อาหารในวัฒนธรรมลูกทะเล

ชาวสกอร์ปิโอกินได้ทุกอย่างก็จริง แต่พวกเขานิยมอาหารพวกเนื้อสัตว์มากกว่าผัก ชอบอาหารมันและรสเข้มข้นจัดจ้าน ซึ่งจะเข้ากันได้ดีกับเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์เผ็ดร้อนดีกรีสูง

อาหารของสกอร์ปิโอนิยมปรุงเป็นชิ้น และนิยมกันว่าชิ้นใหญ่ๆ ยิ่งอร่อย 

อาหารประเภทคาร์บที่นิยมก็จะเป็นพวกขนมปัง ซึ่งส่วนมากก็จะออกแนวแข็งเล็กน้อยแนวขนมปังไรย์ 

อาหารประเภทซุปคือยกถ้วยดื่มจริงๆ  แล้วใช้ขนมปังหรือเนื้อกวาดส่วนผสมที่เป็นชิ้นในซุป 

ชาวสกอร์ปิโอโดยทั่วไปยังนิยมกินอาหารด้วยมือเปล่าเนื่องเพราะอาหารของพวกเขามักเป็นอาหารทะเลที่ใช้มือเปล่ารับประทานได้ง่ายกว่าพึ่งพาอุปกรณ์อื่น หากจะใช้ก็เป็นมีดสั้นที่มีพกติดตัวกันหมดทุกคนเป็นอุปกรณ์ช่วยตัดหรือหั่นอาหาร บางคนก็พกมีดเล็กอีกอันสำหรับทานอาหารโดยเฉพาะ อาจจะเป็นมีดพับเล็กๆ เพราะมีดพกบางชนิดที่คนสกอร์ปิโอพก (เช่นกริชคดโค้งที่ผู้หญิงพกกัน) ไม่เหมาะกับการใช้ตัดอาหารเท่าใด

• • • • สำหรับชาวต่างชาติที่มาเยี่ยมเยือน และไม่ถนัดทานแบบคนพื้นเมืองก็ไม่จำเป็นต้องกังวล ตามร้านอาหารทั่วไปยังคงมีอุปกรณ์การทานอาหารตามปกติจัดเตรียมไว้ให้ อีกทั้งมีผ้าเช็ดมือและน้ำล้างมือบริการด้วย

อาหารที่นำข้าวแบบเป็นเม็ดมาปรุงนั้นแรกเริ่มเป็นอาหารที่ทานกันในหมู่ชนชั้นสูงหรือคนรวยที่มีโอกาสติดต่อแลกเปลี่ยนกับชาวต่างชาติมากกว่า ความที่ทานยาก และในยุคแรกๆ มันเป็นการปรุงในสไตล์ข้าวแฉะ(ใช้วิธีการปรุงแบบรีซ็อตโต้)เสียเป็นส่วนใหญ่ คนทั่วไปจึงไม่ชอบทาน ผลผลิตข้าวในสกอร์ปิโอจึงถูกแปรรูปเป็นแป้งเกือบหมด (ที่เหลือเป็นพวกเหล้า เบียร์ เครื่องหมัก) จนกระทั่งปาเอญ่าจากบารามอสมาถึงและคนสกอร์ปิโอรู้จักวัฒนธรรมข้าวแห้งๆ ถึงเริ่มนิยมทานเมนูข้าวกันมากขึ้น

สกอร์ปิโอสามารถผลิตอ้อยได้มากก็จริง แต่ประชาชนกลับไม่นิยมอาหารที่ปรุงรสหวานนำ พวกเขายอมรับได้หากเป็นรสหวานจากผลไม้ น้ำผึ้งก็พอรับได้เพราะมีสรรพคุณเป็นยา แต่ถ้าหวานจากน้ำตาลอ้อยล่ะก็ไม่ถูกใจนัก

เครื่องดื่มที่เป็นที่นิยมกันในสกอร์ปิโอคือเหล้า กาแฟ และน้ำผลไม้

• • • • เหล้าที่ดื่มกันมากที่สุด มียอดจำหน่ายอันดับหนึ่งตลอดกาลคือรัมที่ผลิตจากกากน้ำตาล เนื่องจากสกอร์ปิโอมีการเพาะปลูกอ้อยและการผลิตน้ำตาลจำนวนมาก ทำให้มีประมาณการกลั่นรัมมากตามไปด้วย โดยรัมที่ขายดีที่สุดคือดาร์ครัมสีเข้มดีกรีแรง ซึ่งเป็นที่นิยมในหมู่คนเรือเนื่องจากราคาถูก อีกทั้งมีประโยชน์ใช้งานหลายอย่าง 

