CARLO ACUTIS: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΠΟΥ Ο ΠΑΠΑΣ ΑΠΟΚΑΛΕΣΕ ΠΡΟΤΥΠΟ;

Καθώς «ξεφύλλιζα», τρόπος του λέγειν, κάποιες καθημερινές μου ενημερωτικές ιστοσελίδες, από τις τόσο πολλές πληροφορίες που λαμβάνουμε καθημερινά, όλοι φαντάζομαι, μέσω του διαδικτύου το μάτι μου επικεντρώθηκε σε μια είδηση με τίτλο «ο Πάπας Φραγκίσκος θα ονομάσει μακάριο τον Carlo Αcutis»,ένα όνομα που μου ήταν πολύ οικείο στα αυτιά μου, αλλά πραγματικά δεν ήξερα τίποτα για εκείνον, το άρθρο συνέχιζε λέγοντας ότι ο Πάπας Φραγκίσκος τον αναφέρει ως πρότυπο νέου. Βλέποντάς τον, έπειτα, και στην επισυναπτόμενη φωτογραφία μου διέγειρε περισσότερο το ενδιαφέρον, μια φυσιογνωμία αρκετά γνωστή, ήμουν σίγουρος πως αυτό το χαμογελαστό πρόσωπο αυτού του νέου σίγουρα το είχα ξαναδεί πολλές φορές. Ένα πρόσωπο γεμάτο ζωή, χαμογελαστό, ένα χαμόγελο τόσο καθαρό, θα έλεγε κανείς «αγγελικό». Άρχισα λοιπόν να αναζητώ να βρω ποιος είναι αυτός ο νέος, να μάθω, τι το σημαντικό έκανε. Πράγματι η περιέργεια μου ήταν μεγάλη. Ψάχνοντας είδα ότι γεννήθηκε την ίδια χρονιά με εμένα, δεν ξέρω αν σας συμβαίνει και σε εσάς αυτό, είναι μια στιγμή που νιώθεις περηφάνια για την γενιά σου, λες και ότι έκανε εκείνος το κάνατε όλοι εσείς μαζί που έτυχε να γεννηθείτε την ίδια χρονιά.

Ο Carlo από ότι διαβάζω, λοιπόν, γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1991 και πέθανε το 2006, μόλις 15 χρονών από λευχαιμία, πόσοι νέοι σαν και εκείνον θα έλεγε κάποιος. Συνέχιζα να διαβάζω και όσο δεν έβρισκα τι έκανε η περιέργεια μου γινόταν μεγαλύτερη. Ήταν ένας νέος, γράφει, αρκετά ζωηρός, όπως οι περισσότεροι θα πρόσθετα εγώ, με πολλούς φίλους, μια όμορφη οικογένεια και με ένα μυαλό με πολλές προοπτικές. Ασχολιόταν πολλές ώρες της ημέρας με μια νέα επιστήμη που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες δεκαετίες, αυτή της πληροφορικής.

Ο Carlo επιπρόσθετα, όμως, αγαπούσε και κάτι άλλο, εγώ θα έλεγα κάτι πολύ πιο σημαντικό και ουσιώδες, το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, την «Θεία κοινωνία», το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού. Θα τολμούσε να πει κάποιος ότι ήταν «ερωτευμένος» με αυτό το μυστήριο. Ξέρετε όλα αυτά τα ωραία συναισθήματα που νιώθουμε όταν μας αρέσει κάποιος.

Σε πολύ μικρή ηλικία για τα δεδομένα της εκκλησιαστικής του επαρχίας και με ειδική άδεια έλαβε την πρώτη του κοινωνία, και τότε ξεκίνησε θα λέγαμε η ευλάβεια του για αυτό το μυστήριο, το αποκαλούσε μάλιστα «ο δρόμος για τον ουρανό», σίγουρα το έχουμε ακούσει πολλές φορές από ιερείς, αλλά από έναν έφηβο μάλλον όχι. Με τί διάνοια ένας έφηβος κατανοεί και λέει αυτήν την φράση; Συνεχίζοντας την μελέτη κατάλαβα ότι την φράση όχι απλά την κατανόησε αλλά την έκανε και πράξη. Πράγματι όλοι οι Χριστιανοί αυτό που επιθυμούμε είναι κάποια μέρα να βρεθούμε στον ουρανό, και οι περισσότεροι πιστεύω έχουμε ακούσει αυτήν την φράση, ότι ο δρόμος για τον ουρανό είναι μέσω της Θείας Ευχαριστίας, αλλά πόσοι από εμάς συμμετέχουμε στην Θεία Ευχαριστία; Ενώ γνωρίζουμε τον δρόμο, λοξοδρομούμε. Ίσως δεν έχουμε δώσει την κατάλληλη βαρύτητα, ο Carlo, πάντως, την έδωσε και συμμετείχε καθημερινά στην Θεία Λειτουργία, και ήταν ξαναλέω στην εφηβική ηλικία, το τονίζω για να γίνει αντιληπτή η ώριμη πίστη του παρά το νεαρό της ηλικίας του.

Ο Carlo δεν έκρυβε και την επιλογή της πίστης του ακόμη στις συνομιλίες και συζητήσεις με τους συμμαθητές του, δεν έχανε ευκαιρία να μαρτυρεί για την πίστη του κάθε στιγμή που του δινόταν η ευκαιρία. Θα μου επιτραπεί να τον συγκρίνω με τους νέους του σήμερα και ανάμεσα τους κάπου και εμένα τον ίδιο, που κρατάμε την πίστη μας μυστική, δεν μαρτυρούμε, ντρεπόμαστε, φοβόμαστε. Δεν μας κρίνω με κακία ή ντροπή, είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε πέσει όλοι θύματα της εκκοσμίκευσης και της μάζας, ότι λέει ο ένας να πει και ο άλλος, ότι κάνει ο ένας να κάνει και ο άλλος, ότι δεν είναι της εποχής ή της μόδας «δεν φοριέται».

Ο Carlo με το πάθος του και το ταλέντο του στην πληροφορική σχεδίαζε και διοργάνωνε εκθέσεις πάνω στα ευχαριστιακά θαύματα. Εκθέσεις που έχουν φιλοξενηθεί σε όλον τον κόσμο, και στα μεγαλύτερα Προσκυνήματα της Παναγίας. Σήμερα περισσότερα από 200 ιστοσελίδες και blog μιλούν για εκείνον σε όλο τον κόσμο. Εδώ φαίνεται και ότι το ίντερνετ είναι ένα μέσο για να λατρεύουμε τον Θεό και όχι να θεοποιούμε το μέσο ως Θεό. Έχει σημασία το πώς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα, μόλις διαβάσατε εξάλλου για ένα νέο σαν και εμάς, πρώτο στην παρέα, όπως θέλουμε όλοι να είμαστε, που ασχολιόταν με τις νέες τεχνολογίες, την πληροφορική, όπως εμείς όλη μέρα σχεδόν, ότι σε μόλις 15 χρόνια ζωής, πόσο διαφορετικά είχε αντιληφθεί την ζωή.

Τις τελευταίες του στιγμές στο νοσοκομείο ο Carlo έγραψε την εξής φράση, σαν να του την εκμυστηρεύτηκε τελευταία στιγμή ο Θεός για να μας δώσει ένα μήνυμα, σε εμάς τους συνομήλικους του, η φράση έγραφε «Όλοι γεννιόμαστε ως πρωτότυπα, αλλά πολλοί πεθαίνουν ως φωτοτυπίες».

Λ.Ξ.