สกอร์ปิโอเน้นส่งออกผลิตภัณฑ์จากทะเลและประมงเป็นหลัก เช่นอาหารทะเล เกลือ และอื่นๆ รองลงมาคือรายได้จากกิจการอู่ต่อเรือ ซึ่งทำให้รัฐสามารถเก็บภาษีได้เป็นจำนวนมาก ทั้งจากการออกใบอนุญาตต่อเรือในราชอาณาจักร หรือการใช้วัตถุดิบที่มีเฉพาะในสกอร์ปิโอเท่านั้น ซึ่งถือเป็นวัตถุดิบที่มีราคาแพงแต่ก็ทรงคุณภาพไม่แพ้กัน
เพราะความอันตรายของทะเลฝั่งตะวันออกทำให้นักเดินเรือและพ่อค้าต่างชาตินิยมใช้สกอร์ปิโอเป็นจุดพักเรือเพื่อเติมเสบียง ทั้งยังมีการจ้างวานทหารเรือรับจ้างชาวสกอร์ปิโอที่คุ้นเคยกับทะเลแถบนี้ให้ช่วยคุ้มกันเรือจนไปถึงที่หมาย ทำให้สกอร์ปิโอมีศักยภาพเป็นประเทศเมืองท่าและจุดแวะพักจากประเทศฝั่งทะเลใต้ที่จะเดินทางต่อไปในทะเลหลวง
นอกจากนี้พื้นที่ของสกอร์ปิโอยังอุดมสมบูรณ์มากเพียงพอที่จะทำการเพาะปลูกและกสิกรรม ตั้งแต่ธัญพืช ผลไม้เช่นส้ม องุ่น มะนาว มะเขือเทศ พืชผัก สำหรับบริโภคภายในประเทศ ในเขตเชิงเขาและที่ราบสูงภาคตะวันตกมีการเพาะปลูกเมล็ดกาแฟ และในหลายทศวรรษที่ผ่านมานี้มีการสนับสนุนเรื่องการเพาะปลูกและปรับปรุงสายพันธ์ุกาแฟอย่างจริงจัง
สินค้านำเข้า
โลหะ ทั้งแบบแร่ดิบและแบบแปรรูปสำเร็จ
อาวุธสำเร็จรูป โดยเฉพาะคทาเวทหรือสิ่งของลงอาคม
สมุนไพรจากภูมิภาคที่มีอากาศเย็น
ผลิตภัณฑ์แปรรูปจากนม โดยเฉพาะชีส เนยแข็ง
เส้นด้าย เส้นใยพืชอย่างลินิน กัญชง
สิ่งทอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ้าใบ
เครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ทุกประเภท ทุกดีกรี
ธัญพืช
ลังไม้ ถังไม้
สินค้าส่งออก
เส้นใยจากนุ่น ฝ้าย ปอ
น้ำตาล และผลิตภัณฑ์จากอ้อย
เหล้ารัม และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ประเภทกลั่น/หมัก
ผลไม้เขตร้อน
กาแฟ
สมุนไพร ทั้งสดและแปรรูป
เครื่องเทศ ทั้งสดและแปรรูป
ซอส ทั้งที่แปรรูปจากสมุนไพร เครื่องเทศ ผลไม้ ไปจนถึงจากสัตว์ เช่น
การัม(น้ำปลาหมัก)
อาหารทะเลแปรรูป
เรือเดินสมุทรขนาดใหญ่
งานศิลปะเรือเล็กในขวดแก้ว
หนังจระเข้
ขนนกสวยงาม (แฟชั่นทั่วไป/ทำคทาเวท)
เกลือ
ม้าวารี
คาปิบารา (เป็นสัตว์เลี้ยง)
หมูลายแตงการ์วีจิ (เนื้อแปรรูป, พ่อ/แม่พันธุ์)