Het is eind Augustus en ik sta op het punt om te vertrekken. Heb ik alles? Da's een goeie vraag ja, ik heb in ieder geval de belangrijkste dingen  zoals documenten, bankpas, kleren en toiletspullen bij me. Mocht ik iets missen dan kan ik het altijd nog in Sri Lanka kopen, want dat is waar de reis naar toe gaat dit keer. Na Sri Lanka ga ik nog 5 dagen naar de Malediven om te duiken maar hier later meer over. Iets na twee uur kom ik aan op Schiphol, het vliegtuig naar Colombo vertrekt om tien over vijf. Lekker rustig aan de vakantie beginnen zal ik maar zeggen....  Waar ik 'm wel een beetje voor knijp is de drie kwartier overstaptijd op het vliegveld in Doha. Voor de zekerheid heb ik alleen een rugzak als handbagage bij me, maar dan wel het maximaal toegestane in volume en gewicht. Het blijkt al gauw dat ik mijn tweede vlucht nooit ga halen, STRESS dus. Daar sta je dan midden in de nacht op een gigantisch vliegveld in Qatar. De informatie desk zal uitkomst moeten bieden. Die sturen me door naar de transfer desk.  Ik sluit aan in de rij en na een half uur krijg ik toch respect voor de man achter de balie, het zal je werk maar zijn. De hele dag problemen op lossen van geïrriteerde reizigers die ongelofelijk veel haast hebben. Hij hoort mijn verhaal aan en zegt dat het wel vaker voor komt. Mijn vliegticket wordt omgeboekt en morgen vroeg kan ik met het eerste vliegtuig naar Colombo. Dit betekend wel dat ik acht uur moet wachten, een hotel overnachting wordt me te duur dus zal ik iets moeten bedenken om de tijd te doden.

Even een shaggie roken in de smoking area dan maar. Ik raak met een man aan de praat die het zelfde probleem heeft, hij moet €75 betalen omdat de anderhalf uur die hij als overstaptijd heeft genoeg word geacht om het te halen. Hij zegt dat hij de coach  is van het Spaans nationaal cricket team en weet me te vertellen dat ze onlangs van Nederland hebben verloren. Het zal wel, kom wel vaker vage figuren tegen op mijn reizen. De rook ruimte op luchthavens is nou niet bepaald een plek waar je lang wil verblijven. Het laat zich het beste vertalen in wat ik ooit op een vliegveld in Indonesië zag: merokok (lees: mee rook hok). Kort samen gevat: een mix van sigarettenrook van over de hele wereld in een veel te kleine ruimte met matige ventilatie. 

Wachten tot morgenvroeg betekend dat ik een nacht zal over moeten slaan. Langzamerhand vraag ik me af of er gewoon niet te weinig mensen naar Sri Lanka gaan met deze vlucht en daarom verplaatst worden naar de volgende dag  (or is my mind playing tricks on me?)

Eindelijk vertrekt het vliegtuig en als ik aan kom wil ik zo snel mogelijk naar het hotel dat ik voor twee nachten geboekt heb. Bij het uitstappen geven de drukkende warmte en de tropische aanblik het gevoel dat ik er ben.  Op het vliegveld van Colombo koop ik een SIM-card van twintig GIG voor €4 en neem daarna een taxi naar het hotel in Negombo. Leuk hotelletje op vijftig meter van het strand. Op het dak terras spreek ik een Engelse vrouw die al zo'n twintig jaar in Sri Lanka woont, ze weet me precies te vertellen wat ik wel en niet moet doen. Nou, bedankt voor het advies maar dat bepaal ik zelf wel.

Eigenlijk best goed geslapen, en van het tijds verschil heb ik weinig last, hooguit wat minder scherp maar dat komt wel weer terug. Er zijn een aantal dingen die ik per se wil zien, maar om alle highlights na te jagen is niet nodig omdat ik hier ook weer terug kom om vanuit Negombo te vertrekken. Alhoewel het vliegveld in de gemeente Colombo ligt is het maar een paar kilometer verwijderd van Negombo. In de voorbereiding had ik al gelezen dat er in de hoofdstad niet bijzonder veel te zien is. Het is een industriestad zonder echt leuke plekken om te bezoeken. 

