ระบบนิเวศและสิ่งแวดล้อม

จากสภาพภูมิอากาศของสกอร์ปิโอเอื้อให้ประเทศแห่งนี้มีสภาพภูมิอากาศเหมาะกับการเติบโตของป่าไม้ร้อนชื้น มักพบป่าไม้เบญจพรรณและทุ่งหญ้าในเขตที่ราบ ไปจนถึงป่าไม้ผลัดใบในเขตชายฝั่ง รวมถึงยังเหมาะสำหรับการเพาะปลูกพืชพันธ์เพื่อใช้เป็นอาหาร

ในเขตที่ราบภาคเหนือและภาคตะวันตก ที่พบมากจะเป็นทุ่งหญ้าและป่าไม้เบญจพรรณ ส่วนในภาคกลางเรื่อยลงมาจนถึงเชิงเขาของเทือกเขาเซลเวนาราในฝั่งเหนือที่ตั้งขวางทางลม ปริมาณน้ำฝนและสภาพอากาศทำให้ภูมิภาคนี้เป็นป่าฝนที่อุดมสมบูรณ์ ดินแดนนี้ถือเป็นถิ่นฐานบ้านเกิดของชาวเผ่าแห่งผืนป่า และในพวกเขายังเชื่อกันว่า เซลวาทานัส เทพเจ้าแห่งผืนป่ายังคงหลับใหลอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่งในผืนป่าแห่งนี้

ในเขตป่าของสกอร์ปิโอมีพืชหลายชนิดที่เหมาะสมกับการใช้เป็นวัตถุดิบสำหรับการต่อเรือ หลายพื้นที่มีการทำสัมปทานไม้อย่างเช่น ต้นสัก ต้นโอ๊ค มะฮอกกานี ประดู่

พืชที่พบมาก และสามารถเพาะปลูกได้ดีในสกอร์ปิโอมักจะเป็นพืชที่ทนฝนและทนต่ออากาศที่ค่อนข้างร้อน

• ธัญพืช

  • • • ถั่วเหลือง ถั่วลิสง ถั่วแดง ถั่วดำ ถั่วปากอ้า ข้าวฟ่าง ลูกเดือย งาทั้งขาวและดำ ทานตะวัน

      • ข้าวสายพันธุ์ต่างๆที่ชอบสภาพอากาศที่ร้อนและชื้น

• พืชไร่ 

  • • • อ้อยเป็นหนึ่งในพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของสกอร์ปิโอ จากสภาพภูมิอากาศที่ร้อนชื้นแต่ไม่ร้อนจนเกินไปทำให้สามารถทำการเพาะปลูกอ้อยได้ดีในทุกฤดูกาล โดยมีพื้นที่ปลูกอ้อยโดยทั่วไปอยู่ทางภาคตะวันตกและภาคใต้ที่มีสภาพอากาศร้อนชื้น

      • นอกจากนี้ยังพบพืชไร่ที่มีประโยชน์ทั้งแปรรูปและบริโภค เช่น ฝ้าย ป่าน ปอ  ข้าวโพด มันฝรั่ง ฟักทอง ไปจนกระทั่งผลไม้อย่างองุ่น สัปปะรด กล้วย เมล่อน

      • การปลูกพริกชนิดต่างๆได้รับความนิยมมาก การบริโภคพริกเป็นหนึ่งในตัวขับเคลื่อนสำคัญของเศรษฐกิจสกอร์ปิโอ

      • ทางภาคตะวันออกของสกอร์ปิโอเป็นแหล่งเพาะปลูกใหญ่ของว่านหางจระเข้ ซึ่งชาวสกอร์ปิโอใช้ทั้งทำยารักษาโรคและบริโภคมานาน

