Dutch Mountain Trail

De Dutch mountain trail?? Grapje zeker! Er zijn helemaal geen bergen in Nederland, althans niet dat ik weet. Zal wel weer zo'n commercieel iets zijn wat zwaar overdreven is. Even informatie winnen om te zien of het in mijn straatje ligt. Na een paar blogs te hebben gelezen en de officiële "Dutch Mountain Trail" te hebben geraadpleegd is mijn interesse gewekt. Termen als echte kuitenbijter, niet voor watjes, en niet de langste maar wel de zwaarste beloven héél wat "maar is het ook zo?

Eerst maar eens een plan maken hoe ik dit ga aanvliegen. De totale afstand is net iets meer dan 100Km, ik schat in dat ik dit in vier dagen moet kunnen doen. Aan de hand van het routekaartje bepaal ik waar ik zal overnachten. Voor de eerste overnachting probeer ik een kamer te boeken in Vaals, het zal wel zijn dat het vlak voor Koningsdag is want alles zit vol. Door Booking word ik gewezen op een appartement tussen Aken en Vaals in net over de grens, Vaalserquartier wel te verstaan. Pal aan de route en voor een fatsoenlijke prijs. De tweede stop zal zijn in Gulpen en de derde in Noorbeek. Om niet na de laatste wandel dag gelijk weer naar huis te moeten slaap ik als laatste in Maastricht.

Het is eind April en de lente is net begonnen, alle bomen en stuiken lopen weer uit en ogen prachtig groen. Alhoewel het vandaag mooi weer is met een graad of 17 zal het de komende dagen een stuk frisser worden met kans op regen.

Met de trein kom ik aan op station Eygelshoven markt, een klein stationnetje: nou ja je kan beter spreken van één perron. Ik stap uit en kom tot de conclusie dat ik op het verkeerde station sta.

Een jonge man die nogal verward over komt probeert een gesprek met mij aan te knopen. Ik vraag hem of hij weet waar het andere station is en "Off we go!" Onderweg verteld hij me dat hij nogal in de problemen zit en amfetamine gebruikt. Binnen 10 minuten ken ik zijn hele levensverhaal. Zijn grootste probleem is dat het bier momenteel zo duur is, Ik geef hem €5-als we op het andere station aan komen en zijn dag is weer goed.

Dit keer heb ik zo'n klein rugzakje mee die je ook veel bij wielrenners ziet. Er kan niet zo veel in maar dat hoeft ook niet want de tocht duurt maar 4 dagen. Mijn kleding zit in de rugzak en voor de overige spullen heb ik een belly-bag die lekker los hangt zodat je er geen last van hebt onder het lopen.

DAG 1 Eygelshoven - Vaals

Vanaf het Eygelshoven railway station steek ik het spoor over en sla na 20 meter rechts af een klein hekje door. De wit-blauwe markering op de paal verteld me dat ik op het juiste spoor zit, de route is lang niet overal goed aan gegeven en daarom heb ik ook de GPX app op mijn telefoon staan mocht ik verdwalen.

Na een kwartier wandelen kom ik aan bij de eerste heuvel, de Wilhelminaberg. Ik ben gewaarschuwd voor deze pittige klim en als ik halverwege ben snap ik wat men bedoeld. Met de tong op de schoenen en hijgend als een paard klamp ik me vast aan een boom en probeer wat op adem te komen. Jezus! Als dit de hele tijd zo door gaat weet ik niet of ik Maastricht wel ga halen.

Het 2e gedeelte doe ik wat rustiger aan, kleine stapjes want de ondergrond is op sommige plekken vochtig en dat betekend dat het ook glad is. Boven op de bult ben ik de ellende al weer snel vergeten, aan de ene kant het uitzicht op nog meer heuvels uit de omgeving en aan de andere kant de langste trap van Nederland. De afdaling gaat een stuk voorspoediger en het duurt dan ook niet lang voordat ik langs de meertjes loop richting kasteel Erenstein.

Vanaf hier is het, het eerste anderhalf uur zuidwaarts. Ongemerkt loop ik Duitsland binnen maar dat realiseer ik me pas als ik de eerste straatnamen zie. Het is hier veel rustiger dan in Nederland, het pad kronkelt langs snel stromende beekjes met kraakhelder water. De weidsheid en het wandelen langs weilanden doen me vergeten dat ik gisteren nog aan het werk was.

Dan komt er een stuk dat minder interessant is, grote lappen gecultiveerde landbouw grond met joekels van windmolens er op.

Niet veel verder passeer ik een aantal piramide vormige beton blokken, wat zou dat nou in godsnaam zijn? Het blijkt de "Siegfriedlinie" een verdedigingslinie van kort voor de 2e wereldoorlog, ook wel de Westwall genoemd.