's Middags loop ik door de stad en het valt me op dat er veel zwerfhonden zijn, héél  erg veel. sommige zwaar verwaarloosd en andere zie je eigenlijk nix aan. 

Jaffna! Door veel reisorganisaties overgeslagen dus voor mij de reden om het juist wel te bezoeken. Ik boek een bus ticket bij het bus booking centre dat die naam niet waard is. In een klein vervallen huisje zit een man die me in eerste instantie doet denken aan een autohandelaar. Hij vraagt waar ik heen moet 'Jaffna zeg ik. hij rommelt wat in de la van zijn bureau en haalt een stapel bank biljetten voor de dag. Vijfentwintighonderd  Roepie zegt ie, en je hebt geluk; 'je hebt de laatste ticket'. Dan slaat bij mij de twijfel toe, het is altijd maar de vraag of je niet bedonderd wordt. 'Krijg ik geen ticket? vraag ik hem, hij tovert een bonnenboekje te voorschijn en daar is m'n ticket. 'Je hebt hem niet in gevuld' zeg ik, hij zet wat krabbels en thats it! 

Ik vertrek per touringcar die er zo'n zes uur over zal doen volgens de informatie borden. Na twee uur is er een korte pauze en dan gaat de rit weer door. Onderweg wordt ter vermaak een ouderwetse Bollywood film afgespeeld in de bus, ik zit er met al mijn verstand naar te kijken en snap niet dat dit nu zo populair is. Het is matig acteerwerk en de special effects stellen weinig voor. Onderweg wordt er weinig gesproken dus is het een kwestie van de rit uit zitten, werkt heel goed om te onthaasten. De wegen zijn goed en als ik om vijf uur 's avonds aan kom duurt het nog een uurtje voor dat het donker wordt. 

Het hotel dat ik heb geboekt is beter dan verwacht en ik boek er nog één nacht bij, zo heb ik net wat meer tijd om de stad te bekijken. Dat het er hier anders aan toegaat dan in het Westen blijkt wel als ik twee koeien door de straten zie lopen alsof er niets aan de hand is, scooters sjezen er links en rechts voorbij maar ze geven geen kick. Als ik op een kruispunt sta te kijken schiet ik in de lach door de gedachte die bij me op komt; al die oude  auto's  'het lijkt wel een oldtimer toertocht' !

Jaffna is het bolwerk van de Tamils die vooral in het Noorden en Noordwesten van het land wonen, eigen cultuur en eigen religie. Na de burgeroorlog die woedde van 1983 tot 2009 is bevolking van Sri Lanka nog steeds verdeeld. De Tamils die overwegend Hindoe zijn en de Singalezen die het Boeddhistische geloof aanhangen hebben allebei hun eigen tempels. 

Het viel me gisteren ook al op dat er op bijna elke straathoek een agent staat, ook nu, vroeg in de morgen. Ik vermoed dat dit een gevolg is van de burger oorlog die in 2009 ten einde kwam maar eigenlijk nooit echt opgelost is. 

De tuk-tuk chauffeur is een half uurtje later dan de afgesproken tijd maar ja, zo gaat dat hier nu eenmaal. Met goede zin stap ik in de driewieler voor de rit naar de haven, als ik daar ben neem ik de ferry naar het eiland, anderhalf uur rond kijken (tis maar een klein eilandje) en dan de laatste ferry weer terug naar de haven. Dat is het plan in ieder geval....

De weg er naar toe is al een belevenis an sich, stuiterend over de slechte wegen waar momenteel onderhoud aan word gepleegd rijden we door kleine dorpjes en ga ik even terug in de tijd. Eenmaal aangekomen staat er een gigantische rij mensen te wachten in de haven. Zeker zo'n honderd man, "wat zou er aan de hand zijn", ik vraag het aan de mensen om me heen en dan kom ik er achter dat het vandaag een feestdag is. De scholen zijn gesloten en families trekken met z'n allen er op uit. In dit geval naar Delft eiland om te bidden in de tempel. 

