Plasmolen - De Diepen

3 augustus 2019        

De maand juli bracht veel hitte in het land, op 25 juli werd zelfs het landelijk hitterecord verbroken. In Gilze-Rijen bereikte het kwik een temperatuur van 40,7 °C.

Afgelopen week hadden we bezoek uit Engeland. Tante Gertie en Natasha kwamen enkele dagen logeren. Het was een prettig wederzien.

Vandaag is er weer gelegenheid voor een wandeltocht. Het noordelijkste gedeelte van het pad staat op het programma.

We parkeren de auto op dezelfde plek als 4 weken geleden. Tiny vond het vanochtend nog een beetje frisjes, dus heeft ze vesten meegenomen. Echter, als we ze aan willen doen blijkt dat ze ( in haar ijver) voor Jack een verkeerd vest heeft gepakt. Een zwart damesvest dat te klein is!

Het is 10:30 u als we de Rijksweg bij Plasmolen oversteken en de Kiekbergsebaan inlopen. Bij een slagboom gaan we linksaf het bos in. We lopen aan de zuidkant van het natuurgebied St. Jansberg. Het gebied is licht geaccidenteerd, we volgen een bospad dat omlaag gaat en komen in het Zevendal.

Dit dal - waar enkele koeien grazen - steken we een paar honderd meter verder over waarna we weer omhoog moeten. We komen op de Mookerheide, het gebied waar in 1574 een grote veldslag werd geleverd. Het heidegebied is niet meer zo groot als het destijds was. Maar desondanks is het een mooie plek vanwaar men een imposant uitzicht over de Maas en het plaatsje Cuijk heeft.

We volgen het zandpad dat na het uitzichtpunt naar beneden loopt en verlaten het gebied via een klaphek. Even later bereiken we een kleine parkeerplaats waar het Streekpad Nijmegen zich bij onze route voegt. Dit brengt ons aan het twijfelen over de te volgen route. Ons boekje is niet zo duidelijk. We besluiten een pad naar links te volgen, ofschoon we niet zeker weten of dit wel klopt. Op het einde zien we een markering bij een pad dat links omlaag gaat. Is dit het Streekpad of onze route, we weten het niet. Beide hebben immers een geel-rode markering. We besluiten de markering te volgen. We gaan naar beneden, vervolgens naar rechts en weer omhoog.

We bevinden ons nu in het buurtschap Bisselt. Omdat we nog steeds twijfelen vragen we info aan een 2-tal sporters, maar zij kunnen ons niet helpen. Maar een passerende heer weet het wel, we hebben toch het verkeerde pad gevolgd. Maar hij geeft ons aanwijzingen om op de goede route te komen. En dit werkt, 10 minuten later zijn we gelukkig weer op het juiste pad. We gaan over een bospad omhoog. Boven aangekomen pauzeren we kort op een bankje. We eten een broodje en gaan verder. Via een draaihek betreden we het natuurreservaat de Zandberg. Dit is niet zo groot, het pad gaat omlaag en bij de Groesbeekseweg verlaten we het gebied al weer. We steken de weg over en komen weer in een bos. Zo’n honderd meter verder gaan we links over een bospad naar beneden. We steken weer een weg over en gaan dan langs een slagboom rechts omhoog. En dan….. begint het te regenen. Dit was niet voorspeld, maar ja, je weet het nooit in ons landje. Gelukkig heeft Tiny hier wel rekening mee gehouden. Ze tovert poncho’s uit de rugzak.

Deze worden aangedaan ( al doet Jack dit met tegenzin). We bevinden ons op de Mookerschans. Dit is een voormalig verdedigingswerk dat - naar men aanneemt - in de 2e helft van de 17e eeuw werd gebouwd. De schans is vierkantig, ongeveer 70 bij 70 mtr en er ligt een kleine gracht omheen. Enige jaren geleden heeft men hier een uitkijktoren geplaatst.

Uiteraard beklimmen wij dit bouwwerk. Vanuit de toren zou men normaliter een groots uitzicht over de omgeving krijgen, maar met de regen valt dit nu enigszins tegen.

