Makapangyarihang Bato at ang Dakilang Larawan sa Daniel 2 

📱  To  zoom the chart on smartphone, press and hold the image then select "Open image in new tab"

PAMBUNGAD

“ANO ANG MANGYAYARI SA MGA HULING ARAW”
Ang pangunahing punto ng panaginip sa hula ng Daniel kabanata 2, na marahil ay pamilyar na sa atin, ay patungkol sa “mga mangyayari sa mga huling araw.” Ipinapakita ng hulang ito ang mahahalagang impormasyon na may kaugnayan sa lahat ng mga Seventh-day Adventist; ito’y naglalaman ng apokaliptikong pagbubunyag mula sa pagpuputol ng bato mula sa bundok na hindi gawa ng kamay na siyang sumisira sa larawan hanggang sa ikalawang pagparito ni Cristo.
Ang nilalaman ng pag-aaral na ito ay magbibigay sa atin ng mas malalim na pag-unawa sa panaginip ni Haring Nabucodonosor at sa kahulugan nito ukol sa mga darating na pangyayari na makaaapekto sa lahat ng nabubuhay “sa mga araw ng mga haring ito,” ang panahon ng sampung daliri ng paa—ang panahon kung kailan tayo ngayon ay nabubuhay.

“Ang ating kalagayan sa larawan ni Nabucodonosor ay kinakatawan ng mga daliri ng paa, sa isang kalagayang hati-hati, at yari sa materyales na marupok, na hindi magkakapit. Ipinapakita ng propesiya na ang dakilang araw ng Diyos ay malapit na. Ito’y mabilis na dumarating.” (1T 360.3)

PAMBUNGAD NA PANANALIKSIK
Isang Pagsusuri sa Bato sa Daniel Kabanata 2

Isa sa mga tradisyonal na pananaw-doktrina ng mga Seventh-day Adventist sa paglipas ng mga taon ay ang paniniwala na ang batong binanggit sa Daniel kabanata 2, na inukit mula sa bundok na hindi gawa ng kamay, ay kumakatawan sa ikalawang pagparito ni Cristo. Maaaring masubaybayan ang pinagmulan ng paniniwalang ito sa aklat na pinamagatang Daniel and the Revelation na isinulat ni Uriah Smith, isa sa mga unang tagapanguna sa loob ng SDA Church. Doon ay sinabi niya:
"Ganap nang naipakita ng panahon ang larawang ito sa lahat ng bahagi nito. Lubos nitong kinakatawan ang mahahalagang kaganapang pampulitika na nilalayon nitong ilarawan. Ito’y nakatayo nang buo sa loob ng higit sa labing-apat na siglo. Naghihintay itong tamaan sa mga paa ng batong inukit mula sa bundok na hindi gawa ng kamay, na siya namang kaharian ni Cristo." (Daniel and the Revelation, p. 65)

Dagdag pa niya:
"Ang unang iglesia ng mga Kristiyano ay nagpapaliwanag ng mga propesiya sa Daniel 2, 7 at 8 sa paraang ginagawa rin natin ngayon. Si Hippolytus, na nabuhay noong A.D. 160–235, at pinaniniwalaang alagad ni Irenaeus—isa sa apat na pinakadakilang teologo sa kanyang kapanahunan—ay nagsabi sa kanyang paliwanag sa Daniel 2 at 7... na ang batong tumatama sa lupa at nagdadala ng paghuhukom sa mundo ay si Cristo." (p. 65)

Ang paniniwala na ang batong binanggit sa Daniel kabanata 2 ay kumakatawan kay Cristo ay nagmula sa unang iglesiang Kristiyano. Subalit dahil hindi ito tahasang ininterpret sa mga isinulat sa Spirit of Prophecy o sa aklat ni Daniel na ang batong ito ay sumasagisag sa kaharian ni Cristo sa Kanyang ikalawang pagparito gaya ng ipinapakita sa mga larawan; at dahil si Hippolytus (A.D. 160–235) ay hindi isang propeta, gayundin si Uriah Smith; ating susuriin kung ang itinuturing na “tuwid na aral” ay talaga bang sinusuportahan ng Kasulatan, gaya ng hinihikayat sa 1 Tesalonica 5:21:
“Subukin ninyo ang lahat ng mga bagay; ingatan ninyo ang mabuti.”