Vlak voor Vaals komt de 2e heuvel in zicht, de Schneeberg. Niet veel bijzonders en voor ik het weet ben ik er al overheen. Het appartement waar ik vannacht zal verblijven ligt in Duitsland en ongeveer 200 meter van de Nederlandse grens. In Vaals ga ik op zoek naar een restaurant en bestel daar een warme maaltijd, lekker! ’s Avonds nog wat chillen op bed en dan vroeg tussen de klamme lappen.

Dag 2 Vaals - Gulpen

Vandaag vroeg aan de wandel. Het weer is goed en de beklimming van de Vaalserberg die niet wordt vermeld begint zodra ik de deur achter me dicht trek. Vreemd eigenlijk dat deze heuvel niet mee telt, maar goed; ik zie het dan maar als een bonus. De koolzaadvelden aan de voet van de Vaalserberg kleuren prachtig geel deze tijd van het jaar.

Een mooi uitzicht heb je niet vanaf deze heuvel omdat hij bedekt is bomen. Onderweg zie ik een paar schoenen die aan een boom gespijkerd zijn, deze stille getuige bevestigd dat ik op de route loop. Via het Drielandepunt slingert het pad nu voor de eerste keer door België.

Vanaf nu wordt het landschap meer open en biedt het ene vergezicht na het andere zich aan, glooiende heuvels afgewisseld met akkers en weilanden.

Rond een uur of tien wijk ik iets van de route af om een bezoek te brengen aan enige berghut van Nederland, 't Hijgend Hert". Het is een favoriete plek bij vele wandelaars om uit te rusten, en dat is niet zo verwonderlijk want het leuk gelegen, met een aantal pauwen als huisdier. Onderweg passer ik een aantal wijngaarden en de Miljoenenlijn. Toevallig komt de trein er aan en neem ik even de tijd om de stoomlocomotief te bekijken.

De tweede heuvel van vandaag is de Eyserberg , met bovenop de zendmast die al van kilometers afstand te zien is. Het is een pittige klim en als ik boven ben neem ik een korte pauze. Het is nu nog een paar kilometer tot Gulpen, wat niet weg neemt dat de derde heuvel voor vandaag nog beklommen moet worden. Het Maria monument op de Gulperberg geeft het hoogste punt aan. Net als ik boven op de Gulperberg sta begint het te sputteren. Eerst wat kleine druppeltjes en niet veel later begint het echt serieus te regenen. Snel naar het centrum van Gulpen want daar staat het hotel waar ik vannacht verblijf. Het toeristische Gulpen biedt genoeg mogelijkheden om te overnachten en aan restaurants is ook geen gebrek.

Dag 3 Gulpen - Noorbeek

Het is Maandagochtend een uur of zes, Ik wordt wakker van de regen die klettert op het dakraam; is die bui van gisteren nu nog niet over?? Tijdens slecht weer te wandelen heeft niet echt mijn voorkeur gezien de ondergrond dan spekglad is. Buienradar maar even raadplegen dan, tegen een uur of elf zou het moeten stoppen met regenen. Maar wat doe ik tot die tijd dan? De wandelaars onder ons begrijpen wat ik bedoel. Als je eenmaal in de flow zit wil je niets anders dan lopen. Er zit niets anders op dan tijdrekken. Eerst maar wat pielen op mijn telefoon om de tijd te doden, naar een half uur ben ik dat al weer zat en kijk nog maar eens een keer naar buiten. Nog geen verschil bij net. Ik merk dat ik wat sacherijnig word en pak mijn spullen in voor vertrek.

Tegen tienen ben ik klaar om te vertrekken. Ik meld me aan voor het ontbijt en de dame in de keuken kijkt me aan alsof ze het in Keulen hoort donderen. "ik dacht dat je al lang weg was"!? zegt ze. Na uitgelegd te hebben hoe het zit knutselt ze me een lekker ontbijt in elkaar, en als er nog iets is moet ik het zeggen. Nou! Prima geregeld of niet dan.

Dan is het tijd om te vertrekken en dat doe ik dan ook. Het is een stuk frisser dan de afgelopen dagen maar dat weerhoud me er niet van er in de kort broek te vertrekken. Omdat het nog niet helemaal droog is rook ik mijn ochtend shaggie en tegen elfen wordt het inderdaad droog. Daar gaan we dan. Wel wat verlaat: maar toch.

Terug naar het punt waar ik gisteren van de route afgeweken ben om naar mijn plek van overnachting te komen. Terug naar het Mariabeeld dus. De route vandaag is relatief kort en dat is gezien de omstandigheden niet verkeerd geweest achteraf.