Via een bruggetje dat over de “gracht” loopt gaan we verder. Jack concludeert dat de tekst in het boekje niet geheel in overeenstemming is met de bijbehorende kaart. We volgen daarom de markeringen, want die moeten altijd goed zijn.

We lopen over een zandweg die we volgen tot aan een splitsing. Hier gaan we naar links en bij een slagboom gaan we rechts omhoog over een trap. We komen bij het volgende verdedigingswerk: de Heumense Schans. Het bijzondere aan deze schans is dat hij 5-hoekig is. Omdat het nog steeds regent blijven we niet lang bij dit bouwwerk. We lopen door en volgen de geel-rode markeringen. Jack heeft ook nu zijn bedenkingen over de kaart in ons boekje, klopt die wel? Enfin, door het heidegebied lopend komen we bij een splitsing. Hier is een aftakking naar het station Mook-Molenhoek. Maar hier is ook duidelijk aangegeven hoe de route verder gaat, dus zitten we goed. We maken een scherpe bocht naar rechts en lopen eerst langs de bosrand. Daarna steken we een breed pad over om vervolgens op een brede “laan” uit te komen. Deze laan loopt langs het landgoed “Jachtslot de Mookerheide”. Het is inmiddels droog geworden.  Op een splitsing gaan we rechtsaf. We zien dat er in het gebied mooie fiets- en wandelpaden aangelegd worden. We verlaten het bos en komen in open veld, op het einde hiervan gaan we naar links. Na een afslag naar echts steken we de Mooksebaan over en zijn we bij Herberg ’t Zwaantje. We zijn wel toe aan koffie met vlaai, en schuiven aan op het druk bezette terras.

Na de pauze vervolgen we de wandeling over een zandpad dat de grens vormt tussen Gelderland en Limburg. Links van het pad staat een kapelletje, gewijd aan de Hl. Maria. Het kapelletje staat er nog niet zo lang, pas sedert 2014. De oorsprong van deze kapel ligt in 1954. Toen bracht de toenmalige bisschop Mgr. Lemmens een bezoek aan alle parochies van het bisdom Roermond, tesamen met het beroemde beeld van de Sterre der Zee. De Bisselt had geen kerk, maar de inwoners wilden de bisschop graag verwelkomen. En zo geschiede. Uiteindelijk zagen ze hun droom waar worden: een eigen kapelletje.

We blijven het zandpad volgen totdat we naar rechts een pad naar het bos moeten nemen. 

We passeren enkele dames en zien dan dat ons pad versperd is door omgevallen bomen. Daar moeten we dus omheen. Enkele honderden meters verder gaan we weer naar links en komen we weer bij de bosrand. We bevinden ons nu op het natuurgebied St. Jansberg, wat vroeger een groot landgoed was. De route van het Pieterpad komt hier ook, Jack herinnert zich de bijzondere vijverpartijen. Deze krijgen we nu niet te zien, wél de vleermuizenkelder. Althans de ingang hiervan. 

Deze kelder hoorde bij de villa van Baron A. van Verschuer en werd gebruikt als ijskelder. De baron overleed in 1924, zijn echtgenote in 1933. De villa werd tijdens de 2e wereldoorlog verwoest en nooit meer herbouwd.

We gaan verder en komen bij de voormalige fruit- en groententuin. Uiteraard zijn het restanten. De baron en zijn echtgenote hebben ongetwijfeld in een mooie omgeving geleefd. Ze kregen samen 11 kinderen.

Het laatste gedeelte van de tocht van vandaag gaat over een smal paadje tussen struiken aan de rand van het bos. Op een dalend gedeelte van het pad komt van rechts het Pieterpad aansluiten. We steken een asfaltweg over en bij het eethuis De Diepen eindigt de wandeling van vandaag. Het eethuis is genoemd naar het hier gelegen moerasgebied.

We drinken nog even iets en lopen dan door naar Milsbeek waar we de bus naar Plasmolen nemen. Tiny staat morgen een drukke dag te wachten. Op de “Oude Ambachten” die morgen weer plaatsvinden in ons dorp moet ze “huitvleisj” verkopen. Oftewel hoofdkaas.

Meer foto's:

Lees verder   De Diepen - Goch