016. നിശ്ശബ്ദ ദേശം. ആസ്പത്രി ജാലകം കവിത.
18 August 2013 Kerala Commentary
016. നിശ്ശബ്ദ ദേശം. ആസ്പത്രി ജാലകം കവിത.
നിശ്ശബ്ദ ദേശം.
പി. എസ്സ്. രമേഷ് ചന്ദ്ര
ഒരിടത്തൊരു ബസ്സപകട
മതിന്റ്റെയിരകളെല്ലാം,
പലവഴിവന്നു ചേറ്ന്നിടുന്നതി
കരുണമാണാരംഗം.
അതിലൊരുമ്മയതാകിടക്കുന്നൊ-
രനങ്ങാമയ്യത്തുപോലെ,
ആരോക്കെച്ചെന്നുവിളിച്ചിട്ടുമായമ്മ-
യ്ക്കാളനക്കമില്ലതെല്ലും.
ആവുംമട്ടിലാ ലേഡിഡോക്ടറ്ചെ-
ന്നാശ്വസിപ്പിയ്ക്കാന് നോക്കി:
"തള്ളേയെണീക്കണ,മെന്തിതു? ഞങ്ങള്ക്കു
ലഞ്ചുകഴിക്കുവാന്പോണം."
ഗുരുവിനെയത്യന്തം ഭക്തിയും പിന്നെ-
പ്പിതാവിനെപ്പേടിയുംകൊണ്ട്,
ഒരുനല്ലഡോക്ടരായ്ത്തീറ്ന്നൊരാള് ചെന്നാ-
ച്ചെവിയിലൊച്ചവച്ചോതി:
"ഉമ്മ, നിങ്ങളെണീറ്റിരിക്കണ-
മിങ്ങനെ കിടക്കാതെ
നമ്മ വീട്ടിലടുക്കളയല്ലി,തൊ-
രാശുപത്രിവരാന്ത."
എന്തൊരത്ഭുതമുമ്മ പെട്ടെന്നെ-
ണീറ്റുനില്ക്കുന്നുനേരെ,
അങ്ങുവീട്ടിലെക്കൊച്ചുമക്കടെ-
യൊച്ചകേട്ടതുപോലെ!
മരണത്തിനും ജീവിതത്തിനു-
മിടയിലെനൂല്പ്പാലം,
കോമയില്നമ്മളാഴ്ന്നുചെല്ലുന്ന-
താനിശ്ശബ്ദമാംദേശം.
ജീവിതത്തിന്ടെ വെയില്നിലാവുകള്
നുകരുവാന് തിരിച്ചെത്താം,
മരണത്തിന്ടെ മടിയിലേയ്ക്കു
മടങ്ങിപ്പോകയുമാകാം.
മരണത്തിനുമുമ്പാദിസമുദ്രത്തിന്
തീരത്തു നില്ക്കുമാത്മാവ്,
ദീറ്ഘനിദ്രയില് ദ്രാവകശയ്യയില്
ജീവന്റ്റെയാരവം കേള്ക്കും.
ചിരപരിചിത സ്വരപതംഗങ്ങള്
ചിറകുരുമ്മുന്നപോലെ,
സൂക്ഷ്മപ്രജ്ഞയില്പ്പറന്നുചെന്നവ
വിളിച്ചുണര്ത്തുന്നു വീണ്ടും.
ആസ്പത്രി ജാലകം കവിത 4.