Twee jonge mannen die voor de Sri Lankaanse marine werken zijn behulpzaam en leiden me langs de rij en ik kan je vertellen dat dat knap ongemakkelijk voelt. Voor de eerst volgende ferry moet ik meer dan een uur wachten, dan is het nog een dik uur varen voor dat ik aankom op het eiland. Dat wordt dus niks, ga het qua tijd nooit redden om op tijd terug te zijn voor de laatste vaart terug naar het vaste land. Dat wordt weer drie kwartier alle kanten op stuiteren voor dat ik weer in Jaffna ben. Om de dag niet helemaal te laten mislukken ga ik later in de middag bij Jaffna fort kijken.

Na een stevig ontbijt eerst nog even een bezoekje aan de "public library". Het schijnt de grootste van Azië te zijn geweest dus ik ben benieuwd. Bij aankomst ook hier een bewaker aan de poort, vriendelijk wijst hij me de weg richting de ingang. Begin jaren tachtig was het nogal onrustig in Sri Lanka en ook de bibliotheek moest er aan geloven, na door Singalezen in brand te zijn gestoken en later gebombardeerd bleef er weinig over van alle boeken. Eenmaal binnen valt het tegen wat er nu nog te bezichtigen is, veel vertrekken zijn niet toegankelijk voor publiek en binnen een kwartier sta ik al weer buiten.

Tot mijn trein vertrekt hang ik wat rond in de buurt van het fort, lastig gevallen door zwervers en een groepje los lopende koeien. Op het trein station aangekomen koop ik een ticket voor de trein die om één uur vertrekt, het openbaar vervoer is hier spotgoedkoop dus wordt het eerste klas. Wat te vergelijken is met tweede klas in Nederland maar dan net wat minder. De banken zijn smerig maar er is wel airco, dat dan wel weer. Een aantal mensen blijven de hele tijd van de ene naar de andere wagon lopen terwijl de deuren naar buiten open staan. De airconditioner draait overuren zal ik maar zeggen. Tegen vijven komt de trein aan op het station van Anuradhapura en ook hier staan de tuk-tuks te bumperkleven voor het station. Op de standaard vraag die de tuk-tuk chauffeurs stellen heb ik inmiddels een antwoord. "Where you come from?" Jaffna!  Hij kijkt me aan en begint dan te lachen, dat ik niet in Jaffna geboren ben ziet hij natuurlijk direct. Tegen zonsondergang komen we aan bij het hotel maar de kamer is nog niet klaar, geen probleem zegt de jonge dame achter de incheckbalie en geeft me een gratis kamer upgrade.

De volgende morgen kom ik de baas tegen, ik herken hem niet direct als hotel eigenaar omdat hij in zijn sarong over het terrein loopt. Na een tijdje met hem te hebben gepraat blijkt dat hij het halve hotel zelf heeft gebouwd en ook nog langere tijd in Europa heeft gewoond, zelfs in Nederland. Hij biedt me een city-tour aan die langs de meest bekende tempels gaat zonder entreegeld te hoeven betalen. Voor ik het weet vertrek ik met de man die zojuist nog het zwembad stond schoon te maken, hij blijkt ook een gediplomeerde gids te zijn. Hij kent werkelijk Jan en alleman, houdt je weg bij de drukte maar laat je toch alle mooie plekken zien.

Vandaag al weer de achtste dag dat ik in Sri Lanka ben, vanaf nu wil ik geen tempels meer zien..... OK, nog 1 dan, de "Holy Grail" der tempels in Sri Lanka: De tempel van de tand. Maar later hier meer over. Tegen de middag vertrek ik naar Nilaveli om daar te gaan duiken, voor die tijd babbel ik nog wat met de hotelbaas en we wisselen E-mail adressen uit voor het geval hij naar Nederland wil komen. Ik betaal de accomodatie en de trip van gisteren en dan ben ik er klaar voor. De zoon van de baas wil me wel met de auto naar de volgende plek brengen voor een schappelijk bedrag.

