Embedded Files
Deze goed gebruikte Les Paul studio kwam binnen met een brom die soms wel en soms niet hoorbaar was. Een duidelijk aarde probleem. Tijdens het bekijken van de switch cavity viel me op dat er blubbers soldeer rondzwierven tussen de electronica. Soldeertin wordt door de soldeerbout vloeiend gemaakt. Als er een druppel van de bout op een oppervlakte valt, spat de druppel uiteen. Net als een druppel water, alleen de tin stolt op het moment dat hij het oppervlak raakt. Dit soort stolsels, als ze niet worden opgeruimd, kunnen storingen veroorzaken en rammelen bovendien door de gitaar heen.
Bij het aannemen van het instrument was de klacht even niet aanwezig waardoor niet ter plekke naar de oorzaak gezocht kon worden.
Naast het slordige soldeerwerk in de gitaar werd ook duidelijk dat de potmeters en bedrading aan vervanging toe waren. De soldeercontacten zagen er verbrand en dof uit en de gesmolten bedrading mantels zijn ook ooit door een enthousiaste soldeerder vastgefikt. De pots kraakten en gaven geen weerstand meer.
Verder waren de elektrische contacten met name bij de switch niet in orde. Geen contact tussen de draad en de lugs. Alleen een soldeerbrug. Daar is gewoon geprobeerd of de multikabel kon worden gesoldeerd met de switch al op zijn plaats. Dat werkt heel onhandig en levert dit soort werk op. Cutting corners heet dat. Verder gewoon slordig en een gitaar onwaardig (wat het mij betreft). Er is voor deze klus besloten om de hele electronica met A-merk componenten te moderniseren en te modificeren naar vintage. Dat houdt niet in dat bekabeling vervangen wordt met clothwire, maar dat de bekabeling anders wordt aangebracht. Namelijk zoals Gibson dat halverwege de vorige eeuw deed.
Je kan met Gibson style modificaties altijd kiezen tussen een vintage of modern bedrading schema. Of ik kan het zo houden als je had. Het verschil zit puur in hoe de bedrading wordt aangesloten. Bij modern wiring beïnvloed de volume controle de tone. Als je de volume terugdraait, verdwijnt er hoog uit je geluid. Bij vintage is de tone los van de volume regeling en heb je geen verlies van hoge tonen bij het bedienen van de volume knoppen.
Alle onderdelen zijn hetzelfde, dus ook van modern naar vintage en andersom bedraden is een fluitje van een cent. Het is met een switch zelfs mogelijk te schakelen tussen modern en vintage. Just so you know.
Met tone en volume op 10 is er geen verschil tussen de beide schakelingen, en klinken ze allebei hetzelfde. Als je altijd op 10 speelt hoef je dus niet te kiezen. Maar als je hem altijd op 10 hebt staan omdat je gitaar dan beter klinkt, moet je wel verder lezen, want de oorzaak daarvan ligt in het bedradingschema van jou gitaar. Vintage zorgt ervoor dat bij het zachter zetten van het volume de tone overeind blijft omdat er geen hoge tonen worden afgefilterd. Een ander voordeel van vintage is dat, vind ik, de gain mooier afneemt als je volume dichtdraait. Zou in de meeste gevallen mijn keuze zijn voor rock. Blues krijg je er echter ook prima uit. Bij muziek waarbij een verzadigde distortion of heavy fuzz gebruikt wordt zal hiervan geen gebruik hoeven maken.
Bij modern klinkt de gitaar iets 'jazzyer' of donkerder bij het verlagen van het volume. Volume draait in een circuitje met tone en de beide knoppen beïnvloeden elkaar. Dat kan mooi uitpakken icm bepaalde versterkers of pedalen en is voor solisten ook prettig omdat ze door het volume open te draaien effectiever 'door de mix kunnen prikken' terwijl ze op lager volume juist 'in de mix' liggen. Gitaristen die je de hele tijd met hun knoppen in de weer zijn hebben meestal modern wiring (en tweakfever). Deze bedrading werkt toevallig ook bij metal heel goed.
Zo bouw je een circuit voor een gitaar langzaam op. Toen alles weer goed zat en het tijd was de gitaar te testen, bleek dat de oorspronkelijke klacht er weer was! Eigenlijk onmogelijk gezien het feit dat letterlijk alle solderingen en electronica zijn vervangen. Maar nu ik er zelf bij was werd het euvel snel duidelijk. De brugaarding functioneerde niet goed, Dan wel, dan weer geen contact, Heel eigenaardig, maar gelukkig goed te onderzoeken met een geleiding/verbindingstest. Je stuurt een geluid of licht signaaltje tussen 2 elektroden en kijkt of er elektrische verbinding is tussen beide punten. Zo kan je gemakkelijk vinden hoe de aarde in de gitaar loopt.
De aardedraad naar de brug zat muurvast. Geen beweging in te krijgen. Bovendien is er electrisch contact met de oude bus van het staartstuk wat is komen te vervallen toen ooit een Bigsby B5 geplaatst werd... Probleem ontdekt. De bus voor de verankering van het staartstuk wordt niet meer gebruikt en is afgedekt met notabene een stukje electra tape. Het contact is dus steeds verslechterd omdat het minuscule stukje staal wat de Bigsby unit aanraakte is gaan corroderen. Gevolg, aarde probleem. De persoon die het heeft gemonteerd heeft waarschijnlijk aangenomen dat de brug geaard was omdat er op dat moment nog contact was met de bus.
Mocht je je inmiddels afvragen wat die dikke zwarte CTS push/pull daar doet, dat is een mute-switch. Als je hem uittrekt is de gitaar stil. Dus ook geen gezoem van de elementen die wat oppikken, helemaal stil. Kan zeker als je op hoog volume met luidruchtige setups speelt heel handig zijn.
Google Sites
Report abuse