Vandaag lijkt een beetje op de route van gisteren en is denk ik een van de mooiere etappes van de Dutch Mountain Trail. Ook vandaag gaat de route over groene heuvels en door weilanden. Afgewisseld met hier en daar een stukje door het bos of een snel stromend beekje. Als je dit zo leest klinkt het vrij eenvoudig maar dat is het niet. Door de regen is de ondergrond die hoofdzakelijk bestaat uit löss veranderd in één grote glijbaan. Het dalen en klimmen is nu echt een uitdaging geworden, lekker losjes wandelen is er niet meer bij. Ik houd de hele tijd mijn beenspieren aan gepannen en hoop zo een valpartij te mijden maar ondanks mijn voorzichtigheid maak ik me daar een zwieper van jewelste en draai bijna volledig om mijn as. Zo, dat was een duidelijk signaal dat ik op moet passen.

Tegen de middag kom ik aan bij de tweede heuvel voor vandaag, de Hakkenberg. Omdat het zo glad is schiet het niet echt op. Het zal wel tegen de avond zijn als ik in Noorbeek aankom. Maar eerst nog "even" de Kattenroth beklimmen, het valt me eigenlijk best mee en voor ik het door heb sta ik er boven op. Van af nu is het enkel afdalen richting het hotel waar ik vannacht zal slapen. De route van vandaag slinger voortdurend langs de grens en ik steek 'm zo vaak over dat ik niet meer weet of ik nu in België of in Nederland ben. Als ik op mijn bestemming aan kom duurt het niet lang of het koppel dat ik vanochtend in haalde komt ook binnen gelopen. Heb ik nou vanmiddag zo veel tijd verloren of..... Nee, het blijkt dat zij een deel van de route hebben af gesneden.

Dag 4 Noorbeek - Maastricht

Vandaag de 4e en laatste dag. Ik heb zo'n 30 kilometer voor de boeg omdat ik start vanuit Noorbeek. Een schilderachtig dorpje dat goed in de route past. Ook nu gaat de wandeling weer langs weilanden afgebakend door meidoorn hagen, kleine snelstromende beekjes en mooie ver gezichten.

Na een half uurtje wandelen besef ik me dat ik nog niet heb gecheckt of het pontje bij Eijsden wel in de vaart is. Mocht dit niet zo zijn dan wordt het 8 kilometer om lopen via de zuidelijk gelegen brug in België. Op de facebook pagina Fiets Voetveer Eijsden-Ternaaien zie ik dat het pontje gewoon vaart en kan ik de route op de normale manier vervolgen.

In de buurt van Mheer volg ik een heel smal paadje dat na een paar honderd meter veranderd in een grindpad. Ik vraag me zelf af, of ik wel op de route loop of dat ik over een rivierbedding loop. Volgens de GPX route checker loop ik exact het pad dat aangegeven staat. "Ben ik even blij dat dit beekje momenteel droog staat".

De omgeving veranderd van bosrijk naar landelijk, fruitboomgaarden en nog meer smalle paadjes zorgen er voor dat de eerste helft van vandaag er prachtig uit ziet.

Dan kom ik aan bij het pontje in Eijsden, en natuurlijk zie ik hem net vertrekken naar de overkant. Er zit niets op dan een half uur te wachten. Je kan allen cash betalen als je mee wil, € 1,20 wel te verstaan. Ondertussen heb ik gezelschap gekregen van een man die me al eerder inhaalde. Hij is een oud leraar gymnastiek en legt de DMT af met Nordic walking sticks, slaapt in een tentje en neemt ook nog eens zijn eigen voedsel mee. Dit alles op een hardloop tempo. Respect, ik kan niets anders zeggen. Als we aan de ander kant van de Maas aankomen zet hij de pas er weer in en is hij binnen de kortste keren uit het oog verdwenen.

De eerst volgende kilometers zijn onverhard en gaan langs de oevers van de Maas, een mooi natuurgebied. Dan volgen de sluizen van Ternaai. Grote imposante betonnen bouwwerken die het scheepvaart verkeer vanuit België reguleren. Na de sluizen begint eigenlijk de beklimming van D'n Observant al, het pad loopt langzaam omhoog en wordt steeds steiler. Ik had al gelezen dat deze heuvel de zwaarste beklimming was van de hele route en nu ondervindt ik het aan den lijve. Na een half uur ploeteren bereik ik de top en rust daar even uit. Vanaf hier heb je een goed uitzicht op de ENCI groeve, waar de mergelwinning op 1 juli 2018 definitief is stopgezet. Het is nu een beschermd natuurgebied dat on Nederlands aandoet door het turquoise water. Via de trappen klim ik weer uit de groeven en loop langs de rivier naar het station van Maastricht.

De weergoden waren me vandaag gunstig gezind, ondanks de zware bewolking is het toch droog gebleven.

De Dutch Mountain Trail in een notendop: een wandeling van iets meer dan 100 kilometer door het zuiden van Limburg, grotendeels onverhard. De organisatie heeft er alles aan gedaan om het berg gevoel datje hebt in de Alpen zo goed mogelijk weer te geven.

Page updated

Google Sites

Report abuse