Half in de middag kom ik op mijn bestemming aan en bekijk het hotel dat ik geboekt heb. De kamer en de douche zijn brand schoon en volgens mij is het hotel nog maar net open. De eigenaar heeft ook een duikschool dus dat komt mooi uit. 

Op de gehuurde motor-scooter verken ik de omgeving en als eerste is "Nilaveli Beach" aan de beurt, Als je op internet zoekt naar "de mooiste stranden van Sri Lanka" zit deze er bij. Misschien ben ik vewend wat mooie stranden betreft maar deze springt er niet echt boven uit.

Later op de middag ga ik naar een strand tentje met de naam Beach Lovers, Het heeft een hippie/reggae imago en het personeel dat er werkt (allemaal jonge gastjes die de hele dag door joints roken) is uiterst relaxed. Na het eten drink ik op het strand, lekker met mijn voeten in het zand een biertje of twee. Pas nu begint het vakantie gevoel er bij te komen, volgende reis dan toch maar eerst een paar dagen voor ik vertrek thuis zitten en onthaasten. Dit keer ben ik de eerste dag van mijn vakantie gelijk vertrokken, zo is de periode dat je van huis bent wel het langst maar je gaat ook gehaast op vakantie. Terug in het hotel maak ik de afspraak om morgen twee duiken te doen en overmorgen ook twee, want duiken is één van de dingen die ik per se wil doen in Sri Lanka.

Zonder ontbijt om 6uur vertrokken, de boys vonden het nog te vroeg. De tuk-tuk chauffeur is mooi op tijd en we rijden weg richting het trein station, tot ik me onderweg bedenk. "Waarom met de trein en niet met de bus" vraag ik me zelf af, het duurt allebei ongeveer even lang. Het voordeel van met de bus reizen is, is dat ik niet hoef over te stappen. Ditmaal kies ik voor de openbare bus, gewoon omdat ik er over gelezen heb en dat de locals ook met deze bus reizen. Voor het geld hoef je het niet te laten, drie Euro voor de hele reis.

Ik kom aan op het bus station en heb géén idee welke bus het zou moeten zijn. Het is niet zo als in Nederland dat het met koeienletters voor op de bus staat waar ie heen gaat. Dan zie ik een oude man op het station lopen, hij zwaait wild met zijn armen in de rondte en roept daar een plaatsnaam bij. Die moet ik hebben denk ik. Ik heb keuze uit twee bus verbindingen: de bus van zeven uur of die van kwart over zeven. Ik neem de tweede want die gaat rechtstreeks naar Kandy.

Aangekomen bij de bus zie ik dat het een rode is. Rode bussen zijn van de overheid en de bont gekleurde zijn de geprivatiseerde. Voor vertrek wordt er een aantal wierrook stokjes in brand gestoken zodat de reis voorspoedig zal verlopen, "Ja dat bijgeloof dat is me hier wat'. Een kaartje hoefde ik niet van te voren  te kopen want dat zou onderweg geregeld worden, en inderdaad loopt er iemand net een betaalapparaat door de bus die in de gaten houd wie er nog moet betalen. Lijkt me geen makkelijke klus met al die mensen die de hele tijd in en uit stappen, maar goed, dat is niet mijn probleem.

En dan vertrekken we eindelijk. Het duurt lang maar is wel beleving zo tussen de locals. Volop muziek, veel getoeter en goedkoop. Veel tussenstops bij bushaltes. Na een uurtje al een volle uitpuilende bus, de gangpaden staan vol maar er kan toch nog altijd iemand bij in. Halverwege is er tien minuten pauze onderweg. Half twee kom ik aan in Kandy. De dag is al half om terwijl het maar iets meer dat honderdtachtig  kilometer is.

Ik vraag een tuk-tuk chauffeur of hij weet waar het hotel is maar dat weet ie niet. Geen probleem, ik navigeer aan de hand van Maps door de stad en kwartier later zijn we er al. 