      • โกลด์รัม หรือแอมเบอร์รัมเป็นที่นิยมรองลงมา ด้วยสีเหลืองทองที่มีรสชาติและดีกรีอ่อนกว่า ส่วนไลท์รัมสีใสนั้นนิยมใช้ในการผสมเหล้า หรือใช้เป็นเหล้าสำหรับปรุงอาหาร

      • หลังจากที่พบว่าสามารถเพาะปลูกกาแฟที่พบในท้องถิ่นเป็นพืชเศรษฐกิจได้ ชาวสกอร์ปิโอก็หันมาดื่มกาแฟมากขึ้น ในปัจจุบันสกอร์ปิโอมีกาแฟสามสายพันธุ์หลักที่เป็นผลิตพันธ์ยอดนิยม คือเซลเวนารา ไฮทรัล และรันทรา 

      • สกอร์ปิโอมีผลไม้ท้องถิ่นจำนวนมากมายหลายชนิด แต่ด้วยลักษณะนิสัยของชาวสกอร์ปิโอที่เรียกตัวเองว่าเป็นพวก ‘กินเนื้อ’ ทำให้พวกเขาไม่นิยมทานกันสักเท่าไหร่ ผลไม้ส่วนมากจึงถูกส่งออกไปประเทศอื่น หรือไม่ก็ถูกนำมาแปรรูปเป็นซอส หรือเป็นน้ำผลไม้ ซึ่งอย่างหลังเป็นที่นิยมมากในหมู่เด็กและสตรี นอกจากที่ดื่มง่าย อีกเหตุผลคือให้ความสดชื่นทดแทนในอากาศที่ร้อน และแก้กระหายจากการดื่มแอลกอฮอล์ในอุณหภูมิเช่นนั้น ที่นิยมก็จะมีทั้งเป็นน้ำผลไม้คั้นสด หรือฟรุตพันช์ ถ้าเป็นงานเลี้ยงหรือการทานอาหารร่วมกันที่ผู้เข้าร่วมมีแต่ผู้ใหญ่ ก็จะเป็นพันช์ใส่เหล้าบางๆ

      • นอกจากนี้ยังมีวัฒนธรรมการดื่มตบท้ายมื้ออาหาร ซึ่งถึงแม้จะดื่มเหล้าเคียงกับมื้ออาหารไปแล้ว แต่หลังจบมื้อมักจะมีการเสิร์ฟเหล้าส้ม (arancello) แก้วเล็กๆตบท้ายเสมอ

นิสัยการดื่มของคนสกอร์ปิโอเปลี่ยนไปตั้งแต่ชนชั้นปกครองได้รับอิทธิพลจากการดื่มของชาติอื่นๆ จากที่นิยมดื่มเพียวๆ หรือดื่มแกล้มมื้ออาหาร ก็เริ่มพัฒนาการดื่มพร้อมกับแกล้มที่เข้ากับเครื่องดื่มมากขึ้น 

• • • • จากรสนิยมของคนสกอร์ปิโอ มักไม่ค่อยทานขนมหรืออาหารที่รสหวานนำเป็นของว่างระหว่างมื้อกันบ่อยสักเท่าไหร่ พวกของว่างที่มักนำมาเป็นกับแกล้มเลยจะเป็นของรสเค็ม หรือของที่แนมของคาว/เค็มนำ  

      • ถ้าเป็นน้ำผลไม้หรือพันช์ ของแกล้มก็เช่นพวกชีสบอร์ด ของทอด มันทอด chips แบบต่างๆ คานาเป้ แซนด์วิช สลัดเล็กๆ หรือพวกถั่วอย่างพิสตาชิโอ ที่จะแซมพวกแฮม เบค่อน ไปจนถึงแอนโชวี่ คล้ายกับอาหารที่จะจัดเสิร์ฟในงานเลี้ยงค็อกเทล

      • หรือถ้ามีการดื่มคู่กับกาแฟ หรือชาด้วย ก็อาจจะเปลี่ยนเป็นของแกล้มที่มีสองรสตัดกัน เช่น เมล่อนแฮม  ลูกแพร์อบกับอบเชยน้ำผึ้ง หรือผลไม้ย่าง (ทาเนย/น้ำผึ้ง) 

