Embedded Files
Tijdens een verkoop van een aantal eigen gitaren kreeg ik deze Samick uit 1991 als ruil aangeboden. Ik heb al een nieuwe Samick waarvan ik zeer onder de indruk ben, en was daarom direct erg benieuwd naar deze Les Paul-esque gitaar met 3 humbuckers. Qua looks vind ik hem geweldig en er zat een mooie koffer bij maar online levert deze gitaar nog geen €100 op. Echt waar. Hij is echter zeer goed gebouwd door Samick waar ook gebouwd wordt voor Gibson en ook voor andere merken. Ook bracht Samick onder eigen vlag gitaren op de markt. Ook hele goede Les Pauls. Zo goed dat Gibson heeft afgedwongen dat de Samick gitaren niet meer dezelfde kenmerken als de Gibsons en Epiphones uit dezelfde fabriek mochten hebben. Vandaar dat deze gitaar er net iets spannender uitziet als een normale Les Paul..
Uiterlijk is te zien dat de taille van de gitaar iets anders loopt. Ook is de hoorn wat groter en loopt die spits toe. Er zit ook fabriek af een bronzen topkam op. De gitaar is dikker en zwaarder dan een standaard les Paul en netjes afgewerkt. 30 jaar na fabrikage is deze Samick LCRG-403 deluxe nog steeds is goede conditie. Frets zijn netjes, tuners werken nog goed. Wel is overal de gouden laag flink afgesleten. Behalve het tailpiece, dus dat zal nieuw zijn. De brugzadels zijn bewerkt. De hoekjes zijn eraf geveild. Waarschijnlijk te diep want de dikke e-snaar floept regelmatig het zadel uit. Mogelijk moeten dus ook zadels worden vervangen.
Alle 4 potmeters storen als een malle, dus daar moet wat vervangen worden. De bedrading is nu voorzien van een normale toggle switch. Het middelste element is altijd aan en heeft een eigen volume pot waarmee het ook uitgezet kan worden. De schakelingen met alle pots open zijn: N+M (out of Phase)- N+(out of phase)M+B(in phase) - M+B (in phase). Heel cool. Met de volume van de middelste pickup uitgeschakeld, werkt de gitaar als een normale Les Paul. Charmante, diepe tones in elke stand.
Maar het kan beter. 3 pickups smeekt om meer schakelmogelijkheden maar ik heb geen zin in veel push-pulls. Met name omdat ik dan het overzicht verlies. Ook heb ik op deze gitaar geen coilsplits of parallel schakelingen nodig. Ik laat de 3-aderige pickups dus standaard. Vandaar dat ik kijk naar andere mogelijkheden voor de bediening. Het spreekt me wel aan om een push-push te gebruiken voor de middelste pickup. Dan kan ik hem erbij drukken in plaats van draaien. De werking van de pickup is dan gemakkelijk visueel te checken en dat is prettig. Een push-push steekt altijd een beetje verder uit dan een normale potmeter
Zoals gebruikelijk was de electronica de sluitpost op deze fabrieksgitaar. Maar de pickups klinken heel mooi op laag volume.
Voor dat ik begin met het slopen van de electronica wil ik de gitaar nog wel op volle kracht horen. Tijdens een bandrepetitie is dat mogelijk. Direct is duidelijk dat de pickups, en met name de middelste en de brug, knetter microfonisch zijn met lelijke feedback tot gevolg. Dat betekent dat er mogelijk gewaxed moet gaan worden.
Er komen maar 2 braded draden naar de control cavity. 1 komt van de switch en 1 komt van de middelste pickup.
Vóór de verwijdering van de pickups markeer ik ze even zodat ik later weet hoe ze moeten worden terug geplaatst.
De routing op de Samick is echt heel netjes. Keurige contouren, geen zaagsel en prima in de lak.
De freeway-switch is ideaal voor dit soort gitaren. Hij geeft 6 mogelijke schakelstanden. Daarnaast komt er een push/pull in die er 8 van maakt. Hij is net zo groot als een normale toggle en ziet er van de voorzijde identiek uit,
De pickup covers zaten niet eens gesoldeerd. Dat is vragen om problemen. Ik lijm de cover vast met wat siliconen lijm. Niet dat het goed hecht, maar er ontstaat een kussentje door waardoor de covers straks minder zullen trillen.
Kapjes er weer op. Dik in de klemmen zodat de solderingen straks goed aansluiten.
Je ziet er aan de bovenkant niets van, maar de pickups zijn nu doodstil geworden. De pickups zijn uiteindelijk niet gewaxed. Losse kapjes is vragen om problemen. Waarschijnlijk waren de pickups daarom altijd al microfonisch en heeft de gitaar nooit een podium gezien.
Omdat de cavity heel nauw is gefreest heb ik Bourns minipots gebruikt. Prima kwaliteit maar door de kleinere vorm en case wel erg gevoelig voor verbranding.
Google Sites
Report abuse