Λογοτέχνες στο Βαρβάκειο

Άννα Γρίβα

Η συζήτηση μαζί του κύλησε ευχάριστα με πολλές εναλλαγές θεμάτων. Αρχικά, το κέντρο της ήταν το βιβλίο του για τον Χίτλερ. Μέσω της ανάλυσης αυτού, ο κ. Βλαβιανός μας μίλησε για το πορτραίτο του Αδόλφου Χίτλερ και κυρίως τις μεθόδους με τις οποίες ένας ημιαμόρφωτος άνθρωπος κατάφερε να πείσει ολόκληρο τον γερμανικό λαό να τον εκλέξει ως αρχηγό του. Πιο συγκεκριμένα, ο Χίτλερ λειτούργησε με την επίκληση στο συναίσθημα και όχι τη λογική. Έστρεψε τους Γερμανούς ενάντια του εβραϊκού πληθυσμού (μόνιμος εχθρός), δημιουργώντας τους την εντύπωση πως για όλα τους τα προβλήματα είναι υπόλογοι οι Εβραίοι ενισχύοντας συνεχώς αυτή την αντίληψη (θυμωμένο ακροατήριο). Ύστερα, η κουβέντα μας παρότι παρέμεινε στα πλαίσια της πολιτικής σκηνής μεταφέρθηκε στην Ελλάδα του σήμερα όπου τονίσαμε κατά πόσο παρατηρείται το φαινόμενο της δημαγωγίας στις μέρες μας και πως στη χώρα μας αναδύονται συνεχώς οι περιπτώσεις των λεγόμενων «επαγγελματιών πολιτικών», δηλαδή εκείνων που, με λίγα λόγια, είναι εξασκημένοι να βρίσκουν διόδους με σκοπό την παραπλάνηση του λαού. Αργότερα, η συζήτηση διευρύνθηκε, ξεπερνώντας το λογοτεχνικό πλαίσιο, καθώς μιλήσαμε για τη σημασία της διήθησης (φιλτραρίσματος) πληροφοριών, αφού σήμερα βομβαρδιζόμαστε από αχρείαστες πληροφορίες, που δεν αξίζουν κάποια θέση στη μνήμη μας, αλλά και πάλι εμείς τις θυμόμαστε. Το εν λόγω φαινόμενο είπαμε πως έχει σημειώσει αύξηση με τη γρήγορη μεταφορά της πληροφορίας λόγω της συνεχούς εξέλιξης της τεχνολογίας και ότι εμφανίζεται και εντός της σχολικής αίθουσας με την ευθύνη που έχει ο καθηγητής για την ύλη που διδάσκει και εκείνη που έχει ο μαθητής ως μονάδα για το τι θα συγκρατήσει από τα όσα ακούει (κριτική σκέψη). Μάλιστα, είπαμε πως η αντίστασή μας στις ασήμαντες πληροφορίες και η διατήρηση ενός πνευματικά οξυμένου περίγυρου δημιουργεί πνευματικά αντισώματα. Τέλος, η κουβέντα επικεντρώθηκε στην ποίηση και έγινε αναφορά στο ότι η Ελλάδα είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την ποίηση, ότι η λογοτεχνία είναι διαδικασία μοναχική, καθώς απαιτεί επαφή με την προσωπική φαντασία και τις σκέψεις του καθενός, με σκοπό αυτά να αποτυπωθούν στο χαρτί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δίχως περισπασμούς  και  χρειάζεται έρευνα, αυτοσυγκέντρωση και γλωσσικό πλούτο που αποκτώνται με την καταβολή ατομικού κόπου και εκπαίδευσης.

Ύστερα, σχολιάστηκε η διαδικασία γραφής ενός ποιήματος και η κ. Γκανά δήλωσε ότι πρόκειται για μία χρονοβόρα διαδικασία, διότι παρόλο που η έμπνευση μπορεί να έρθει από το πουθενά και το ποίημα να γραφεί μέσα σε μια νύχτα μόνο, αυτό είναι κάτι το επιπόλαιο, το αυθόρμητο. Έπεται ο έλεγχος, για να βεβαιωθεί ο δημιουργός πως έχει στα χέρια του ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα, η αναζήτηση κριτικής από τρίτους και τέλος ακολουθεί είτε η έκδοση είτε η απόρριψη. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η ίδια, ένα ποίημα περιέχει τις σκέψεις και τα συναισθήματα του καθενός και πρέπει να αναδεικνύει την αυθεντικότητά του, επομένως η απόρριψη δεν αποτελεί απίθανο φαινόμενο. Επιπλέον, μας πληροφόρησε ότι πριν την αποτύπωση ενός ποιήματος στο χαρτί, προηγείται διαρκής νοητική επεξεργασία και συνεχείς σημειώσεις τις περισσότερες φορές. Έπειτα, επήλθε στο κέντρο της συζήτησης το μεταφραστικό της έργο, για το οποίο ανέφερε πως είναι μία δύσκολη διαδικασία, που όμως της επιτρέπει να παρατηρεί τη γραφή και τη θεματολογία που απασχολεί τον εκάστοτε ξένο συγγραφέα και να εμπνέεται από αυτό.