Van een aangemeerde Nederlander, die al vele jaren de kanalen in de Midi bevaarde, vernamen we dat we niet te ver moesten varen om de aanwassende Rhône te ontvluchten. Hij kende een vrij verborgen aanlegsteigertje, dat op de linker oever net achter de eerste brug op de Petit Rhône ligt.
We vertrokken dus op 18-09 's morgens uit Aramon. Zonder moeite trok de Rhône ons tegen 15km/u mee. We tuurden naar kilometerpaal 279 om de afslag naar de Petit Rhône niet te missen. Anders sleurde de Rhône ons verder naar de zee in onduidelijk vaarwater. Dit lukte vrij gemakkelijk. Op de de Petit Rhône zat echter ook veel stroming, inclusief drijvende bomen. We vonden vrij gemakkelijk een twee kilometer verderop de kleine, verzonken steiger met 3 bolders en een trapje. In volle stroming aanmeren bleek heel wat moeilijker dan gedacht, vooral door mijn onhandige werptechniek met het aanmeertouw. Tijdens één van die pogingen knalde de linker schroef stuk op het drijvende débris. Met één motor en de stuurmanskunst van Peter slaagden we toch om aan te meren. Hij monteerde dan maar vlug een reserveschroef.
De Petit Rhône bleef echter maar stijgen, en de bolders verdwenen onder water. Omdat de mogelijkheid bestond dat het waterpeil weer zou zakken, bestond het risco dat de onderkant van de vlotter van het zonnevlot zich op een bolder zou vastzetten! We besloten dan maar een beurtrol te geven aan elk van ons drieën om elk het uur het waterpeil te controleren door het aantal niet ondergelopen trappen te tellen. Om 1 uur 's nachts bleek het water op een kritiek peil te staan om vastgeklemd te geraken. We voelden ook de bolder schuren onder onze boot. Peter kon ons eraf manoeuvreren, herschikte de touwen, en zette onze overblijvende motor lichtjes in achteruit, mee met de stroom, gedurende de rest van de nacht.
's Morgens bij het eerste ochtendkrieken trokken we verder, richting Saint-Gilles.
Na enkele kilometers sloeg het noodlot weer toe: plots viel alle elektriciteit uit en we dobberden stuurloos in het kreupelhout van de oever. Na onderzoek bleek dat er een kortsluiting zat in de rechter motor. Peter ontkoppelde hem, en we vaarden dan maar verder op één motor.