Onderweg merk ik de gevolgen van de enorme luchtvervuiling in de stad. Bussen en vrachtwagens met dikke zwarte rook pluimen rijden door de binnenstad, ik zie er sterretjes van en dit kan niet gezond zijn. 

Aan gekomen bij het hotel plof ik op de veranda waar ook twee oudere mannen zitten, het blijkt de baas en zijn maatje te zijn. We bakkeleien over wat er zoal te doen is in de stad, op hun aangeven zou ik naar het 'Kandyan Cultural Centre' moeten gaan en daarna naar de Tempel van de Tand. De dans show was echt een gigantische miskleun. Ik had er nooit heen moeten gaan, geen donder an! 

Terug in het hotel is het al bijna vaste prik en beland ik weer met de eigenaar en zijn maat op de veranda, het is gezellig en daarom bestel ik een biertje, "hebben we wel maar niet koud" is het antwoord. Even eentje in de vriezer, in de tussentijd wordt er een fles kokos whisky los getrokken om de tijd die nodig is het bier te koelen te overbruggen. 

Wat ga je morgen doen?  "Ella"  zeg ik zeker van mijn zaak. De bedoeling is dat ik de populaire treinreis van Kandy naar Ella ga doen. Dan mag je wel vlug een ticket bestellen want deze reis is het laatste jaar zeer in trek. Ik zoek op het internet naar tickets en inderdaad, compleet uitverkocht. Daar had ik niet op gerekend, wat nu? Ik heb het telefoon nummer van de tuk-tuk chauffeur nog en probeer hem te bereiken, verdomt, ik heb geluk. hij brengt me met de tuk-tuk van Kandy naar Ella. Honderddertig Kilometer stuiterend door Sri Lanka, wat dat precies in gaat houden weet ik niet maar omdat dit de enige mogelijkheid is  om morgen in Ella te komen doe ik het. 's Avonds in bed boek ik de accomodatie voor de volgende twee dagen en dan val ik in slaap. Truste.

Deze tuk-tuk chauf is een betrouwbare want stipt op het afgesproken tijdstip staat hij te wachten bij de poort van het hotel. Ik merk dat hij wat meer losjes is dan gisteren, zal wel te maken hebben met het feit dat hij me nu wat beter kent. We trappen af voor een lange reis van 6 uur langs mooie watervallen en kleine dorpjes waar de tijd nog steeds stil staat. Onderweg passeren we een aantal thee plantages en ook in Sri Lanka geldt dat de kleinere bedrijven worden op geslokt door de multi-nationals, grote fabrieken die per dag tonnen theebladeren omzetten in verpakte porties die de hele wereld over gaan. Deze thee is nog steeds bekend onder de naam SEYLON TEA.

De rit valt me tot nu toe niet tegen, het stuiteren valt mee omdat de wegen er netjes bij liggen. Na een paar uur stel ik voor om even te stoppen om iets te eten en een sigaretje te roken, hier is hij het roerend mee eens. We stoppen weer net als gisteren bij zo'n agrarisch buffet en nemen de tijd om even op te warmen. Opwarmen!?, zal je denken, Sri Lanka ligt toch in de tropen? Nou ik zit inmiddels op ongeveer dertienhonderd meter hoogte en daar is de temperatuur amper vijftien graden, en in zo'n open tuk-tuk voelt dat behoorlijk fris aan. Maar ik heb er tot nu toe geen spijt van, zo zie je de landelijke kant een stuk beter dan vanuit de trein. En ik hoef me ook niet te ergeren aan al die toeristen die deze Instagram sensatie mee willen maken.

Dat de bevolking op het platte land van Sri Lanka zo arm is als een luis wordt me in een keer duidelijk wanneer ik een vrouw zie die zonder schoenen en gescheurde kleren naar me toe loopt. Ze bedeld om geld, en dat geef ik haar ook. Driehonderd Roepie is voor mij niks maar voor haar betekend het dat ze weer een paar dagen vooruit kan. Ze is amper één meter vijftig lang heeft een rimpelige huid en al haar zelfrespect is zo'n beetje verdwenen. Dit plaatje raakt me tot in mijn ziel. Als ze weg loopt kijkt ze nog even achterom en verdwijnt dan in de bossen. Zelfs de tuk-tuk chauffeur is dit niet gewend. 