• พืชสวน

  • • • ภูมิภาคคัลนาสทางตะวันตกเป็นพื้นที่ที่ปลูกผลไม้ได้มากที่สุดในสกอร์ปิโอ เราสามารถพบสวนผลไม้อย่างมะเดื่อ ลูกพลับ สาลี่ แอ๊ปเปิ้ล เชอร์รี่ พีชและพลัม
        ผลไม้ที่สกอร์ปิโอเพราะปลูกได้มากและส่งออกได้มากที่สุดคือส้ม โดยนิยมปลูกกันหลายสายพันธุ์ ซึ่งดอกส้มนั้นก็ถือว่าเป็นดอกไม้ประจำชาติของสกอร์ปิโอด้วย

      • นุ่นเองก็เป็นพืชเศรษฐกิจที่พบมากในสกอร์ปิโอ

      • กาแฟก็เป็นพืชที่นิยมปลูกกันมากในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา ปัจจุบันไม่ได้มีเพียงกาแฟสายพันธุ์เซลเวนาราที่ได้รับความนิยม แต่ยังมีสายพันธุ์ไฮทรัลและรันทราที่มีกลิ่นและรสสัมผัสแตกต่างกันไป

      • มีความพยายามจะเพาะพันธุ์ต้นโกโก้ให้กลายเป็นพืชท้องถิ่น ขณะนี้ความนิยมยังอยู่ในระดับสวนเกษตรเล็กๆ

ปศุสัตว์ที่ชาวสกอร์ปิโอนิยมเลี้ยงมักจะเป็นสัตว์ที่ไว้ใช้งาน หรือบริโภคเนื้อเสียเป็นส่วนใหญ่ เช่น วัว ควาย แพะ แกะขนสั้น กระต่าย หนูตะเภา กวาง กบ หมู โดยเฉพาะหมูลายแตงการ์วีจิเป็นปศุสัตว์ที่มีชื่อเสียงมากของภาคตะวันออก จากรสชาติเข้มข้นและเนื้อชุ่มฉ่ำ

จระเข้เองก็เป็นปศุสัตว์ที่เริ่มได้รับความนิยมอีกชนิดหนึ่ง นอกจากหนังของมันจะเป็นที่ต้องการในการทำเครื่องแต่งกายและเครื่องประดับ เนื้อจระเข้ก็เป็นอาหารแสนอร่อยที่ชาวสกอร์ปิโอคุ้นเคยกันมานานแล้ว บ้องตันจระเข้เป็นหนึ่งในอาหารที่ไม่อาจขาดได้ในงานเลี้ยง

นอกจากนี้ตามชายฝั่งยังมีการทำปศุสัตว์สัตว์วิเศษ นั่นก็คือม้าวารี ซึ่งถือเป็นสัตว์ประจำถิ่นของสกอร์ปิโออีกชนิดหนึ่ง เรามักพบการใช้ม้าวารีตามท่าเรือต่างๆ ในการลากจูงเรือเล็กที่บรรทุกผู้คนหรือสัมภาระไปยังเรือใหญ่ที่ไม่สามารถจอดเที่ยบภายในท่าได้ หรือบางครั้งก็ใช้ลากจูงเรือหรือแพข้ามฟากในแม่น้ำต่างๆ เป็นการอำนวยความสะดวกแก่การสัญจรสองฟากฝั่งแม่น้ำ

ในส่วนของสัตว์ป่า สกอร์ปิโอมีพื้นที่ติดทะเลยาวที่สุดเป็นลำดับต้นๆในเอเดน ทั้งฝั่งเหนือและฝั่งใต้มีสภาพภูมิอากาศต่างกันจึงทำให้สิ่งมีชีวิตมีความหลากหลายมาก

เราสามารถพบวัวป่า ควายป่า กวางดาว กวางผา กระจง แพะป่า หมูป่า กระต่าย ชะมด อีเห็น ลิง ชะนี กระรอก ได้ทั่วไป ไปจนถึงสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ งูในป่ามีจำนวนมากเกินกว่าจะนับไหว กิ้งก่าขนาดใหญ่ที่กินแมลงและไข่นกเป็นอาหาร 

หนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่เป็นดาวเด่นที่อยู่ในความสนใจของชาวสกอร์ปิโอในช่วงนี้น่าจะหนีไม่พ้นหนูตะเภาหนองน้ำยักษ์ หรือที่รู้จักกันในชื่อ คาปิบารา สามารถพบคาปิบาราได้ทั่วไปตามแหล่งน้ำในป่า เนื้อของมันมีรสชาติอร่อย อีกทั้งยังล่าได้ง่ายเพราะพวกมันอยู่ด้วยกันเป็นฝูง ชาวสกอร์ปิโอที่อาศัยใกล้ชิดกับแหล่งน้ำจึงนิยมล่าคาปิบารามาเป็นอาหาร  แต่ไม่กี่ปีมานี้ เมื่อคาปิบาราเริ่มเป็นที่รู้จักของคนซึ่งนึกเอ็นดูในความน่ารักอ้อยสร้อยและเชื่องช้าของพวกมัน จึงเริ่มมีความสนใจที่จะนำมาเพาะเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยงมากขึ้น ทำให้หลายคนเริ่มหันมาเพาะพันธ์ุคาปิบาราเป็นอาชีพ

ป่าของสกอร์ปิโอยังเป็นแหล่งอาศัยของนกสวยงามหลายชนิด ทำให้เกิดอาชีพพิเศษอาชีพหนึ่งขึ้นมาคือนักเก็บขนนก คนเหล่านี้จะออกตามหาแหล่งอาศัยของนกสวยงามซึ่งหลายชนิดถูกบัญญัติให้เป็นสัตว์ห้ามล่าเพื่อเก็บขนนกที่ถูกทิ้งไว้ ขนของนกหลายชนิดมีราคาสูงในตลาดและเป็นที่ต้องการของช่างทำเครื่องประดับและเครื่องแต่งกาย รวมถึงหลายชนิดยังเป็นอุปกรณ์สำคัญที่ใช้ในการผลิตและทดสอบเวชภัณฑ์ต่างๆ นกที่มักพบเห็นในชีวิตประจำวันได้แก่นกแก้วหลากหลายสายพันธุ์ นกพิราบ นกเขา นกเอี้ยง ไก่ฟ้า นกยูง นกกะเต็น นกการเวก นกเงือก นกเป็ดน้ำ ห่านป่า นกฮูก นกเค้าแมว ไปจนถึงนกแถบชายฝั่งอย่างนกอัลบาทรอส นกโจรสลัด นกบูบี และนกนางนวลหลายสายพันธุ์

สัตว์นักล่าบนภาคพื้นทวีปที่พบมากได้แก่แมวป่าลิงซ์ เสือปลา เสือลายเมฆ เสือดาว เสือดำ เสือจากัวร์ หมีสลอธ หมีดำขนาดกลาง หมาไน หมาแจ็คคัล จระเข้ บางครั้งก็สามารถพบเห็นเสือโคร่งที่พบได้ยากอีกด้วย ในเขตป่าฝนนอกจากมีทั้งเสือและหมียังต้องระวังงูใหญ่ที่มักออกล่าโดยการทิ้งตัวใส่จากบนยอดไม้สูง ซึ่งจากขนาดและน้ำหนักของมันก็สามารถทำให้ผู้ที่ถูกมันตกใส่ได้รับบาดเจ็บสาหัสได้ทีเดียว

ระบบนิเวศน์ที่มีความสำคัญอันดับหนึ่งในสกอร์ปิโอคือป่าชายเลนที่อุดมสมบูรณ์ตามที่ลุ่มสามเหลี่ยมปากแม่น้ำ ป่าชายเลนเหล่านี้คือส่วนสำคัญที่นอกจากจะช่วยปกป้องชายฝั่งจากคลื่นลมในฤดูมรสุม ป่าชายเลนเหล่านี้ยังเป็นสถานที่อนุบาลของลูกสัตว์น้ำ เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ชนิดต่างๆ สถานที่ที่มีความสำคัญสูงสุดสำหรับระบบนิเวศน์ทางทะเลโดยรวม

