Bij elke epidemie is het normaal dat mensen zich gestresseerd en bezorgd voelen.

Gemeenschappelijke reacties van getroffen mensen (zowel direct als indirect) zijn:

• Angst om ziek te worden en dood te gaan

• Het vermijden van het benaderen van gezondheidsvoorzieningen uit angst om tijdens de zorg besmet te raken

• Angst om het levensonderhoud te verliezen, niet in staat te zijn om tijdens isolatie te werken en om te worden ontslagen

• Angst om sociaal uitgesloten te worden / in quarantaine geplaatst te worden omdat het geassocieerd is met de ziekte (bijv. racisme tegen personen die afkomstig zijn uit, of vermoedelijk afkomstig zijn uit getroffen gebieden)

• Zich machteloos voelen bij het beschermen van dierbaren en angst om dierbaren te verliezen vanwege het virus

• Angst om gescheiden te worden van dierbaren en verzorgers vanwege het quarantaineregime

• Weigering om te zorgen voor niet-begeleide of alleenstaande minderjarigen, mensen met een handicap of ouderen uit angst voor infectie, omdat ouders of verzorgers in quarantaine zijn geplaatst

• Gevoelens van hulpeloosheid, verveling, eenzaamheid en depressie als gevolg van geïsoleerd zijn

• Angst om de ervaring van een eerdere epidemie opnieuw te beleven

Ga naar : 1.2 Algemeen: reacties op COVID