Afgesproken om half negen 's morgens bij de duikschool te zijn, ik ben er als eerste en na een kwartier zijn de duik instructeur en de "kapitein" er ook. Samen met een boom van een kerel uit Joegoslavië zijn we de enige die voor de middag gaan duiken. Prima zo. Na de duik uitrusting te hebben uitgezocht en het document te hebben ondertekend dat alle risico's voor me zelf zijn is het tijd om te vertrekken. Met de boot naar het midden van de atol om een proefduik te doen. Dit wilde de dive master ondanks dat hij mijn logboek met de gemaakte duiken heeft ingezien. Veiligheid boven alles. We varen met een slakkengang naar het Kandooma kanaal dat tussen twee eilanden door loopt, de eerste duik plek heet "Cocoa corner".  Met 18 meter niet te diep maar er valt genoeg te zien. Hard en zacht koraal met de mooiste kleuren. Het water is kraak helder en ik schat in dat het zicht ongeveer vijftien meter is. Boven de schuine hellingen "Drop Offs ' genaamd, zwemmen enorme groepen met van allerlei soorten vis die ik nog nooit eerder heb gezien, Tussen het koraal zit zo hier en daar een Mureen verstopt en Anemoon vissen verstoppen zich in het zachte koraal waar ze tevens hun kroost beschermen. Het is niet de eerste keer dat ik in tropische wateren heb gedoken maar dit slaat alles. Het wemelt hier van de vissen, vooral kleine tot middelgroot.

Dan spot ik op een afstandje mijn eerste haai op de Malediven, het is een Witpunt rifhaai. Yessss! Dit smaakt naar meer. Na vijfenveertig minuten bodemtijd zit de eerste duik er op, even vijf minuten op zes meter diepte blijven "hangen" en daarna terug de boot in om een nieuwe fles zuurstof te halen.

Je zou het niet zeggen maar het voelt goed om weer even aan boord te zijn, het water is negenentwintig graden en daardoor koel je toch behoorlijk af. Lekker op het dak van de boot in de zon zitten om op te warmen. Mijn duikmaatje staat helemaal te shaken, zo koud heeft hij het. Ik heb er zelf minder last van maar even pauze is niet verkeerd, kan ik mooi wat eten en een peukje doen.

Als we onderweg zijn naar de tweede duik locatie vraag ik mijn duik maatje die ook duik instructeur is hoe hij vond dat het ging,  "No problem" zegt hij. Maar dat geld niet voor de Joegoslaaf. Die heeft de grootste moeite om in balans te blijven, hij is duidelijk minder ervaren en dat is te zien. Zelfs als hij op de bodem is valt hij nog bijna om. Ik ben daarom dan ook blij dat ik niet met hem duik.

We zijn bijna op de tweede plek aangekomen, dit maal is het, het "Manta block".  Maximaal achttien meter met een afwisseling van zandbodem en koraal. Ook hier weer een enorme verscheidenheid aan vissen, zeekomkommers in alle maten en vormen. Sommige lijken behaard en andere zijn weer glad en zwart, de grootste die ik heb gezien zal zo'n meter lang geweest zijn. Zo dobberen we een beetje door het water tot mijn buddy me wijst op iets op de bodem, Ik kijk maar ik zie nix. En pas als ik er vlak bij ben zie ik het, een luipaardhaai!!  Goed gecamoufleerd ligt hij op de zandbodem, ik kan redelijk dichtbij komen maar als ik op een meter of vijf ben zwemt hij weg. Wat een ervaring, als ik er later informatie over opzoek blijkt deze haai de status kwetsbaar te hebben. 

Ook deze duik kan in het boekje met "mooiste duik ooit". Op de terug weg merk ik dat mijn buddy oprecht enthousiast is over de Luipaardhaai, ik besef me dan nog niet dat dit een behoorlijk zeldzame ervaring was. 

Terug in de haven blijven we nog even rondhangen bij de duikshop en spreken we af om de zelfde avond om acht uur bij de duikshop te komen om de video's die mijn buddy heeft gemaakt op mijn telefoon te zetten. Ik heb zelf ook  behoorlijk wat filmpjes gemaakt dus alles bij elkaar moet ik er best een leuke video van kunnen maken. De rest van de dag laat ik deze twee duiken verder op me in werken, geen Manta's zoals de naam van de dive site doet vermoeden maar dat maakt me weinig uit, het waren twee geweldige duiken. Daarom boek ik er voor morgen ook weer twee, kijken wat me dan te wachten staat.

Mooi op tijd meldt ik me bij de duikschool en ik zie dat iedereen er al is. Ook het Spaans koppel waarmee ik vandaag ga duiken, en natuurlijk twee man van de duikschool en de kapitein. We tuffen weer richting het midden van de atol en als we aangekomen zijn bij de eerste duikstek gaat de motor uit en kijkt één van de divemasters hoe het zicht is onder water. Hij komt boven en geeft het teken dat het ok is. Het is de bedoeling dat ik hier van boord ga en de andere twee varen door naar een andere plek een eind verderop.

