Η ΕΚΝΕ ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΕΣ ΚΛΗΣΕΙΣ




ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΣΥΡΟΥ

ΠΑΝΣΥΡΙΑΝΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΛΗΣΕΩΝ

Η ΕΚΝΕ ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΕΣ ΚΛΗΣΕΙΣ

Έχουν περάσει περίπου δύο εβδομάδες από την εκλογή του π. Ιωσήφ Πρίντεζη ως νέου Αρχιεπισκόπου Νάξου- Τήνου και Αποστολικού τοποτηρητή της Επισκοπής Χίου. Από το 2014 από την Εκκλησία της Σύρου έχουν εκλεγεί τρεις νέοι Επίσκοποι “να ποιμάνουν το ποίμνιο” των κατά τόπο Επισκοπών της Ελλάδας. Γεγονός, φυσικά, πολύ τιμητικό για την τοπική μας Εκκλησία. Μετά και από αυτή την ονομασία ο ιερός κλήρος της Επισκοπής μας έχει ολιγοστέψει πάρα πολύ, φυσικά όχι μόνο για αυτό τον λόγο. Μπορεί η δεκαετία του ’90 για το νησί μας να ήταν μια δεκαετία καρποφόρα σε κλήσεις στην ιερατική ζωή, αλλά έκτοτε η τοπική μας Εκκλησία περνάει μια «άκαρπη» θα λέγαμε περίοδο. Τα νέα ενδιαφέροντα των νέων καθώς και η εκκοσμίκευση κρατούν μακριά τους νέους από την ιερατική και μοναχική ζωή.

«Ο θερισμός είναι πολύς αλλά οι εργάτες λίγοι… παρακαλέστε τον Κύριο του θερισμού να στείλει εργάτες για τον θερισμό του»

Εμπνευσμένοι από την παραπάνω Ευαγγελική περικοπή η “Πανσυριανή Επιτροπή για την ποιμαντική της νεολαίας και των κλήσεων” και με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας για την Αφιερωμένη Ζωή που εορτάζει η Εκκλησία την ημέρα της Υπαπαντής του Κυρίου στις 2 Φεβρουαρίου, ετοίμασε μια συνάντηση μέσω διαδικτύου για να γνωρίσουν οι νέοι, «τι είναι το κάλεσμα». Πως καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός μας καλεί σε μια ζωή αφιερωμένη, ποια είναι τα σημάδια ενός πιθανού ιερατικού ή μοναχικού καλέσματος και φυσικά να προσευχηθούμε όλοι μαζί ώστε ο Κύριος να στείλει νέους εργάτες στον αμπελώνα του που τα επόμενα χρόνια θα ποιμαίνουν τις ενορίες της Επισκοπής μας.

Το κάλεσμα είχε αντίκτυπο!

Πάνω από 30 νέοι συνδέθηκαν στην συνάντηση. Ο καθένας από τον δικό του χώρο, ώστε να γνωρίσουν ότι όλοι είναι καλεσμένοι από τον Θεό σε έναν μοναδικό δρόμο που έχει χαράξει εκείνος από την γέννηση τους, και τους καλεί σε αυτόν τον δρόμο για να νιώσουν την πλήρη ευτυχία στην ζωή τους.

Η συνάντηση, λοιπόν, ξεκίνησε με ένα παιχνίδι που οι νέοι έπρεπε να ανακαλύψουν το θέμα της συνάντησης. Όλοι κατάφεραν και ανακάλυψαν το θέμα. Ήταν “το κάλεσμα”, αλλά μόνο του σαν λέξη δεν βοήθησε τα παιδιά να καταλάβουν κάτι παραπάνω. Ναι! Όλοι ένιωσαν ότι είναι καλεσμένοι κάπου και από κάποιον, αλλά σε τι και από ποιόν;. Αυτό θα το ανακάλυπταν στην πορεία.

Ο Επίσκοπος μας, που έδωσε και εκείνος το παρόν στην συνάντηση μαζί με ιερείς της Εκκλησίας μας, στην συνέχεια, συμβολικά, άρχισε να καλεί με το μικρό του όνομα έναν έναν τους νέους, δείχνοντας έτσι ότι ο Θεός μας καλεί εμάς προσωπικά με το μικρό μας όνομα, γιατί το κάλεσμα μας είναι προσωπικό, είτε είμαστε καλεσμένοι σε μια ζωή με σύζυγο και οικογένεια είτε σε μια αφιερωμένη ζωή στον Ιησού Χριστό. Η συνάντηση είχε όμως ως κεντρική ιδέα την αφιερωμένη ζωή έτσι μέσα από ένα βίντεο και μια παρουσίαση τα παιδιά ανακάλυψαν τι είναι η αφιερωμένη ζωή και ποια τα σημάδια της πιθανής κλήσης τους. Κορύφωση αυτής της συνάντησης η μαρτυρία ενός ιερέα. Στην μεγάλη μας παρέα συμμετείχε και ένας ιερέας όχι τόσο γνωστός στους νέους, διότι υπηρετεί στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Μαζί μας, λοιπόν, ήταν και ο π. Javier Perez Victoria ο οποίος μας μίλησε για την δική του κλήση από το Θεό, πως εκείνος ένιωσε το κάλεσμα του, τους πειρασμούς που είχε αλλά και την θέληση του να τους ξεπεράσει και σήμερα να είναι ένας Ιερέας που υπηρετεί την Εκκλησία μακριά από την πατρίδα του.

Το τέλος όλη αυτής της συνάντησης δεν θα μπορούσε να είναι άλλο παρά η προσευχή. Προσευχή προς τον Θεό ώστε να στείλει άξιους ιερείς και άγιους μοναχούς και μοναχές στην τοπική μας εκκλησία.

Η πανδημία μας κρατάει μακριά, ο Θεός είναι εκείνος που μας εμπνέει να βρίσκουμε λύσεις και να συμπροσευχόμαστε όση απόσταση και να μας χωρίζει.

Η Εκκλησία όταν προσεύχεται ενωμένη ο Θεός την ακούει και δέχεται το αίτημα της, αρκεί η Εκκλησία να μην χάνει την πίστη της. Σήμερα οι νέοι έδειξαν την πίστη τους στον Θεό και είναι σίγουροι ότι ο Θεός θα στείλει νέους εργάτες στην Επισκοπή μας και στις ενορίες μας. Ας μην σταματήσουμε να ελπίζουμε και να προσευχόμαστε…

Λ.Ξ.