Sa Sabbath School Quarterly ng unang bahagi ng taong 2020 sa pahina 25, mababasa rin:
“...Nakakatuwang pansinin na ang batong inukit mula sa bundok ay naging bundok din. Ang bundok na ito, na ayon sa teksto ay umiiral na, ay malamang na tumutukoy sa makalangit na Sion, ang makalangit na santuwaryo, mula kung saan si Cristo ay darating upang itatag ang Kanyang walang hanggang kaharian. At sa Bagong Jerusalem na bababang mula sa langit (Apoc. 21:1–22:5), matutupad ang kahariang ito sa pinakaganap na paraan.”

Ang may-akda ng Sabbath School Quarterly na si Elias Brasil de Souza, na isa ring kasapi ng Biblical Research Committee, ay nagpapakahulugan na ang bundok ay kumakatawan sa makalangit na Sion, ang makalangit na santuwaryo kung saan magmumula si Cristo upang itatag ang Kanyang walang hanggang kaharian. Ito ay mapatutunayang hindi ayon sa katotohanan.

Ang pahayag ni Uriah Smith tungkol sa bato sa Daniel 2 na kinakatawan ang kaharian ni Cristo sa Kanyang ikalawang pagparito ay itinuro na ng simbahan bilang mga katotohanang biblikal sa maraming panahon. Ngunit hindi nangangahulugang dahil matagal na itong pinaniwalaan ay tiyak na tama na. Pansinin ang paalala sa ibaba habang ating ipinagpapatuloy ang pagsasaliksik sa makahulang paglalakbay na ito na may matinding kaugnayan sa ating panahon ngayon sa “mga huling araw.”

“Walang sinuman ang may dahilan upang ipalagay na wala nang katotohanang mahahayag at na ang lahat ng ating pagpapaliwanag ng Kasulatan ay wala nang pagkakamali. Ang katotohanang ang ilang mga aral ay matagal nang itinuturing na tama ng ating bayan ay hindi nangangahulugang ito'y walang mali. Hindi kayang gawing katotohanan ng panahon ang isang kamalian, at ang katotohanan ay hindi kailanman natatakot sa masusing pagsisiyasat. Ang tunay na doktrina ay hindi mawawalan ng halaga sa pamamagitan ng masusing pagsusuri.” (Counsels to Writers and Editors, 35.2) (Basahin din: Testimonies to Ministers, pp. 69–70; The Great Controversy, pp. 595–598)

PAMBUNGAD

PAUNANG PAGTINGIN
Ang hula sa Biblia ay gaya ng isang jigsaw puzzle. Bawat piraso ng puzzle ay hiwa nang simetrikal; walang dalawang piraso na magkatulad. Ang bawat isa ay may natatanging hugis at larawan, at kapag maayos na pinagsama-sama, ito’y ganap na umaayon sa orihinal na larawan. Maraming simbolo o pigura ng propesiya ang inihayag sa pamamagitan ng panaginip o pangitain sa buong Biblia, at kapag ito ay naipaliwanag ng mga banal na tao ng Diyos o mga kasangkapang Kanyang pinili, inihahayag nito ang mensaheng larawan na nais Niyang iparating sa sunod-sunod na salinlahi.

Ang bawat propesiya at mga simbolo nito ay may taglay na mga kodigo o lihim na tanging sa pamamagitan lamang ng pahayag o interpretasyon ng isang propeta o banal na lingkod ng Diyos ito mauunawaan. (Tingnan: Gen. 40:8, Deut. 29:29, Amos 3:7, Dan. 2:28, 2 Pedro 1:20,21).

“Ang mga katotohanang bumubuo sa dakilang kabuuan ay kailangang saliksikin at tipunin, ‘kaunti rito, kaunti roon.’ (Isaias 28:10). Kapag ganito isinagawa, makikitang ang mga ito ay ganap na umaangkop sa isa’t isa. Ang bawat Ebanghelyo ay karugtong ng iba pa, ang bawat propesiya ay nagpapaliwanag sa isa pa, ang bawat katotohanan ay pag-unlad ng isa pang katotohanan.” (ED p124)

Ang anumang interpretasyon ng makasagisag na mga propesiya na hindi ganap na tumutugma sa paliwanag ay hindi dapat pagkatiwalaan. Ang interpretasyon ng gayong mga simbolo ay kailangang hindi lamang umaayon sa kabuuang tema ng Aklat at kautusan ng Diyos, kundi kailangan din nitong magpahiwatig ng isang mahalagang aral para sa bayan ng Diyos; at kung ang ganitong pagpapaliwanag ay nakuha mula sa Kasulatan, doon pa lamang natin makakamit ang katotohanan.