สกอร์ปิโอสามารถผลิตเครื่องเทศได้เป็นจำนวนมาก นอกจากจะจำหน่ายแล้วก็ใช้ในการปรุงอาหารพื้นเมืองด้วย เครื่องเทศจากสกอร์ปิโอเป็นที่นิยมทั้งแบบสดและตากแห้ง นอกจากใส่ในการปรุงอาหารโดยตรง ยังนำมาทำซอสหลากหลายชนิด ซอสของสกอร์ปิโอมีตั้งแต่ชนิดที่หวานนำไปจนถึงเผ็ดจัดจ้าน จากเปรี้ยวจี๊ดไปจนถึงเค็มกลมกล่อม ตามตลาดมีร้านที่เปิดขายเฉพาะซอสโดยเฉพาะอยู่หลายเจ้า และแต่ละร้านต่างมีสูตรและรสชาติแตกต่างกันไป

• • • • สมุนไพรทั่วๆไป ที่มักพบเห็นในอาหารทุกจาน โดยเฉพาะสมุนไพรที่ใช้แบบสดๆ ถ้าเป็นในเมือง ก็มักจะปลูกกันตามบ้านเรือน ผักสวนครัวรั้วกินได้พบเห็นอยู่ทั่วไป แต่ก็มีคนที่ปลูกเป็นสวนสมุนไพรอยู่บ้าง โดยคนเหล่านี้ก็จะเก็บสมุนไพรส่งขายตามร้าน และใช้เพื่อแปรรูปขายด้วยในทีเดียว

      • ตามชนบทหรือหมู่บ้านเล็กๆรอบนอกก็จะปลูกแค่อะไรที่ตัวเองใช้บ่อย โดยจะใช้แนวทางการแลกเปลี่ยนกันในชุมชน

      • ส่วนสมุนไพรหายากที่ปลูกได้ยาก ก็จะมีคนที่ทำอาชีพเก็บของป่าคอยเก็บขายอยู่เรื่อยๆ คนธรรมดามักไม่ค่อยเข้าป่ากันเองเพราะมีสัตว์ดุร้ายและสัตว์มีพิษในป่าเยอะ

เนื้ออบแห้งเป็นของว่างที่จะมีอยู่ในกระเป๋าของชาวสกอร์ปิโอทุกคน ธุรกิจผลิตเนื้อแห้งเติบโตและขายดีเป็นล่ำเป็นสัน มีเนื้อของสัตว์ชนิดต่างๆมากมายเท่าที่จะจินตนาการได้ที่ถูกนำมาทำเป็นเนื้ออบแห้ง จนบางร้านก็ต้องเลือกไปเลยว่าจะจำหน่ายผลิตภัณฑ์เนื้อจากสัตว์ชนิดไหนเป็นหลัก หรือจะจำหน่ายผลิตภัณท์ที่ผลิตจากเครื่องเทศชนิดใดเป็นหลัก

• • • • นอกจากเนื้ออบแห้ง บางครั้งพวกเขาจะจัดเตรียมผักผลไม้ที่มีความกรุบกรอบไว้เป็นเครื่องเคียงแกล้ม

ชาวสกอร์ปิโอแท้ๆ โดยเฉพาะคนที่ต้นตระกูลเป็นส่วนหนึ่งของเผ่าผืนป่าและในครอบครัวไม่ได้แต่งงานกับคนประเทศอื่น มักจะหลีกเลี่ยงผลิตภัณฑ์จากนม โดยเฉพาะอย่างยิ่งนมสด เนื่องจากอาการแพ้น้ำตาลแล็คโตส ในขณะที่คนจากเผ่าทะเลไม่ค่อยมีปัญหานี้ เนื่องจากเผ่าทะเลเป็นเผ่าของคนเร่ร่อนอพยพที่คุ้นเคยกับอาหารหลายหลายรวมไปถึงผลิตภัณฑ์จากนมมาตั้งแต่แรกแล้ว

• • • • แต่ถึงกระนั้นผู้สืบเชื้อสายจากตระกูลเผ่าผืนป่าหลายคนก็ไม่อาจทนความเย้ายวนจากรสชาติของผลิตภัณฑ์นมได้ โดยเฉพาะรสชาติหอมและเค็มมันของชีสชนิดต่างๆอันเป็นรสที่ชาวสกอร์ปิโอรักชอบที่สุด และเรามักพบเห็นคนที่ปวดท้องไม่สบายตัวหลังรับประทานผลิตภัณฑ์จากนมตามร้านขายยาหรือร้านหมอได้เป็นประจำ