WIOSNA

23.03 - 27.03.2020

21 marca to dzień rozpoczęcia kalendarzowej wiosny - pory roku, kiedy przyroda budzi się do życia. Wiosna to słońce, zielone pąki i pierwsze kwiaty, to świergot ptaków i powiew ciepłego wiatru, dlatego jest tak niecierpliwie wyczekiwana przez wszystkich.

Wiosna astronomiczna rozpoczyna się w momencie równonocy wiosennej i trwa do momentu przesilenia letniego, co w przybliżeniu oznacza na półkuli północnej okres pomiędzy 21 marca a 22 czerwca. Podczas równonocy wiosennej dzień i noc trwają tyle samo - 12 godzin.

Czym charakteryzuje się wiosna?
Przede wszystkim wzrostem średniej dobowej temperatury, która w tym okresie waha się między 5 a 15˚C. Z każdą kolejną dobą zmienia się również długość dnia i nocy. Dzień staje się coraz dłuższy, a noc krótsza.

21 marca obchodzimy również Światowy Dzień Lasu i Leśnika, a także szczególnie wyczekiwany przez uczniów Dzień Wagarowicza.

Niedługo po tym, jak na drzewach pojawią się młode listki, w ogrodach zakwitną hiacynty i konwalie. Te ostatnie spotkamy również w lesie, powstrzymajmy się jednak przed ich zrywaniem – dzikie konwalie są w Polsce objęte ochroną. Na leśnych polanach będziemy mieli być może okazję zobaczyć także malutkie fiołki.

źródło

Jednym ze zwiastunów wiosny są pojawiające się kwiaty. Pierwsze zobaczymy przebiśniegi, krokusy, pierwiosnki, przylaszczki, sasanki i zawilce. Kwitną one zazwyczaj jeszcze przed rozpoczęciem wiosny kalendarzowej. Kwiaty te uważa się za symbol budzącej się do życia przyrody. Są jednoznacznym sygnałem, że nadejście pierwszych, ciepłych dni nie każe na siebie długo czekać i pora rozpoczynać prace ogrodowe.

Największej obfitości wiosennych kwiatów możemy spodziewać się w kwietniu. W ogrodach zakwitną kwiaty cebulowe: kolorowe tulipany, niebieskie szafirki i żółte żonkile. Trawniki zazielenią się i przyozdobione zostaną przez białe i różowe stokrotki.

Wiosna to także moment w którym z zimowego snu wybudzają się m.in. borsuki czy niedźwiedzie. Z ciepłych krajów wracają skowronki, bociany, jaskółki i inne ciepłolubne ptaki. Właśnie tak przyroda budzi się do życia!

Skowronek

Ten niewielki ptak to przede wszystkim symbol świtu

Jest barwy ziemistoszarej i tylko nieznacznie wielkością przerasta wróbla


Jaskółka

Mały, granatowo-biały ptak z bordową plamą wokół dzioba

Śpiew jaskółki to melodyjne świergotane.


Bocian

Bociany to duże ptaki. Zazwyczaj mają około 120 centymetrów wzrostu.

Nie bez powodu kojarzy się je z Polską. Okazuje się bowiem, że 1/4 tych ptaków gniazduje właśnie w Polsce. Mamy ich najwięcej na całym świecie!

Czajka

Czajkę rozróżnić można po charakterystycznym czubku oraz biało-czarnym ubarwieniu.

Niestety, coraz bardziej nieobecna. To jeden z naszych najszybciej zanikających ptaków.

Obchody wiosny w Polsce

Marzanna jednoznacznie kojarzy się nam z pierwszym dniem wiosny. Topienie marzanny oznacza pożegnanie zimy.

Skąd wziął się ten zwyczaj?

Topienie marzanny to jeden z niewielu starosłowiańskich obrzędów. Gdy po jesieni obumierała natura, wierzono, że to przez marzannę – stąd utożsamianie jej z zimą. Śmierć marzanny zgodnie z ludowymi wierzeniami oznaczała budzenie się przyrody do życia, a więc początek wiosny. W tym dniu boginię zastępowało inne słowiańskie bóstwo – Jaryła, które symbolizowało zieloną porę roku.

Zgodnie z podaniami, by nastała wiosna, należało uśmiercić marzannę. Symbolem marzanny była kukła, którą starosłowiańskim zwyczajem palono lub topiono. Wierzono, że obrzęd ten to pewnego rodzaju ofiara mająca zapewnić przyszły urodzaj.