Sa konteksto ng Daniel kabanata 2, ang larawan ay nagpapakita ng limang magkaibang kahariang makalupa, bawat isa ay gawa sa magkaibang materyales—mula Babilonya hanggang sa kahariang tinutukoy ng mga daliri sa paa—isang hati-hating imperyo (Dan. 2:42), na may kaugnayan sa kanilang pag-angat at pagbagsak. Dapat tandaan na ang panaginip at interpretasyon ng larawan ay may kinalaman sa mga pangyayari sa lupa, hindi sa langit.

Ang batong tinabas mula sa bundok na walang kamay na dumapo sa mga paa ng larawan, ang pagtatatag ng kaharian, ang paglaki ng bato hanggang sa maging isang dakilang bundok at punuin ang buong lupa—lahat ng ito ay naganap at magaganap sa lupa sa panahon ng kahariang sampung daliri sa paa, ang bahagi ng larawan na ating kinalalagyan ngayon. (Tingnan: 1T p361).

Ang pinakapunto ng hula ni Daniel at ang interpretasyon ng panaginip ni Haring Nebuchadnezzar ay patungkol sa ikaanim na kaharian, ang kaharian ng bato, at ang mapangwasak nitong gawain sa lupa sa mga “huling araw,” “sa mga araw ng mga haring ito.” (Dan. 2:44,45). Ang ikapitong kaharian ay kumakatawan sa pagdating ni Cristo sa Kanyang kaharian ng kaluwalhatian, na siyang magtatapos sa lahat ng kaharian, simula sa kaharian ng Babilonya.

Sa ikapito at ikawalong kabanata ng Daniel, mayroon tayong parehong sunod-sunod na ayos sa pamamagitan ng mga simbolo ng iba't ibang hayop gaya ng larawan ng tao sa Daniel 2 na may iba't ibang bahagi. Ang pag-uulit nito ay upang ibunyag sa mas detalyado ang mga pangyayaring kasaysayan na magaganap sa loob ng saklaw ng malaking larawan. Bawat propesiya ay may karagdagang pagbubunyag na wala sa iba, gaya ng sa Daniel 2 patungkol sa batong tinabas mula sa bundok at naging malaking bundok.

Bago tayo magpatuloy sa pag-interpret ng iba't ibang simbolo at parirala sa hula, sa makasaysayan at sa kasalukuyang katotohanan nito (tingnan: EW 63), kailangan muna nating itatag ang ilang mga gabay para sa tamang pag-unawa ng mga simbolikong kahulugan.

3. Ang ilang simbolo ay may higit sa isang makasagisag na kahulugan at aplikasyon.

Halimbawa, si Cristo ay hindi lamang ang tinukoy sa Kasulatan bilang bato. Sa 1 Pedro 2:4-8, Efeso 2:19-22, ito ay kumakatawan kapwa kay Cristo at sa Kanyang mga tagasunod—si Cristo bilang pangunahing batong-panulukan, isang buhay na bato, at ang mga Kristiyano bilang mga buhay na bato. (Tingnan: DA p599-600). Sa Zacarias 3:8,9, ang mga nakaupo sa harapan ni Josue ay “mga taong pinagtakhan”—ang 144,000. (Tingnan: PK p585,591,592). Kaya’t sila’y inilarawan rin bilang bato. Sa TM p422, tinukoy ang 144,000 bilang buhay na mga bato. Ang Jerusalem ay tinukoy din bilang bato. (Tingnan: Zac. 12:1-3). Ang bato sa Daniel 2:44,45 ay sumasagisag sa isang kaharian.

Walang duda na sa buong Biblia, si Cristo ay tinutukoy bilang bato at bato ng katitisuran. (Tingnan: Mateo 21:42-44, Awit 118:22,23, Isaias 8:13-15, 1 Pedro 2:7,8). Ngunit ito lamang ay hindi sapat upang patunayan na Siya ang sinasagisag na bato sa Daniel kabanata 2.

