jego ludzi, ponieważ oni czcili tylko Jego. Faraon, który nie uwierzył w Allaha i który był dumny i chciał nawet wtrąci Mojżesza (pokój z nim) do więzienia, utonął.
Po ucieczce z Egiptu, Mojżesz (pokój z nim) i jego ludzie wędrowali przez wiele lat po pustyni. Pewnego dnia, Mojżesz (pokój z nim) otrzymał rozkaz od Allaha, aby wspiął się na wysoką górę. Miał tam zostać czterdzieści dni i nocy, modląc się do Allaha i słuchając, co powie On jemu i jego ludziom. Ale czterdzieści dni i nocy był to długi czas i ludzie Mojżesza (pokój z nim) stali się niecierpliwi. Zdecydowali się zrobić cielca ze złota i czcić go. Kiedy Mojżesz (pokój z nim) zszedł z góry, zobaczył cielca i bardzo się zezłościł. Rozbił go na drobne kawałki i skarcił swoich ludzi tak bardzo, że się zawstydzili. Powiedział im: „Nigdy więcej nie wolno wam czcić niczego więcej, poza Allahem.”
Mojżesz (pokój z nim) przyniósł swojemu ludowi księgę, którą Allah objawił mu na górze. Księga ta nazywa się Tora. Mówi ona o tym, czego ludziom robi nie wolno. Nigdy nie mogą oni czcić niczego jeszcze poza Allahem.
Nigdy nie mogą zabijać innych ludzi. Nie mogą brać rzeczy, które do nich nie należą. Muszą być dobrzy dla swoich rodziców i dla innych ludzi.
Ludzie Mojżesza (pokój z nim) zrozumieli wtedy, że byli bardzo niewdzięczni wobec Allaha, gdyż to Allah ocalił ich od Faraona i jego żołnierzy. Modlili się do Allaha i dziękowali Mu za to, co dla nich zrobił. Prosili Go o wybaczenie i obiecali, że będą się bardzo starać robić dobre uczynki.
Allah wybacza tym, którzy wstydzą się złych uczynków, które zrobili i chcą naprawić swoje błędy i powrócić do Allaha.
>dalej: JONASZ (JUNUS)