Embedded Files
De aantrekkingskracht van fabric-tops op mij is altijd groot geweest. Ik ben niet iemand die airbrush design geweldig kan waarderen, dus de meeste gitaren met gedetailleerde afwerking vind ik niet mooi. Ook houd ik niet van schedels en dieren op gitaren. Daarmee heb je alle variaties op kunstzinnige uitspattingen weer gehad. Ik heb altijd al iets gehad met Paisley telecasters en als die-hard Prince fan zowieso een Paisley fascinatie. Op facebook check ik allerlei groepen die met gitaren te maken hebben. Op een van die groepen zag ik deze Tokai Paisley Love Les Paul..
Mijn plan was om deze na te bouwen, maar het skill level voor dit soort werkstukken is tamelijk hoog. Je moet er namelijk geduldig en precies voor zijn en een behoorlijke materiaalkennis hebben. Ervaring helpt altijd.. Op facebook raakte ik diep in de nacht aan de praat met Matt Flaherty. Hij heeft of werkt in een shop in Amerika die Texas Toast Guitars heet. Zijn shop specialiseert zich in het aanbrengen van textiel prints op gitaren en ik heb een hoop goede tips van hem gekregen. Zou je dit zelf willen ondernemen dan raad ik zijn YouTube serie over het fabric-tops ten zeerste aan. Het proces wat hij gebruikt in zijn shop gebruik ik in dit verslag ook voor het maken van een Paisley gitaar zoals de Tokai. Maar ik moet eerst maar eens oefenen en ervaring moet opdoen. Een oude en matige Hondo II Les Paul is een prima donor voor dit experiment.
Het voordeel van het gebruik van stof op een gitaar is dat het een voelbare textuur kan hebben. Daarmee kan je je de feel van een gitaar heel letterlijk veranderen. Niet alleen de structuur is anders dan normaal, maar ook de mogelijkheden voor dessins van patronen of figuren zijn onbegrenst. Dat betekent natuurlijk keuzestress, Een bezoekje aan de lapjesmarkt of een stoffenwinkel kan ik dan ook van harte afraden. Been there, done that, it's not funny. Google is your friend. Zoek op wat je hebben wil en je krijgt 100 opties te zien en achter elke optie weer 100 verschillende waardoor je steeds specifieker kan zoeken. Elke manier van een gitaar finishen vereist enorm veel vaardigheid. Schilderen, beeldhouwen, airbrush en zelfs gewoon spuiten met of zonder hulpmiddelen is al moeilijk. Met een stofje kan relatief gemakkelijk een indrukwekkend resultaat worden neergezet. Het toppen met behang is ook mogelijk, maar ik heb al moeite met een muurtje behangen, laat staan een gitaar, Bovendien lijkt behang stugger en minder stevig en zijn de ontwerpen van de dessins meestal geoptimaliseerd voor grote oppervlakten.
Maar voor we kunnen beginnen moet eerst moet de gitaarbody van de Hondo worden voorbereid. De lak op de plaatsen waar de stof komt moet er af.
De gitaar is op de foto zo ver als in 10 minuten mogelijk is uit elkaar gehaald. Slechts de studs en stappins zitten nog in de body dus daar moet ik omheen werken.
Met de verfbrander en plamuurmes wordt de houtlaag vrijgemaakt. Dat gaat best vlot en veel gemakkelijker dan ik had verwacht. Je kan nog net de verkleuringen op de body zien. Deze zijn door zonlicht veroorzaakt. Behalve op plaatsen waar beschilderingen en stickers op de body waren aangebracht. Beetje jammer.
De achterkant is redelijk netjes geworden. In werkelijkheid ben ik met deze zijde begonnen om te zien waarik op zou moeten letten bij het strippen van de gewelfde bovenzijde. Beide met kunststof binding.
De voorzijde is iets verbrand op sommige plaatsen. Het was een mooi experiment en ik weet nu waarop ik de volgende keer moet letten`. Een beetje schuurwerk maakt het hout en de bindingen weer netjes.
Ik heb gekozen voor Paisley omdat.. ik op zoek was naar de Paisley stof zoals op de Tokai. Die is vintage correct en dus niet te vinden voor minder dan een kapitaal voor een miniscuul lapje. Als top koos ik voor een drukke, lichte Paisley op zwarte stof van €2. genoeg voor 5 gitaartops. Ik wil niet dat het patroon echt een centrale ornament heeft waardoor van alles moet worden uitgelijnd of scheef of op zijn kop lijkt. Deze drukke stof was prima voor de Hondo. Bij aankomst blijkt echter dat de borduursels van zilverdraad zijn.
Omdat later een burst moet worden gespoten, werd aanvankelijk alleen het deel onder de taille bekleed. Daartoe wordt een dunne egale laag houtlijm aangebracht waarop de licht-elastische stof word glad gestreken.
Dit is een paar uur later als de lijm droog is en de randen wat zijn getrimd. De studs voor brug en staart kreeg ik niet uit de body, dus daar is omheen gewerkt. Dat gaat later vast problemen opleveren. Maar een experiment is een experiment.
Omdat er straks een hoop werk zit in het glad maken voor het spuiten heb ik de volgende dag toch besloten het deel boven de taille ook te stofferen. De stof zal op die plaatsen onzichtbaar zijn doordat de druppel-burst het bedenkt, maar door het hoogteverschil van het niet bekleedde deel zal een overgang zichtbaar zijn. Hopelijk is door de verlengde bekleding nu geen naad zichtbaar.
De bekleedde zijde van de gitaar is nu nog rafelig en teer. Eigenlijk te delicaat om een gitaar van te maken. Daarom is de volgende stap het aanbrengen van een laag ultra transparante uv-bestendige sealer. Het is een epoxy die ter plekke vóór het aanbrengen gemengd moet worden met een harder. Doordat een harder wordt toegevoegd ontstaat een chemische reactie die de epoxy klaar maakt om te bewerken. Het epoxy mag niet te dik worden aangebracht, maar moet vrijwel geheel door het stof worden opgezogen tot een gladde laag te zien is. Door het gebruik van watervaste houtlijm blijft de stof aan de gitaar zitten en wordt als gevolg van de epoxy keihard en machinaal bewerkbaar. Dat kan met schuurpapier De stof zal onder invloed van schuren slijten en glad afwerkbaar zijn.
De randen zijn netjes op de body afgesneden. De toplaag voelt wat ruw doordat ook alle opstaande draadjes hard zijn geworden. De body kan worden gladgeschuurd zonder de stof te beschadigen.
Na het heel licht schuren van de 1e laag epoxy is deze inderdaad ontdaan van allerlei scherpe hoekjes en puntjes. De body komt er dof uit te zien. De 2e laag epoxy zal de body glad doen opdrogen. Schuren of polijsten is eigenlijk niet meer nodig. Als de body straks echt glad is, kunnen we verder met het spannendste en moeilijkste deel. De burst.
De burst is wat te breed geworden naar mijn smaak. Dat komt omdat ik een paar keer te ver van de rand heb gespoten en als het er eenmaal opzit...moet de rest worden aangepast op de fout. Ook is de verflaag, door de onderliggende stof heel oneven. Dat betekent veel schuren en veel lagen verf.
Mwa, niet gek voor de eerste keer.
Google Sites
Report abuse