Ipinakahulugan ni Daniel ang bato bilang isang kaharian. Para matukoy kung sino ang kinakatawan ng batong ito—si Cristo ba o ang Kanyang mga tagasunod—kailangan nating suriin kung ang mga pangyayari sa ikalawang pagparito ni Cristo ay tugma sa buong paglalarawan ng Dan. 2:44,45. Ito lamang ang tamang paraan upang “tamaing magbahagi ng salita ng katotohanan.” (2 Tim. 2:15). Ang tamang pagkakakilanlan ng batong ito ay ibubunyag habang tayo’y nagpapatuloy.

ANG MAKASAGISAG NA BUNDOK

Ang unang simbolo na ating pag-aaralan ay ang bundok kung saan nagmula ang bato; ito lamang ang simbolo sa Daniel 2 na hindi ipinaliwanag ni Daniel. Sa pamamagitan ng interpretasyon ng Biblia sa simbolong bundok, at sa konteksto ng hula ni Daniel, ating matutukoy kung alin sa mga bundok na binanggit ang kinakatawan ng batong iyon—Jerusalem ba, ang bahay ng Diyos, o ang langit? Ito ang susi upang mabuksan ang hiwaga kung sino ang tunay na kinakatawan ng bato.

Ating kukunsultahin ang Aklat ng Pahayag para sa kasagutan, ayon sa Inspirasyon:

“Sa Aklat ng Pahayag, ang lahat ng aklat sa Biblia ay nagtatagpo at nagwawakas. Ito ang kalakip ng aklat ni Daniel. Ang isa ay hula; ang isa ay pahayag. Ang aklat na tinatakan ay hindi ang Pahayag, kundi ang bahagi ng hula ni Daniel na may kaugnayan sa mga huling araw...” (AA 585.1) (Tingnan: TM 112,113)

Ang Aklat ng Pahayag ang naglalaman ng interpretasyon ng mga simbolong hindi ipinaliwanag sa aklat ni Daniel patungkol sa mga huling araw—gaya ng bundok.

“At dumating ang isa sa pitong anghel na may pitong mangkok, at sinabi sa akin, ‘Halikayo, ipakikita ko sa iyo ang kahatulan sa malaking patutot na nakaupo sa maraming tubig…’ At dinala niya ako sa Espiritu sa ilang: at nakita ko ang isang babae na nakasakay sa isang hayop na pula... Ang pitong ulo ay pitong bundok, na kinalulugaran ng babae.” (Pahayag 17:1,3,9)

Ang interpretasyon ng Biblia sa pitong ulo ng pulang hayop na sinasakyan ng babae ay pitong bundok. Sa madaling salita, ang ulo at bundok ay magkatumbas.

Ang pinagmulan ng pitong ulong ito ay sa Pahayag 13:1. Sa talatang 3, sinabing ang isa sa mga ulo ay nasugatan ng malubha at gumaling. Ayon sa GC p356, 579, ito ay tumutukoy sa “taong makasalanan” — ang Papa, na siyang nasugatan. Kung ang nasugatang ulo ay sumasagisag sa isang relihiyosong entidad, samakatuwid, ang anim na natitira ay ganoon din.

Kaya sa Pahayag 17:9, ang pitong bundok o ulo ay kumakatawan sa mga relihiyosong katawan na inuupuan ng babae; ito ay nagpapahiwatig ng pagkakaisa ng mga iglesia sa ilalim ng isang ulo—ang “babae,” na isa ring simbolo ng iglesia. (Tingnan: Jer. 6:2, Pah. 12, GC p381,382). Ang sampung sungay sa hayop ay kumakatawan sa kapangyarihang sibil. (Tingnan: Dan. 8:20-23). Ang ulo ay may dobleng aplikasyon—sa Dan. 7:6, ito ay kapangyarihang sibil; sa Pah. 17:9, ito ay mga relihiyosong katawan.

Mayroong pitong kandelero—mga iglesia—na inilalarawan sa Pahayag 1:11,20. Ipinaliwanag ng Spirit of Prophecy:

“Ang mga pangalan ng pitong iglesia ay makasagisag ng iglesia sa iba't ibang yugto ng Panahon ng Kristiyano. Ang bilang na 7 ay sumasagisag sa ganap, at ito’y nagpapakita na ang mga mensahe ay umaabot hanggang sa wakas ng panahon, habang ang mga simbolong ginamit ay naghahayag ng kalagayan ng iglesia sa iba't ibang panahon ng kasaysayan ng mundo.” (AA p585.3)

Mula sa ating napag-aralan, makikita natin na gumagamit ang Biblia ng iba't ibang simbolo upang katawanin ang mga relihiyosong katawan. Sa Pahayag 17, tatlong simbolo ang ginamit: babae, ulo, at bundok; at sa Pah. 1, kandelero.