Jak wygląda marzanna?

Wszędzie marzanna wygląda podobnie – jest kukłą ze słomy ubraną w łachmany lub lokalny strój ludowy. Najczęściej kukła nadziana jest na kij, dzięki czemu łatwiej ją trzymać w górze. Ciekawostką jest fakt, że w niektórych miejscowościach marzannę zastępuje jej męski odpowiednik – marzaniok.


Obchody Wiosny w innych krajach

Bośnia

Ciekawym zwyczajem, sięgającym kilkuset lat jest festiwal jajecznicy (tzw. Cimburijada) w mieście Zenica. Danie to jest szykowane na olbrzymich patelniach a potem rozdawane za darmo ludziom. Jajka stanowią symbol nowego życia, tak samo jak wiosna, która rozpoczyna nowy sezon. Tradycja sięga kilkuset lat.


Japonia

Tradycyjnym wiosennym zwyczajem w Japonii jest święto Hanami. Polega ono na podziwianiu urody kwiatów, szczególnie wiśni. Hanami praktykowane jest od kilkuset lat i cieszy się w Japonii ogromną popularnością. Kwitnienie wiśni trwa od jednego do dwóch tygodni, zazwyczaj w marcu lub kwietniu, jest relacjonowane przez media i wyczekiwane przez większość Japończyków.

Indie

Hinduskie święto Holi (festiwali kolorów) znany i odprawiany jest już niemal na całym świecie. Jednak w Indiach organizuje się je pod koniec lutego lub na początku marca. Wszystko zaczyna się przy ognisku, następnie są śpiewy i tańce. Właściwy festiwal rozpoczyna się na następny dzień rano. Uczestnicy nawzajem obrzucają się kolorowymi proszkami lub farbami. W Indiach jest to dzień, kiedy ludzie wybaczają sobie błędy. Ma to symbolizować zwycięstwo dobra nad złem.

Hiszpania

W Hiszpanii tradycją wiosenną jest Las Fallas (Święto Ognia). W Walencji tworzone są w tym czasie rzeźby z kartonu, plastiku, wosku i drewna. Organizowana jest parada, a następnie dzieła są podpalane i w ostatni dzień święta płoną na ulicach miasta.Tradycja sięga XVI wieku, kiedy to tutejsi cieśle postanowili uczcić swego patrona św. Józefa. Na znak szacunku palili konstrukcje tworzone z drewnianych odpadów. Obecnie niektóre z nich coraz bardziej przypominają kształty ludzkie, a nawet przybierają formy znanych postaci. Las Fallas ma symbolizować oczyszczenie ziemi z zimy.

Bułgaria

W Bułgarii już od 1 marca świętuje się odejście zimy. W 681 roku powstał zwyczaj Martenica (zwana inaczej dniem Babci Marzec lub Baby Marty), który nakazuje obdarowywać się nawzajem czerwono-białymi gałgankami (laleczki, plecionki, wstążki, bransoletki). Czerwony symbolizuje krew i życie, a biały ma oznaczać czystość i szczęście. Martenice nosi się tak długo, aż zauważy się pierwsze kwitnące drzewo albo pierwszego wiosennego ptaka (np. bociana). Po tym podarek należy pozostawić pod kamieniem, powiesić na drzewie lub wrzucić do rzeki.


Szwajcaria

W Szwajcarii koniec zimy celebruje się świętem Sechseläuten (znany także jako Böögg). To właśnie wtedy rozpala się ognisko, w którym pali się… bałwana.

Nie jest to jednak zwyczajna kukła. Szwajcarzy bardzo zwracają uwagę na wszystkie szczegóły. Ponoć im szybciej ogień sięgnie głowy bałwana, tym lepsza będzie pogoda w nadchodzących miesiącach. Mówi się, że jeśli kukła wybuchnie w ciągu pierwszych 6-10 minut to lato będzie suche i słoneczne, a jeśli w ciągu 10-15 minut pogoda będzie raczej deszczowa. Czasami dla lepszego efektu do wnętrza bałwana dodaje się materiały wybuchowe.

Teraz pora na sprawdzenie wiedzy! Wejdź w link albo skorzystaj z okna poniżej i rozwiąż quiz !