ในยุคสงครามราชนาวี-โจรสลัด ป่าชายเลนหลายแห่งกลายเป็นที่ซ่องสุมของโจรสลัด และถูกทำลายจนราพณาสูรไประหว่างการต่อสู้ ส่งผลให้สัตว์ทะเลหายากหลายชนิด รวมไปถึงมังกรสมุทรขนาดจิ๋วหลายสายพันธ์ที่อาศัยป่าชายเลนเหล่านั้นเป็นแหล่งให้กำเนิดและอยู่อาศัยตกอยู่ในความเสี่ยงที่จะสูญพันธุ์ จนภายหลังภาครัฐจึงต้องออกกฏหมายเพิ่อปกป้องไม่ให้ป่าชายเลนเหล่านี้ถูกรบกวน

น่านน้ำของสกอร์ปิโอมีบางส่วนที่นับเป็นพื้นที่อนุรักษ์ เนื่องจากเขตป่าชายเลนเป็นสถานอนุบาลของลูกสัตว์น้ำนานาชนิด ทางการสกอร์ปิโอจึงมีการห้ามเรือประมงขนาดใหญ่ทำการประมงภายในระยะ 2 ไมล์ทะเลจากชายฝั่งที่มีป่าชายเลนอยู่ นกจากสัตว์น้ำที่มักพบได้ทั่วไปแล้ว ป่าชายเลนและดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำของแม่น้ำสายใหญ่หลายแห่งยังเป็นพื้นที่วางไข่ของมังกรสมุทรขนาดเล็กและขนาดจิ๋วหลายสายพันธุ์   ซึ่งบางส่วนในจำนวนนั้นก็เป็นสายพันธุ์ที่ต้องได้รับการอนุรักษ์เป็นพิเศษ เช่น มังกรสมุทรเลื่อมเพชร ซึ่งครั้งหนึ่งตกอยู่ในสภาวะใกล้สูญพันธุ์ทั้งที่ในอดีตเคยมีความสำคัญทางเศรษฐกิจอย่างมาก

นอกจากนี้สกอร์ปิโอยังมีสัตว์วิเศษที่น่าสนใจอีกมากมาย สามารถดูรายละเอียดได้ที่ สัตว์วิเศษ สัตว์พิเศษและสัตว์ประจำถิ่นสกอร์ปิโอ

ชายฝั่งทะเลด้านตะวันออกและใต้ของสกอร์ปิโอยังมีนักล่าดุร้ายอย่างจระเข้น้ำเค็ม โดยเฉพาะฝั่งตะวันออกที่ชุกชุมไปด้วยจระเข้น้ำเค็มเซลวาสซึ่งเป็นสัตว์เฉพาะถิ่น พวกมันสามารถล่าได้ทั้งตามปากแม่น้ำและในทะเล หลายครั้งเหยื่อที่มันล่าก็ตัวใหญ่กว่าขนาดของมันเอง แม้แต่นักล่าในทะเลอย่างฉลามก็มักจะหลีกเลี่ยงการต่อสู้กับจระเข้น้ำเค็มซึ่งๆหน้า แต่แตกต่างจากจระเข้น้ำเค็มอื่นๆ ตรงที่ในสกอร์ปิโอมีความต้องการที่จะล่าจระเข้น้ำเค็มเซลวาสอยู่สูงมาก เพราะแม้ว่ามันจะดูร้าย แต่หนังของมันกลับมีสีดำเหลือบน้ำเงินแสนสวยที่นอกจะจากจะช่วยพรางตัวพวกมันขณะออกล่าในทะเลแล้ว ยังเหมาะอย่างยิ่งที่จะนำไปทำกระเป๋าหรือรองเท้า เมื่อเทียบกับความยากในการล่ามังกรหรือมังกรสมุทรแล้ว การที่ต้องเฝ้ารอและต่อสู้กับสัตว์ร้ายแห่งท้องทะเลนี้ก็คุ้มค่า