Ang paggamit ng iba't ibang simbolo ay ayon sa mensaheng nais ipahayag ng Diyos. Kung kaya, hindi angkop na gamitin ang babae, ulo, o kandelero bilang simbolo ng pagwasak ng kaharian; kaya’t ang bato na tinabas mula sa bundok (isang relihiyosong katawan) ay higit na angkop. Kung ano ang kinakatawan ng bundok, ganoon din ang bato—ngunit sa mas maliit na bahagi.

May iba pang talata sa Kasulatan kung saan ang bundok ay kumakatawan sa iglesia, gaya ng Isaias 2:2,3, Zacarias 8:3, Joel 2:1-3, Mikas 6:1,2, at iba pa.

ANONG IGLESIA ANG SINASAGISAG NG BUNDOK NA ITO?

Ang bundok ay naipakahulugan bilang isang relihiyosong katawan. Ang bundok na ito sa mga “huling araw,” sa panahon ng kahariang may sampung daliri sa paa, kung saan inhiwa ang bato na sumira sa larawan, ay kumakatawan sa huling bundok (iglesia) bago ang pagkawasak ng larawan. Sa Apocalipsis kabanata 1 hanggang 3, ang iglesia ng Laodicea ang huli sa talaan, ang ikapito; kaya’t ang bundok na ito ay sagisag ng iglesiang Laodicea kung saan nagmula ang bato. Ito ang nalalabing iglesia na tumutupad sa lahat ng mga kautusan ng Diyos at may patotoo ni Jesu-Cristo, sapagkat ang patotoo ni Jesus ay ang espiritu ng propesiya. (Tingnan ang Apoc. 12:17, 19:10).

“Ang mensahe para sa Laodicea ay naaangkop sa mga Seventh-day Adventist na tumanggap ng dakilang liwanag ngunit hindi lumakad sa liwanag. Yaong mga malalaking propesyon ng pananampalataya ngunit hindi lumalakad kasabay ng kanilang Pinuno ay iluluwa mula sa Kanyang bibig maliban kung sila'y magsisi.” (2SM p66)

“May mga taong, bagaman nagpapakilalang naglilingkod sa Diyos, ay sumasaksi laban sa Kanya. Sa kanila ibinigay ang mensahe sa iglesiang Laodicea. Sabi ni Cristo sa kanila, ‘Nalalaman ko ang iyong mga gawa, na ikaw ay hindi malamig o mainit.’ Kapag dumaan ang anghel ng paghihiganti sa lupain, hindi masasabing ukol sa kanila ni Cristo, ‘Huwag ninyo silang galawin. Inukit ko sila sa mga palad ng Aking mga kamay.’ Hindi; tungkol sa mga kalahating puso na ito sinabi Niya, ‘Iluluwa ko sila mula sa Aking bibig. Sila'y kasuklam-suklam sa Akin.’” (Liham 44, 1903)

Ang iglesiang Seventh-day Adventist ay nakilala sa Biblia bilang iglesiang Laodicea, nasa kalagayang maligamgam, hindi malamig ni mainit. Mula sa bundok na ito—ang iglesiang Laodicea, ang SDA Church—hiniwa ang bato na hindi gawa ng kamay. (Mangyaring basahin ang 3T pp. 252–253 para sa mas detalyadong paliwanag tungkol sa kalagayan ng Laodicea at mga kahihinatnan nito.)

INHIWA MULA SA BUNDOK NA HINDI GAWA NG KAMAY

Ano ang ibig sabihin ng terminolohiyang “hindi gawa ng kamay”?

“Narinig naming sinabi niya, 'Wawasakin ko ang templong gawa ng kamay, at sa loob ng tatlong araw ay itatayo ko ang isa pang hindi gawa ng kamay.’” (Marcos 14:58). (Tingnan din Col. 2:11, Heb. 9:11)

Ibig sabihin nito ay sa pamamagitan ng banal na panghihimasok, na walang tulong ng tao. Ang bato ay inhiwa (inihiwalay) mula sa bundok ng Diyos; bakit?