De grootste publiekstrekker van Ella, de Nine Arche Bridge zie ik toch wel omdat ik in de twee dagen die ik zal zal verblijven de belangrijkste highlights makkelijk kan doen. Dan is er ook nog die dame die perse op de foto wil, nou ok dan, prima.

Als we er bijna zijn is het even zoeken waar de cottage ligt die ik heb geboekt, we rijden verder en verder de rimboe in en zijn onderhand al een kwartier buiten de bebouwde kom. De chauffeur twijfelt of dit wel de juiste weg is en ik probeer hem te overtuigen dat we nog iets verder moeten, dan staat het bordje met "Rainbow Sky Cottage" langs de weg en weten we dat we goed zitten. Het is hier werkelijk een prachtig tropisch regenwoud, met laag hangende wolken die langs de bergtoppen glijden. Pal voor de deur loopt het spoor waar de mooiste treinreis ter wereld over heen gaat, krijg ik toch nog iets mee van de treinreis.

Bij aankomst wijst de dame die de cottage runt naar mijn been, ik kijk maar zie niks vreemds. "Wat bedoel je dan", zeg ik. De achterkant, en dan zie ik het, vanuit mijn knieholte loop een dikke streep bloed, ik voel er niets van. Ben ik dus gebeten door een bloedzuiger, ze geeft me een potje met poeder wat ik er op moet strijken tegen het bloeden. Dit helpt maar een beetje omdat bloedzuigers een vloeistof inspuiten dat het stollen tegen gaat, na een half uur nogmaals een beetje poeder er op en dan moet het goed zijn.

Als het donker is laat ik me verder afzakken naar beneden waar een piepklein restaurantje zit, op de reviews in google afgaand moet dit erg goed zijn maar in werkelijkheid stelt het niet veel voor, wel netjes maar simpel. Het laatste wat ik doe vandaag is een tuk-tuk voor morgen regelen en dat is het dan.

Na het ontbijt toch weer even rondkijken in het fort, ik vind het reuze interessant al dat Nederlands erfgoed. Dit fort staat dan ook nog eens op de UNESCO wereld erfgoedlijst.

OK, wat ga ik vandaag doen?  Om maar een voorschotje te nemen op wat me nog te wachten staat zijn er twee strandjes die ik wil wil bezoeken. Het zijn Unawatuna Beach en Jungle Beach. Waarvan de laatst genoemde erg moeilijk te bereiken is. Na het wandel rondje loop ik naar de tuk-tuk standplaats en vraag wie er belang heeft om me naar Unawatuna Beach te brengen, pas als ik  afgesproken heb vraag ik hoe veel het kost om tevens bij Jungle Beach te stoppen. In eerste instantie wil hij dat niet dus ik bedank hem vriendelijk en zeg dat het dan niet door gaat. Tegen zijn zin in gaat ie toch akkoord. Yess!  Het is maar een kwartiertje rijden naar het eerste strand en als we er zijn ga ik zitten onder een palmboom en bestel wat te drinken. Even de omgeving op me in laten werken. 

Er komt een knaapje naar me toe lopen en begint tegen me te praten, eerst de standaard vragen waar ik vandaan kom en zo, maar al snel komt hij met de vraag of ik belang heb om met een glass bottem boat over het koraal te varen. Ik ben een duiker en om met een boot boven het koraal te hangen spreekt me niet echt aan. Als ik de prijs hoor weet ik zeker dat ik het niet ga doen. Ik loop weer verder langs het strand tot ik bij het eind ben en keer weer om. Heerlijk met de voeten door het warme water en het fijne zand, dit is precies wat ik me er van had voor gesteld. 

