ชื่อ “ขะจาว” นั้นมาจากต้น “ขะจาว” หรือ “กระเซา” ซึ่งเดิมเคยมีอยู่ที่โบราณสถานนี้ โบราณสถานตั้งอยู่นอกกำแพงเมืองด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ ห่างจากวัดศรีปิงเมืองไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ 350 เมตร พบเพียงส่วนฐานเจดีย์ในผังสี่เหลี่ยมจัตุรัส และพบร่องรอยฐานอาคารสี่เหลี่ยมผืนผ้าตั้งอยู่ด้านทิศเหนือ สันนิษฐานว่าเป็นส่วนฐานของวิหาร พบชิ้นส่วนพระพุทธรูปหินทราย ตุ๊กตารูปสัตว์ดินเผา และเศษชิ้นส่วนเครื่องถ้วยจากแหล่งเตาล้านนาอายุราวพุทธศตวรรษที่ 21-22