Prorok Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) urodził się w 571 roku w Mekce, w Arabii.
Jego mama miała na imię Amina, a tata Abdullah.
Tata Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zmarł jeszcze przed jego narodzinami, a mama, kiedy był jeszcze małym chłopcem.
Miał wtedy zaledwie 6 lat.
Zamieszkał wtedy ze swoim dziadkiem, Abd al-Muttalibem, który się nim zaopiekował.
Dziadek bardzo go kochał, tak jak Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) kochał dziadka.
Jednak dwa lata później Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) stracił także dziadka. Zaopiekował się nim wtedy jego wuj, Abu Talib.
Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) był wspaniałym chłopcem, dobrym, uczciwym, nigdy nie kłamał, był bardzo lubiany przez ludzi.
Jednak ludzie w tamtych czasach robili wiele złych rzeczy, także ich wiara była zła. Zamiast czcić jedynie Boga, czcili wtedy także statuetki różnych bożków, oraz wierzyli w przesądy.
Nie dbali o sieroty, nie pomagali biednym, patrzeli tylko na siebie, żeby mieć jak najwięcej bogactwa.
Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) był jednak inny. Od małego czuł, że ludzie ci robią źle.
Pracując jako pasterz, jeszcze jako mały chłopiec, wiele myślał o świecie, Bogu i ludziach. Bardzo chciał zrobić coś, żeby zmienić te złe przyzwyczajenia ludzi.
Kiedy Muhammad (pzn) podrósł, jego wuj Abu Talib zaczął zabierać go ze sobą na wyprawy handlowe.
Później zatrudniła go bogata wdowa, Chadidża, aby prowadził jej karawany.
Muhammad radził sobie bardzo dobrze, był też szczery i uczciwy, co bardzo podobało się Chadidży.
Później Muhammad i Chadidża pobrali się i żyli w Mekce, razem ze swoimi dziećmi.
Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) często chodził do groty zwanej Hira.
Lubił posiedzieć w samotności, aby przemyśleć wiele spraw, tak jak to robił wcześniej.
Pewnego dnia, kiedy Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) przebywał w grocie Hira, ukazał mu się anioł Gabriel, który powiedział:
[Koran 96:1-3]
{Głoś, w imię twego Pana, który stworzył. Stworzył człowieka z grudki krwi zakrzepłej.}
Było to objawienie od Allaha, które anioł Gabriel przekazał Muhammadowi (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), a on zapamiętywał je i zachowywał w swoim sercu.
To był początek jego misji proroczej.
Od tej pory dostawał od Allaha objawienie przez kolejne 23 lata.
Uczył ludzi islamu – wiary w jednego prawdziwego Boga (Allaha), odrzucenia swoich bożków, bycia posłusznymi tylko Allahowi.
Jednak wielu ludzi nie chciało go słuchać, nazywało kłamcą, byli na niego źli, bardzo źle go traktowali.
Tak samo źle traktowali też pierwszych muzułmanów. Torturowali ich, znęcali się, robili okropne rzeczy.
Jednak Prorok Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) nadal głosił swoje przesłanie, a liczba muzułmanów ciągle rosła.
Ludzie z Mekki byli tak źli, że próbowali zabić Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim).
Wtedy muzułmanie wraz z Prorokiem (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) opuścili Mekkię i wyemigrowali do Medyny.
Tam znaleźli schronienie, bezpieczeństwo, ludzie byli zadowoleni z ich przybycia.
Wielu dołączyło do nich i stało się muzułmanami.
Przez te 23 lata głoszenia przesłania, liczba muzułmanów cały czas rosła.
Było to objawienie od Allaha, które anioł Gabriel przekazał Muhammadowi (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), a on zapamiętywał je i zachowywał w swoim sercu.
To był początek jego misji proroczej.
Od tej pory dostawał od Allaha objawienie przez kolejne 23 lata.
Uczył ludzi islamu – wiary w jednego prawdziwego Boga (Allaha), odrzucenia swoich bożków, bycia posłusznymi tylko Allahowi.
Jednak wielu ludzi nie chciało go słuchać, nazywało kłamcą, byli na niego źli, bardzo źle go traktowali.
Tak samo źle traktowali też pierwszych muzułmanów. Torturowali ich, znęcali się, robili okropne rzeczy.
Jednak Prorok Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) nadal głosił swoje przesłanie, a liczba muzułmanów ciągle rosła.
Ludzie z Mekki byli tak źli, że próbowali zabić Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim).
Wtedy muzułmanie wraz z Prorokiem (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) opuścili Mekkię i wyemigrowali do Medyny.
Tam znaleźli schronienie, bezpieczeństwo, ludzie byli zadowoleni z ich przybycia.
Wielu dołączyło do nich i stało się muzułmanami.
Przez te 23 lata głoszenia przesłania, liczba muzułmanów cały czas rosła.
W końcu nie tylko ludzie z Medyny, ale także i Mekki oraz wielu innych miejsc zostali muzułmanami.
>dalej: W CO WIERZĄ MUZUŁMANIE