En weer door naar het tweede strand, Jungle Beach. Ik snap nu waarom de chauf er niet zo happig was, smalle steile paadjes en slecht aangegeven. Als we er eindelijk zijn ploffen we neer op de strandstoelen, ik bestel een colaatje voor hem en mij. Dit strand doet zijn eer aan. De jungle is gescheiden van de oceaan door een strook zand en het is echt prachtig. Er is een eenvoudige bar en meer ook niet. Na een uur gaan we weer terug via het smalle steile paadje om bij de tuk-tuk uit te komen. 

Op de weg terug stoppen we bij de Japanse Peace Pagoda, deze is gebouwd in 2005 door Japanse monniken. Om er te komen moet ik het laatste stuk lopen. Naast dit grote ronde witte gebouw staat een kleine tempel en volgens de chauf kan ik er zo naar binnen., hij gaat ook mee. De mensen die er binnen zijn kijken ons vreemd aan, zo van  "wat doen jullie hier".  Ook al spreek je hun taal niet, toch snap je wat ze bedoelen. Ik blijf dan ook niet lang. 

Weer terug in het fort is het al eind van de middag en wil ik ook nog even een bezoek aan het Maritiem Museum brengen. Van allerlei spullen die zijn opgedoken uit de baai voor de kust worden hier ten toon gesteld. Aan het eind van de tentoonstelling is het me wel duidelijk dat het overgrote deel van de spullen van één en het zelfde schip komen, namelijk  De Avondster.

Dan is het tijd voor een bezoekje aan de schildpadden boerderij waar gevonden eieren worden uitgebroed. Ik maak de chauf duidelijk waar ik heen wil en hij zegt dat hij me snapt. Na vijf minuten begin ik toch sterk te twijfelen of hij wel de juiste kant op gaat, op maps zoek ik mijn locatie en waar ik al bang voor was klopt.  " You're going the wrong direction"  zeg ik. Nee hoor! Deze zijn beter. Nou, ok dan maar. Aangekomen bij de hatchery word ik rond geleid langs verschillende aquaria met allerlei soorten schildpadden. Ze doen hier zeer nuttig werk door de eieren uit te broeden en zo de schildpadden populatie in stand te houden. Aan het eind van de rondleiding kan ik het niet laten om de vraag te stellen hoe zij de enorme groep schildpadden die in de toekomst hier naar hun geboortegrond zal terug keren om zelf ook eieren te leggen ruimte gaan bieden. Ik merk dat hij naarstig op zoek is naar een goed antwoord maar als hij dat niet vindt zegt hij dat hij dat zelf ook niet weet, maar we zijn er wel mee bezig. Iets verderop zit er nog een, ook hier krijg je na het betalen van de entree een rondleiding. Vergelijkbaar met de eerste en ongeveer de zelfde schildpadden. Omdat mijn vervelende vraag bij de eerste schildpadden boerderij succes had stel ik hem hier ook weer. Met het zelfde resultaat. Ha ha.

Het is de bedoeling dat ik met de trein terug naar Negombo ga, maar net op het laatste moment kom ik er achter dat er een bus rijdt bijna tot mijn bestemming, Kadawatha. Onderweg moet ik een keer overstappen maar dat loopt gesmeerd. De laatste halte ligt vlak bij het hotel en vlak bij het station. Als ik bij het hotel aankom zie ik dat er een oldtimer onder de carpoort staat. Hij blijkt van de eigenaar te zijn en zo heb je al snel een gespreksonderwerp als je ook van oude auto's houdt. Er is niet veel te doen in de buurt van het hotel maar dat hoeft ook niet want morgenvroeg vertrek ik naar de Malediven met maar één doel: DUIKEN!!!!

Sri Lanka is een land met meerdere gezichten, het heeft veel te bieden waaronder: natuur, cultuur, stranden geschiedenis en lekker eten (en ja, ook tempels). Van de onrustige periode is niet veel meer te merken. Na een wat stroeve start is dit toch een hele mooie vakantie geworden.

Nu door naar de Malediven!!!!!!

Voor ik de Malediven binnen mag moet ik eerst on-line een gezondheidsverklaring invullen, een paar vragen beantwoorden en een foto van mijn gezicht en het paspoort zijn voldoende.