Mijn eerste duik van vandaag is op de plek genaamd Kandooma Thila, waar veel deining is en een sterke stroming staat. Ik snap nu dat deze dive site wordt bestempeld als één van de mooiste duik plekken ter wereld!  Het zal dit keer een stromingsduik worden want daar is deze plek uitermate geschikt voor. Het is een geul tussen twee atollen waar de stroming het sterkst is. Met z'n tweeën laten we ons afzakken  tot dertien meter en zoeken een plek waar ik me zelf kan zekeren, de stalen haak die ik mee heb zal hier zeker van toepassing komen. Ik zoek een plek waar ik redelijk uit de stroming blijf maar dat valt niet mee, op een gegeven moment schiet de haak los en wordt ik bijna tegen de rotsen gesmeten. Vanuit mijn ooghoek zie ik de rotswand wel akelig dichtbij komen en ik schrik me een ongeluk want de rotsen zijn bedekt met schelpdieren en hard koraal, als je daar tegen aankomt heb je zeker een vleeswond. Het feit dat ik geen duikpak aan heb maar alleen een t-shirt en een korte broek werkt daar ook niet echt aan mee. Als ik de boel weer onder controle heb en me zelf opnieuw heb gezekerd komt er een adelaarsrog voorbij, ik sta versteld hoe dicht bij hij komt maar ook hoe groot ie is. Met een spanwijdte van twee meter is het een behoorlijk grote vis die totaal niet de indruk wekt dat hij bang is voor mensen, hij flapperd een paar keer met zijn vinnen en weg is hij. 

Mijn buddy vraagt of alles nog goed is en ik geef hem het ok teken. Niet lang daarna zie ik voor me een haai in de verte, op dertig meter dus ik kan niet goed zien welk soort het is. Plotseling nog twee vlak naast me en voor ik het weet zwemmen en een stuk of twintig haaien om me heen en ik weet niet waar ik kijken moet. Een Grijze Rifhaai met een lengte van twee meter vijftig is een behoorlijk indrukwekkende verschijning kan ik je vertellen. De groep Trevally vissen die schijnbaar stil staan in de stroming is ook een wonderlijk gezicht. Wat ik zie is fantastisch en macaber tegelijk, wat een beleving! Na een kwartier zijn de haaien weer weg en komen er nog drie adelaarsroggen voorbij, als toetje. Wat geweldig, wanneer ik op mijn zuurstof meter kijk zie ik dat ik al half door de voorraad heen ben, geen wonder want het hart klopt in mijn keel. 

Langzaam drijven we met de stroming mee naar het punt waar we weer worden op gepikt door de boot. In duiktermen noemen ze dit een 'drift dive'.  Ook hier een overvloed aan koraal en vissen in alle kleuren. Je geloofd bijna niet dat het slecht gesteld is met het koraal als je dit ziet.

De tweede duik van vandaag zal plaat vinden bij Triton Giri, een dive site binnen in de atol. Het is een kolom die van uit de diepte tot enkele meters onder het oppervlak oprijst en een afgeplatte top heeft. Ik weet dat dit een medium duik is en verwacht dan ook niet dat het de eerste duik van vandaag zal overtreffen. We springen met de gehele groep het water in en off we go. We zijn in totaal met z'n zessen en dan heb ik altijd het gevoel dat we aan het file zwemmen zijn. Doordat de stroming hier minder sterk is zijn er juist meer kleine vissen, in grote groepen zwemmen ze door het koraal en zo af en toe zie ik een paar Trevally's. Als we op de helft zijn keren we weer om en zwemmen we terug naar de boot. Ook deze duik was de moeite waard maar met die duik van vanmorgen nog vers in het geheugen komt ie niet in de top vijf. Terug aan wal spreek ik met de anderen af, om weer om acht uur de video's op te halen.

Vandaag is de een na laatste volle dag en die breng ik door op Rannalhi island, een tropisch paradijsje dat niet te vergelijken is met Maafushi. Samen met drie Belgen varen we met een speedboot naar de andere kant van de atol. Met de speedboot ja, het klinkt mooier als dat het is. Door de hoge snelheid stuiteren we over de golven en je moet je gewoon goed vast houden anders word je van je stoel gewipt.

Als we aankomen ziet het er nog beter uit dan ik had verwacht en neem ik het gestuiter voor lief. Een lange houten pier verbind de aanleg steiger met het eiland. We worden ontvangen door de manager die ons verteld wat de dag zal brengen. Kort samen gevat: relaxen, eten en zwemmen, daar komt het eigenlijk op neer. Eerst het eiland ontdekken en de mooiste plekjes opzoeken om foto's te maken. Daarna is het om elf uur tijd om even iets te drinken, all inclusive, ook alcohol en de lunch. Om half een is het etenstijd, er is op het eiland een enorm restaurant waar naar schatting zo'n honderd man kan zitten. Ik heb nog nooit zo'n groot buffet gezien. Via het lopend buffet schep ik mijn bordje vol en schuif aan tafel, dit doe ik nog twee keer en daarna kan ik geen pap meer zeggen, dus terug naar het strand om uit te buiken. In de schaduw en in de wind weliswaar. Later op de middag ga ik nog even zwemmen en om vijf uur ligt de speedboot al weer te wachten om ons op te halen. Leuk dagje zo.