น่านน้ำทางตอนเหนือและตะวันออกของสกอร์ปิโอยังเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ที่เป็นที่นิยมในการทำประมง รอบๆคาบสมุทรเซลวาทานัสเป็นถิ่นที่อยู่ถาวรของปลาหลากหลายสายพันธุ์ รวมถึงยังมีฝูงปลาที่อพยพไปมาในพื้นที่ตามฤดูกาล โดยเฉพาะอย่างยิ่งโลมาและวาฬ ไปจนถึงมังกรสมุทรขาดใหญ่หลายสายพันธุ์ที่เป็นอาหารสุดโปรดของชาวสกอร์ปิโอ ที่ทำให้สกอร์ปิโอมีช่วงฤดูกาลล่าบนผืนน้ำที่เอิกเกริกและเทศกาลเฉลิมฉลองที่แสนคึกคักสุดๆในแต่ละปี

บนน่านฟ้าของสกอร์ปิโอยังมีนกนักล่าและนกกินซากหลายชนิดครอบครอง เหยี่ยวออสเปร เหยี่ยวดำ เหยี่ยวรุ้ง อินทรีหางขาว อินทรีฮาร์ปี้ และอินทรีทะเลแย่งกันเป็นเจ้าแห่งนักล่า ในขณะที่แร้งสีน้ำตาล แร้งคอนดอร์และแร้งกริฟฟอนบินสูงขึ้นไปเพื่อมองหาอาหาร ซึ่งอาจเป็นได้ตั้งแต่ซากหมูป่าตัวเล็ก ไปจนถึงชิ้นส่วนที่เหลือของสัตว์ทะเลขนาดยักษ์

ในเขตป่าฝนของสกอร์ปิโอมีสัตว์มีพิษชุกชุม สถานที่นี้เป็นที่อยู่อาศัยเพียงแห่งเดียวของแมงป่องทมิฬที่มีส่วนสำคัญในรากฐานวัฒนธรรมของชนเผ่าสกอร์เปี้ยนในสมัยโบราณ มาจนถึงในประเพณีและค่านิยมของสกอร์ปิโอในปัจจุบัน

สัตว์มีพิษชนิดอื่นๆที่ชาวสกอร์ปิโอคุ้นเคยมีตั้งแต่กบพิษสีสันสดใส งูที่ทำได้ทั้งส่งเสียงและพองตัวขู่ แมลงที่เคลื่อนไหวรวดเร็วไปตามผืนป่า รวมไปถึงนางอายกับตุ่นปากเป็ดหน้าตาประหลาด และแน่นอนว่ารวมถึงปลาปักเป้าขี้ตกใจกับงูทะเลที่ดุร้ายปราดเปรียวอีกด้วย

สัตว์มีพิษเหล่านี้เป็นที่หมายตาของเหล่าพราน นักล่า ไปจนถึงนักพิษวิทยา มีการตั้งสมาคมของกลุ่ม ‘นักล่าพิษ’ ขึ้นเพื่อรวบรวมข่าวสารของสัตว์เหล่านี้ เพราะจากวัฒนธรรมของสกอร์ปิโอนั้นไม่ได้มีข้อห้ามการใช้พิษในการต่อสู้ทำให้เหล่านักสู้ นักรบรับจ้างมักจะพกพาพิษชนิดต่างๆติดตัว รวมไปถึงแพทย์และนักพิษวิทยาก็อยากได้พิษชนิดต่างๆไปเพื่อศึกษาวิจัยและหาแนวทางป้องกันรักษา ซึ่งลูกค้าของพวกเขาโดยมากแล้วก็ไม่พ้นกลุ่มนักล่าพิษ นักรบ และนักสู้เหล่านี้นี่เอง