Os Açores, the Azores; of de Azoren. Het maakt niet uit hoe je het zegt het klinkt gewoon goed. Deze eilanden die bij Portugal horen worden ook wel het Hawaii van Europa genoemd, en zo is het.

Omdat de Azoren uit meerdere eilanden bestaan boek Ik een vlucht naar Pico, op een uurtje vliegen. Maar die vertrekt pas over een paar dagen dus heb Ik mooi even tijd voor één van mijn hobby's, en dat is duiken. In de buurt van de haven zitten een paar duiksport shops en bij aankomst blijkt dat de groep voor de ochtendduik een uur geleden vertrokken is. Gelukkig kan Ik wel mee met de middagduik en die is veelbelovend. Met de boot varen we richting de duikplek om een scheepswrak uit de tweede wereldoorlog te gaan bekijken. Het schip genaamd de SS Dori ging verloren in 1964 en ligt op twintig meter diepte. Het is inmiddels begroeid met planten en algen, ook vele soorten vissen vinden hier beschutting. Na zo'n drie kwartier is  mijn lucht bijna op en ga Ik weer naar de oppervlakte. Als Ik terug in de haven ben weet Ik weer waarom Ik duiken zo leuk vind,"je word er gewoon hartstikke blij van". We praten nog een uurtje enthousiast door en gaan weer een ervaring rijker uit elkaar.

Ik vervolg de route richtig de parkeerplaats en zie dat de slagboom nu dicht is. Omdat Ik geen ticket heb zoek Ik contact via de info button op het betaalapparaat en uit de praatpaal klinkt een uiterst vriendelijke stem die me verteld dat Ik gratis door kan rijden, en voor een Nederlander is dat pure winst.

Het is kwart over vijf en de wekker gaat, vroeg uit de veren dus. Om acht uur vertrekt m'n vliegtuig voor een klein uur durende vlucht naar Pico. Het op één na grootste eiland beroemd om zijn wijnteelt valt op door de muurtjes gemaakt van lavasteen. Na aankomst op de luchthaven loop Ik direct door naar de autoverhuur, want ook hier liggen de wegen er puik bij.

Als eerste moet ik een slaapplek zien te vinden. Bij de eerste poging  is er niemand thuis maar de tweede is raak. Ik beland in het plaatsje São Roque do Pico aan de voet van de vulkaan en met uitzicht op het eiland São Jorge.

Op zoek naar een duikshop kom Ik uit bij Twin Peaks, met de uiterst vriendelijke Engelsman Garry. Ik spreek af om twee keer te gaan duiken, dan is dat in ieder geval geregeld.

Vandaag is het Zaterdag en sta Ik om half negen weer op de stoep bij Garry, we zijn met z'n drieën en dat is prima zo. We gaan naar de oude haven om daar rond de pier te duiken, op de helft ligt een uitloper van een lavastroom met een grot vol garnalen en een boog waar je net onder door kan zwemmen. Er is een sterke deining en het kost me de grootste moeite om recht door het water te bewegen. Na ongeveer drie kwartier blijven we even op zo'n zes meter diepte rondhangen waarna we terug zwemmen naar het beginpunt. Een goed begin van de dag en dat ga Ik zeker nog een keer over doen.

Het viel me eerder al op dat er wat te doen  was bij het restaurant op de hoek, en ook vandaag is het er een drukte van belang. Blijkt dat er een open buffet gaande is. Voor 9€ kun je er zo veel eten als je wil inclusief een blikje frisdrank en een koffie of thee. Het zit er vol met lokale bewoners maar ook de politie schuift hier gezellig aan. 

's Avonds ga Ik even naar het havenplaatsje Lajes Do Pico om een ticket te kopen voor het walvissen kijken. Er zijn hier meerdere organisaties en Ik loop bij de eerste de beste naar binnen. Die vent achter de balie vertikt het om mij aan te kijken en na twee minuten loop Ik de deur weer uit en denk ¥’‘¤¡@#! Aan de andere kant zit een nieuw clubje mensen die wel enthousiast zijn en hier koop Ik met plezier een kaartje voor morgen. Om half negen 's ochtends word er verteld welke dieren er rond de Azoren zwemmen en een half uur later stap Ik met nog zeven anderen aan boord. Het eerste groepje dieren dat we zien zijn de gewone dolfijnen, even later nog een paar grijze dolfijnen  een joekel van een schildpad maar helaas geen walvissen. Je krijgt immers ook geen garantie. Door de hoge golven zit de helft van de mensen met een emmer op schoot en ook de gids moet er aan geloven, we keren dan ook eerder dan gepland terug naar de haven. Eenmaal weer terug aan land loop Ik nog even bij het museum van de walvisjacht (Museu dos Baleeiros) naar binnen, dit museum gaat alleen over het jagen en vangen van de walvissen. De rest van de dag vul Ik met epibreren.

Het is maandagochtend en Ik sta wéér bij Garry op de stoep om te gaan duiken. Dit maal zie Ik een paar grote kreeften en ook een groepje barracuda's. Het blijft indrukwekkend om zo tussen de lavarotsen door te zwemmen. 's Avonds drink Ik een biertje en bereid me voor om morgen terug te vliegen naar São Miguel.