Sint Maarten/Saint-Martin, een land binnen het koninkrijk der Nederlanden  en de enige plek waar Nederland aan Frankrijk grenst. Met zo'n zevenendertig stranden heeft deze tropische verassing heel wat te bieden ook al is het maar 87 km² in totaal.

Ik vertrek vanaf Schiphol en 11 uur later land Ik op Princess Juliana International Airport. Begin September is de Caraïbische warmte nadrukkelijk aanwezig, overdag rond de 35℃ en 's nachts komt het kwik niet onder de 28℃. Ook het zeewater is lekker warm dus maakt dit de ideale locatie om te duiken ook al valt de piek van het orkaanseizoen in deze maand.

Om wat meer vrijheid te verkrijgen huur Ik een auto en ga op zoek naar  het studioappartement dat ergens aan Guana bay moet liggen. Ik heb voor vier nachten geboekt en als het goed bevalt verleng Ik het met nog eens twee weken. Dit is normaal niet aan te bevelen maar omdat het nu laag seizoen is zijn er maar weinig toeristen.

Als Ik 's morgens wakker word eerst maar even een ontbijtje scoren en daarna naar Philipsburg om een telefoonkaart en een adapter te kopen zodat Ik m'n elektronische apparaten ook hier kan gebruiken. Philipsburg is de hoofdstad van het Nederlandse gedeelte en word dagelijks overspoeld met duizenden toeristen die 's morgens vroeg aankomen met het cruiseschip en 's middags rond vijf uur weer vertrekken naar hun volgende bestemming. De winkels aan de boardwalk, Voorstraat en Achterstraat mikken duidelijk op de "high end" toerist en aan horloges, diamanten en ander duur spul is hier dan ook geen gebrek. In het hoog seizoen meren hier vier a vijf van deze gigantische schepen aan en het is dan ook niet moeilijk om je voor te stellen hoe druk het hier dan is.

Tegen de avond bezoek Ik Bell's point en geniet van de prachtige zonsondergang.

En dan is het tijd om te gaan duiken, om half acht ben Ik bij de duikschool en zoeken we de duikuitrusting bij elkaar. We zijn met z'n vieren, de dive master, twee Amerikanen en Ik. Na een dik half uur varen komen we aan op de duiksite, en maken we ons gereed voor de eerste duik. Op dik zestien meter ligt het scheepswrak met de naam Gregory, een ponton dat ondersteboven op de bodem is beland. Het wemelt van het zeeleven zowel op als in het wrak.

Na een uur is mijn lucht op en ga ik naar boven om een nieuwe tank met lucht te halen. Ondertussen varen we door naar de tweede plek genaamd "The Bridge". Alhoewel er van de pilaren van de brug niet veel meer over is maken de drie gezonken zeilboten de plek aantrekkelijk voor het zeeleven.

Het is twee dagen voor mijn vertrek en Ik ben benieuwd hoe het staat met de  zeiltocht, de vrouw  achter de balie kent me inmiddels al en heeft slecht nieuws. Het gaat niet door i.v.m naweeën van Jerry. Teleurgesteld loop Ik naar buiten en bedenk dat Pinel Island een  goede vervanger is. Het is een onbewoond eilandje bereikbaar vanuit de haven van Cul de Sac. Voor tien Dollar koop Ik een dagticket en breng de dag door met snorkelen en relaxen.

Dan zit mijn vakantie erop en ga Ik naar het vliegveld waar twee steeldrums me het laatste vleugje van de Caraïben meegeven.