Το πολύπλευρο ζάρι της Μαρίνας Σάττι

Στο άρθρο αυτό θα εξετάσουμε το φαινόμενο «ZARI», μελετώντας τις αντιδράσεις και των ξένων και τον διχασμό τον Ελλήνων. Θα αλλάξει άραγε η φανατισμένη -κυρίως αρνητική- στάση των Ελλήνων (ότ)αν η ελληνική αποστολή κατακτήσει μία αξιοπρεπή θέση; Για να αναλύσουμε όλα τα παραπάνω το άρθρο αυτό γράφεται σε δύο μέρη, το “προ-eurovision” και το “μετά-eurovision”.

Προ-Eurovision

7 Μαρτίου βγήκε το θεαματικό και αμφιλεγόμενο βίντεο-κλιπ του τραγουδιού, τότε άρχισε το χάος σε τηλεοπτικά πάνελ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!

Τρίτη 24 Οκτωβρίου ανακοινώθηκε από την ΕΡΤ πως η Μαρίνα Σάττι θα εκπροσωπήσει την χώρα μας στον 68ο διαγωνισμό Eurovision. Η επιλογή αυτή φάνηκε να χαροποιεί ιδιαίτερα το κοινό, γεμίζοντας το ελπίδα. Και πώς να μην χαρούμε μαθαίνοντας ότι η επερχόμενη συμμετοχή μας θα είναι μία τόσο έμπειρη και ξεχωριστή μουσικός. Ας γνωρίσουμε, όμως, την Μαρίνα Σάττι καθώς αν και είχε σημειώσει τρομερή επιτυχία με τραγούδια όπως οι «Κούπες», η «Μάντισσα» και το «Σπίρτο και Βενζίνη» εμφανιζόταν σπάνια στον τηλεοπτικό φακό.

Το βιογραφικό της έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για να την γνωρίσετε καλύτερα συνιστώ ανεπιφύλακτα το σχετικό ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη.

Ο «εθνικός διχασμός»

Οι αντιδράσεις ξεκίνησαν από το πρώτο λεπτό κυκλοφορίας του βίντεο κλιπ του κομματιού και ήταν κάθε άλλο παρά ψύχραιμες. Αν και το γεγονός αυτό αρχικά με παραξένευε νομίζω δικαιολογείται καθώς τόσο το κομμάτι όσο και το βίντεο που το συνοδεύει είναι ξεχωριστά, πρωτότυπα και γιατί όχι και εκκεντρικά. Ας ξεκινήσουμε με την ανάλυση του βίντεο.

Όσον αφορά το ίδιο το τραγούδι, καθώς τελικά εκείνο θα παρουσιαστεί στην Αρένα του Μάλμο, πρόκειται για μία σύνθεση με κάθε έννοια του όρου. Αν συμφωνούν σε κάτι οι επικριτές και οι οπαδοί του είναι το γεγονός ότι αποτελεί ένα κολλάζ ήχων, εικόνων και πολιτισμών. Όπως και το κανονικό ζάρι έχει πολλές πτυχές έτσι και το ZARI έχει την σοβαρή και την ειρωνική πτυχή του, τη βαλκανική, την ελληνική και την πιο δυτική, την παραδοσιακή και τη μοντέρνα καθώς και τους 9 δημιουργούς του. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα κομμάτι με αντιθέσεις που πολύ λογικά προκάλεσε και διαμετρικά αντίθετες γνώμες. Άλλωστε, η ίδια η Μαρίνα Σάττι έχει δηλώσει: «Είναι ωραίο που αρέσει αλλά και δεν αρέσει. Δεν θα προτιμούσα να μην τους έχει κάνει τίποτα. Επομένως, χαίρομαι που το κομμάτι έχει επικοινωνηθεί.»

Προσωπικά, στο σημείο αυτό θα ήθελα να σχολιάσω ότι ακούγοντας και τα υπόλοιπα κομμάτια της Μαρίνας, το πάντρεμα παράδοσης και σύγχρονων στοιχείων είναι ιδιαίτερα προσεγμένο και επιτυχές καθώς η ίδια τα αγαπά.

Μετά-Eurovision

Είναι καλή τελικά η 11η θέση;

Σίγουρα δεν είναι τέλεια, σίγουρα όμως είναι πολύ καλή. Αν και πολλοί απογοητευτήκαμε από το ότι η Ελλάδα έμεινε εκτός δεκάδας, καθώς μετά από χρόνια ένα ελληνικό τραγούδι της Eurovision κάνει αίσθηση και αγαπιέται από τόσο κόσμο, δεν πρέπει να ξεχνάμε κάποια πράγματα:

Η Ελλάδα κατέκτησε την 8η θέση στο κοινό και τη 14η στις επιτροπές. Αχ αυτές οι επιτροπές…

Γειτονικές μας χώρες με συγγενή μουσικά ακούσματα, όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Βόρεια Μακεδονία, που σίγουρα θα εκτιμούσαν το Zari περισσότερο από χώρες της Δυτικής Ευρώπης, δυστυχώς απουσίαζαν από τον φετινό διαγωνισμό.

Ο διαγωνισμός φέτος ήταν ιδιαίτερα ανταγωνιστικός, με πολλές “top 10 material” συμμετοχές.

Ο διαγωνισμός φέτος ήταν επίσης πιο πολιτικός από ποτέ, με δύο χώρες, το Ισραήλ και την Ουκρανία, να κερδίζουν η κάθε μία πάνω από 300 πόντους από το κοινό. Έτσι, βρέθηκαν σε ψηλές θέσεις της δεκάδας δύο συμμετοχές που χωρίς πολιτικό υπόβαθρο, μάλλον θα στόχευαν για μια χαμηλή θέση της δεκάδας. Όταν, μάλιστα, η φετινή μας συμμετοχή στοχεύει κυρίως στο κοινό, το κόστος του φετινού πολιτικού χαρακτήρα της Eurovision, μάλλον ήταν σημαντικό.

Επίσης, καμία άλλη ελληνική συμμετοχή των τελευταίων χρόνων δεν έχει κάνει τόση αίσθηση όσο η φετινή. Η έντονη παρουσία του Zari στα social media, ελληνικά και ξένα, ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Τέλος, το ελληνικό ενδιαφέρον για τη Eurovision έχει αναζωπυρωθεί για τα καλά, αφού ο διαγωνισμός έχει συζητηθεί σε κάθε παρέα, πράγμα που αποτυπώνεται στο ρεκόρ ποσοστό τηλεθέασης 70% για τον τελικό.

Πώς το Zari ίσως τελικά μάς φέρει εξάρες και στον βαθμολογικό πίνακα

Η φετινή γιουροβιζιονική χρονιά είναι μια πολύ καλή νέα αρχή για την Ελλάδα. Το ενδιαφέρον των Ελλήνων επανήλθε μετά από χρόνια και το τραγούδι δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητο ούτε εντός ούτε εκτός Ελλάδας, σε αντίθεση με τις συμμετοχές του 2021 και του 2022 που μάλλον θυμούνται ελάχιστοι, αν και μας έφεραν στη δεκάδα. Επίσης, μετά από πολλά χρόνια, είδαμε επιτέλους στη σκηνή της Eurovision τραγούδι με έντονο το ελληνικό στοιχείο. Αν η ΕΡΤ συνεχίσει με ενδιαφέρουσες επιλογές με ελληνικό στοιχείο, που έχουν τη δυνατότητα να πετύχουν στον διαγωνισμό, πιθανότατα θα ζήσουμε ξανά εποχές 2000s.