Historie
Er bestonden al veel verschillende classificatiesystemen met elk een eigen focus.
Door hun éénzijdige kijk en link met samenleving die ontbreekt, was er nood aan een universeel instrument dat het menselijke functioneren op een holistische manier in kaart brengt.
Bijvoorbeeld
De classificatie werd voor het eerst voor experimentele doeleinden gepubliceerd in 1980 als ICIDH (International classification of illness, disabilities and handicaps) door de WHO (World Health Organisation).
Na internationale consultatie werden de termen ‘stoornis’, ‘beperking’ en ‘handicap’ neutraal geformuleerd in ‘activiteiten’ en ‘participatie’.
Op 22 mei 2001 werd de ICF goedgekeurd door de 54e World Health Assembly voor internationaal gebruik (Resolutie WHA 54.21).
Het instrument baseert zich op het werk van dokter George Engel die het systeemdenken integreert.
In diezelfde tijd kende de bio psychosociale geneeskundige een opmars.
Systeemdenken: een wetenschappelijke benadering die tracht overzicht van het geheel te behouden, in plaats van zich te concentreren op afzonderlijke onderdelen zonder te overwegen welke rol deze delen in het groter geheel spelen (via wikipedia).
Het bio psycho-sociaal model kijkt niet enkel naar het functioneren van de mens zelf maar ook naar de factoren die er invloeden op uitoefenen.
Functioneren van de mens:
anatomische en functies
activering
participatie
Oefenen invloed uit op mens:
fysieke en sociale omgeving
persoonlijke kenmerken
ziekte, aandoening, ...
De pijlen tussen de verschillende componenten geven aan dat de verschillende componenten interageren en tonen meteen de dynamiek van het menselijk functioneren. Wijzigingen op de ene component kunnen een invloed hebben op de andere maar er is niet noodzakelijkerwijs sprake van causaliteit.
Het basisschema toont aan dat de classificaties of domeinen continu in wisselwerking staan. Wanneer er een verandering optreedt binnen één van die domeinen, zorgt dit ook voor veranderingen binnen de andere domeinen (denk hierbij aan het systeemdenken).