Embedded Files
Deze Koreaanse Santander 'Tely thinline' professional series kwam met de post. Kwestie van de snaren er af, hals losschroeven, netjes inpakken en versturen. Past precies in een grote verhuisdoos. Ondanks het 'professional series' predicaat heeft deze tele een waardeloos circuit aan boord. Echte tijdelijke kwaliteit. Van de elementen tot de potmeters tot de jack ingang zijn twijfelachtig. De rest van de gitaar is heel mooi. De gevlamde top, de binding in het f-gat, through-body controls, conductive paint cavity. Maar de elektronica is prut. Dat vind ik niet omdat ik kick op dure componenten, ik kan dat beoordelen omdat ik veel van dit soort spul moet vervangen als het stuk is.
De boel is weer in elkaar gezet. Echt aan te raden voor mensen met een zwakke rug. Door de holle body mist de gitaar een flinke portie kilos aan hout. Ondanks dat hij geweldig speelt, klinkt hij zoals verwacht als een natte krant maar dat gaan we oplossen
Zo'n oktaaf inlay zie je niet erg vaak. Het is een echte aandachttrekker voor de liefhebbers van details. Die liefhebbers van details zien dan waarschijnlijk ook dat het mooier geweest was als hij één vakje hoger was geplaatst. Maar evengoed een prachtig detail.
Dit is een typisch optisch verschil tussen de meeste budget spullen en het duurdere en meestal betere spul. De maatvoering. Je ziet op deze wazige foto's duidelijk de verschillen in afmeting. Bij upgraden is het bijna altijd zo dat de gaten moeten worden opgeboord. Bij through-body controls, die dus geen controlplate of slagplaat nodig hebben is dat opletten dat de lak niet beschadigd.
Omdat het werken in zo'n smalle cavity lastig is heb ik na ongeveer 1 minuut prutsen besloten een contolplate als mountingguard te gebruiken. De afstanden tussen de componenten kloppen niet helemaal met de afstanden op de body, die veel compacter zijn, maar het werkt gewoon efficienter en netter als je de soldeerbout kan houden zoals je wil. 4-way switch voor serie-parallel schakeling is heet eerste wat ik probeer op de deze thinline.
Na een soundtest, toch maar voor de 5 standen 'Bill Lawrence' schakeling gegaan. Die stand 4 van 5 is te lekker om mis te lopen. Deze krijgt gewoon 500k pots.
Zo ziet het er uit als de boel op zijn plek is gemonteerd. Je zit waarom het handig is de componenten buiten de cavitie te monteren.
Dit is de gitaar tijdens de post-installatie soundcheck. De cavity cover zit inmiddels op zijn plek.
Omdat de pin van de blade switch niet bleef zitten op de 5-way heb ik hem vervangen voor een vergeelde witte stratpin, een gouden greep. De pin matcht de bindingen van de body en het f-gat en de nut. Dit is het eindresultaat. Een plaatje met een gaatje.
Inmiddels, na een jaartje ben ik uitgekeken geraakt op de Bill Lawrence bedrading en heb ik de gitaar gemodificeerd naar een 3+2-standen ala de Fender Telecaster die je hier kan terugvinden. Een push-pull geeft je HooP (Half out of Phase) en een serie schakeling. Ook zijn de elementen vervangen door Seymour Duncan quarter pounders. De gitaar heeft nu zijn optimale potentieel behaald. Top elektronica, top pickups en killer looks wat mij betreft.
Google Sites
Report abuse