გურჯაანის მუნიციპალიტეტი და სოფლები

გურჯაანის მუნიციპალიტეტი — ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული ერთეული აღმოსავლეთ საქართველოში, კახეთის მხარეში. გურჯაანის მუნიციპალიტეტის ტერიტორია 1917 წლამდე შედიოდა თბილისის გუბერნიის თელავის მაზრაში, 1921 წლიდან საქართველოს ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული დაყოფით იგი შედიოდა თელავის მაზრაში, 1930 წლიდან კახეთის ოლქშია დამოუკიდებელ რაიონად, შემდეგ ცალკე რაიონია. 2006 წლიდან მუნიციპალიტეტია.
გურჯაანი კახეთის მხარეში მდებარე მუნიციპალიტეტია. იგი უძველესი დროიდან ყოფილა დასახლებული, აღმოჩენილია ქვის ხანის ადამიანის სადგომი. მუნიციპალიტეტის ტერიტორია მჭიდროდ ყოფილა დასახლებული როგორც ბრინჯაოს, ისე ანტიკურ და ფეოდალურ ხანაში. სახელ გურჯაანს თურქული წარმოშობა აქვს: სიტყვა „გურჯ“ თურქულია და ქართველს ნიშნავს, ხოლო „გურჯაანი“ – ქართველთა სადგომს.[4][5]
გურჯაანის მუნიციპალიტეტის ტერიტორიის დიდი ნაწილი ჰერეთის ფარგლებში იყო და ვეჯინის საერისთავოში შედიოდა. XV საუკუნის 70-იანი წლებიდან, კახეთში საერისთავოების გაუქმების შემდეგ, აქ რამდენიმე სამოურავო იყო (ვეჯინის, ველისციხის, კალაურის, შაშიანის, ახაშნის, ჯიმითის, ჩუმლაყის და სხვა).  წყარო: https://ka.wikipedia.org/wiki/გურჯაანის_მუნიციპალიტეტი

გურჯაანის მუნიციპალიტეტის სოფლები:

• არაშენდა (გურჯაანის მუნიციპალიტეტი)

• ახაშენი

• ბაკურციხე

• გურჯაანი (სოფელი)

• დარჩეთი

• ვაზისუბანი (გურჯაანის მუნიციპალიტეტი)

• ვაჩნაძიანი

• ველისციხე (გურჯაანის მუნიციპალიტეტი)

• ვეჯინი

• ზეგაანი

• ზემო კაჭრეთი

• ზიარი

• კალაური (გურჯაანის მუნიციპალიტეტი)

• კარდანახი

• კაჭრეთი

• კახიფარი

• კოლაგი

• მელაანი

• მუკუზანი

• ნანიანი (გურჯაანის მუნიციპალიტეტი)

• ფხოველი

• ქოდალო

• ყიტაანი

• შაშიანი

• ჩალაუბანი

• ჩუმლაყი

• ძირკოკი

• ჭანდარი (გურჯაანის მუნიციპალიტეტი)

• ჭერემი

• ჯიმითი