(Niet geschikt voor mobiele telefoons, sorry)
Voor optredens gebruik naast een aantal standaard spullen vrijwel altijd een gemodificeerde Fender Stratocaster. De veelzijdigheid van deze gitaar is heerlijk als je tijdens het spel aanpassingen moet doen om beter in de mix te komen of omdat een ander geluid beter bij de sfeer past. e ziet ook mijn maat Rogier aan de rechterkant. Hij speelt op zijn door mij gemodificeerde Fender Telecaster. Het werk wat ik daaraan verricht heb vind je hier.
De Twin-reverb ging 20 jaar lang altijd mee naar bandoptredens maar tegenwoordig speel ik op een Koch Multitone die wat beter omgaat met pedalen en een geschikter drive kanaal heeft. Ik heb daardoor niet altijd meer een pedalboard nodig.
Naast een aantal min of meer vaste componenten bevat het pedalboard een aantal effecten die ik wel op het bord houd maar variabel gebruik en een aantal wat echt regelmatig wordt uitgewisseld. Vooral voor 'gimmick-pedalen' heb ik een zwak. Maar meestal gebruik ik ze zelden of helemaal niet.
Qua geluid heb ik een voorliefde voor warmere sounds. Dat wil niet zeggen dat ik niet met een schellere toon speel. In tegendeel, graag zelfs. De kunst zit in het vinden van diepte in het hoog.
Het bandje op deze foto is van een combinatie optreden met de Rogier Jurcka band. Ik was een van de gasten die met hen meespeelde. Naast gitarist ben ik vooral actief als zanger in bandjes. Al dan niet in combinatie met gitaar.
Deze foto van mijn pedalboard is van eind 2017. De effecten zijn nog niet aangesloten omdat ik nog niet zeker weet wat ik wil laten staan.
Vast onderdeel van mijn setup is de Boss FB-2. Bij gebrek aan een Fender Runaway gebruik ik dit pedaal om op laag volume een feedbackloop te maken. Klinkt heel erg goed als je er mee hebt geoefend. Het grootste nadeel van het pedaal is dat het automatisch in de booststand terecht komt na het feedbacken. Niet een geluid wat ik kan waarderen op dit pedaal. Zoals je kan zien stonden er veel drives op. Nu ik de Koch Multitone heb kunnen die bijna allemaal in de verkoop.
De Morley miniwah gaat er waarschijnlijk ook niet meer af. Prima vintage wahwah die is geupgradet met een optische sensor en fantastisch klinkt.
Ook de Okko Diablo gain+ gaat waarschijnlijk nooit weg. Een fantastische veelzijdige overdrive. De 2e footswitch is om de gain op een hogere stand te krijgen voor extra boost.
De MXR micro amp is ook zo'n klassieker als het gaat om boost. Deze staat bijna altijd aan.
De Ibanez TS-9 zit er nog altijd op omdat ik dit pedaal jaaaaren lang als enige naast een stage-tuner gebruikte. Tegenwoordig is het de Okko omdat de compressie gewoon niet zo prominent aanwezig is bij de Okko.
Voodoolabs is een interessante fabrikant. Naast de bekende powerstations maken ze ook deze Superfuzz. Een mooie, muzikale chaos factor om op de drives en boosts te stacken, of helemaal in zijn eentje.
De Morpheus Dive Bomber is zo'n gimmick pedaal. Wel een heel gaaf ding, zo'n polyphonic pitch shifter. Beetje zoals een Whammy maar dan meer bruikbaar. Je kan gewoon je gitaar over 2 oktaven transponeren omhoog of naar beneden. Het is zo knap gedaan dat je haast geen verschil hoort. Ook de divebombs klinken heel goed. Deze staat eigenlijk al te lang op het board voor een Gimmick pedaal en zal er waarschijnlijk ook wel opblijven...
Ik experimenteer continue met de volgorde van mijn drives, boosters en distortions, vandaar dat het board zoals op de foto niet altijd volledig is aangesloten. Het is een groot pedalboard, maar toch passen er maar maximaal een stuk of 10 pedalen op. Dat komt enerzijds door de bekabeling en anderzijds doordat de boel nog wel enigszins te bedienen moet zijn. Op deze foto staan de pedalen onder op het board, maar ik heb nu ontdekt dat de controle veel beter is als ze wat verder en hoger op het board staan.