Ang paghiwalay ay naitala sa talinghaga ng Mateo 13:24-30, ang talinghaga ng paghiwalay ng trigo at ng damo.

“Ang gawaing ito ng paghiwalay ay ipinagkaloob sa mga anghel ng Diyos at hindi sa kamay ng tao.” (TM 47.2)

Sa Testimonies Volume 3, pahina 267, tayo ay pinatnubayang basahin ang ika-9 na kabanata ng Ezekiel. Ipinapakita nito ang paghiwalay ng mga anghel ng Diyos sa loob ng iglesiang Seventh-day Adventist—sa pagitan ng mga may tatak at wala nito. Sa pahina 266 ng parehong aklat, sinabi na ang panghuling gawain ng iglesia ay ang pagtatatak sa 144,000. Sa 5T pahina 213, tinukoy ni Ellen G. White ang mga may tatak bilang isang munting nalabi.

“Pag-aralan ang ikasiyam na kabanata ng Ezekiel. Ang mga salitang ito ay literal na matutupad;...” (1MR 260.2)

“Tayo ay nasa gitna ng mga panganib sa mga huling araw, malapit na ang panahon kung kailan matutupad ang propesiya ng Ezekiel 9; ang propesiyang ito ay dapat pag-aralang mabuti, sapagkat ito ay matutupad ayon sa bawat titik.” (1888 1303.1)

“...Sa Kanyang mga anghel ibinibigay Niya ang utos upang isakatuparan ang Kanyang paghahatol... Ang gawaing ito ng paghuhukom ay nagsisimula sa santuwaryo... Basahin ang Ezekiel 9:2–7. Ang utos ay: ‘Patayin lubos ang matanda at binata, ang dalaga, at mga bata, at mga babae: ngunit huwag kayong lumapit sa sinumang may marka; at magsimula kayo sa Aking santuwaryo.’ Kaya sila'y nagsimula sa matatandang lalaki na nasa harap ng bahay.” (TM 431.3)

“Dito natin makikita na ang iglesia—ang santuwaryo ng Panginoon—ang unang makakaranas ng hagupit ng poot ng Diyos.” (5T 211.1). (Tingnan din ang 5T p207–208)

“Tandaan ang puntong ito nang maigi: Yaong mga tumanggap ng dalisay na tanda ng katotohanan, na ginawa sa kanila sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Banal na Espiritu, na kinakatawan ng marka ng lalaking nakaputing lino, ay yaong ‘nagsisi at tumangis para sa lahat ng mga kasuklam-suklam na bagay na nagawa’ sa iglesia... Basahin ang ikasiyam na kabanata ng Ezekiel.” (3T 267.1)

Ang paghiwa ng bato na hindi gawa ng kamay mula sa bundok ay nagpapakita ng paghuhukom—isang paghiwalay sa bahay ng Diyos (1 Pedro 4:17), ang santuwaryo ng Panginoon, ang Iglesiang SDA, ang bundok—na isinasagawa ng mga anghel ng Diyos. Ang dahilan kung bakit kinakailangang alisin ng Diyos ang bato—ang munting nalabi—mula sa bundok ay dahil ang karamihan sa iglesia ay piniling manatili sa kanilang kalagayang maligamgam bilang Laodicea; kaya’t ang Panginoon ay kailangang iluwa sila mula sa Kanyang bibig (Apoc. 3:16) at lipulin sila (Ezek. 9:6–7). Ito ay tinatawag na “Paghuhukom ng mga Buhay” o “Pagdadalisay ng Iglesia.” (Tingnan ang GC pp. 483–490, CCh 383)

ISANG BATO

Ayon sa 1 Pedro 2:5, ang mga Kristiyano ay inihalintulad din sa mga buhay na bato. Kung ang bundok ay kumakatawan sa isang relihiyosong katawan, gayon din ang bato. Gayunman, ang bato ay isang maliit na bahagi kumpara sa bundok; samakatuwid, ito’y kumakatawan sa isang nalalabing bahagi ng bundok. Ang nalalabing ito ang siyang kumakatawan sa mga nasasakupan ng Kaharian ng Diyos (Daniel 2:44,45), at hindi kay Kristo Mismo. Isaalang-alang ang pahayag na ito:

"Sino ang mga nasasakupan ng kaharian ng Diyos?—lahat ng sumusunod sa Kanyang kalooban. Sila ay may katuwiran, kapayapaan, at kagalakan sa Banal na Espiritu. Ang mga kasapi ng kaharian ni Kristo ay mga anak ng Diyos, mga katuwang sa Kanyang dakilang gawain. Ang mga hinirang ng Diyos ay isang lahing hirang, isang bayang banal, isang kakaibang bayan, upang ihayag ang mga kapurihan Niya na tumawag sa kanila mula sa kadiliman patungo sa Kanyang kagila-gilalas na liwanag. Sila ang asin ng lupa, ang ilaw ng sanlibutan. Sila ay mga buhay na bato, isang maharlikang pagkasaserdote. Sila ay mga kaagapay ni Hesu-Kristo. Sila ang sumusunod sa Kordero saan man Siya pumaroon..." (TM 422.1).**

Ang pagkahiwalay ng bato mula sa bundok ay kumakatawan sa mga sumusunod sa Kordero saanman Siya pumaroon; sila ang mga nasasakupan ng Kanyang kaharian. Ito’y inilarawan sa Pahayag 14:1 bilang 144,000, ang nalalabi na nahiwalay mula sa bundok (Iglesia ng SDA) na hindi gawa ng kamay ng tao—mga "lalaking pinagtakhan."

Sa Early Writings p.13-15, sa unang pangitain ni E.G. White, nakita niya ang bayan ng Adventista na naglalakad sa isang tuwid at makipot na landas. Habang sila’y nagpapatuloy, unti-unti silang nahuhulog sa landas, at 144,000 lamang ang naiwan. Nakita rin niya ang 144,000 na nakatayo sa ibabaw ng dagat na salamin, sa isang perpektong parisukat (4x36,000 = 144,000). Si Juan na tagapahayag ay hindi lamang narinig ang bilang, kundi nakita rin niya sila (tingnan ang Pahayag 7:4; 14:1), na nagpapatunay na ang bilang na ito ay literal. Ang pangitain ni E.G. White ay lubos na kaayon ng Daniel 2 tungkol sa bundok at sa bato. Ang bato ay kumakatawan sa mga hindi nahulog sa landas habang papunta sa lungsod.

ANG BATO AY NAGDUROG SA LARAWAN

Ang Daniel 2 ay nagsasalita sa simbolikong wika. Ang pagdurog sa larawan o pagwasak sa mga kaharian ng bato matapos itong mahiwalay mula sa bundok ay huwag ituring na literal o pisikal, kundi espirituwal. Noong unang panahon, ginamit ng Diyos ang Israel upang durogin ang mga kaharian (tingnan ang Jeremias 51:19-23), at gayon din ang gagawin Niya ngayon sa pamamagitan ng pangangaral ng ebanghelyo.

Pagkatapos mahiwalay ang bato (144,000) mula sa bundok (Iglesia ng SDA), tatanggapin nila ang pagbuhos ng Banal na Espiritu (tingnan ang Joel 2:23,28,29; GC 611). Ito ang magpapalakas sa kanila sa panahon ng sistema ng “marka ng hayop,” upang tawagin palabas ang nalabi sa bayan ng Diyos mula sa Babilonya. Sa panahong ito, ang larawan (sistema ng Babilonya) ay madudurog, at ang Babilonya ay babagsak.

"At pagkatapos ng mga bagay na ito ay nakita ko ang isa pang anghel na bumababa mula sa langit, na may dakilang kapangyarihan; at ang lupa ay naliwanagan sa kanyang kaluwalhatian. At siya'y sumigaw ng malakas, na may makapangyarihang tinig, na sinasabi, Ang dakilang Babilonya ay bumagsak, bumagsak, at naging tahanan ng mga demonyo, at kulungan ng bawat karumal-dumal na espiritu, at kulungan ng bawat maruming at kasuklam-suklam na ibon." (Pahayag 18:1,2). (Tingnan din ang Pahayag 14:8; GC 383, 603).

"...Ngunit ang Diyos ay mayroon pa ring bayan sa Babilonya; at bago dumating ang Kanyang hatol, ang mga tapat na ito ay kailangang tawagin palabas, upang huwag silang makabahagi sa kanyang mga kasalanan at hindi tumanggap ng kanyang mga salot." (GC 604). (Tingnan din ang 7BC 983).

Ang anghel na ito—ang mensahero na nagkakaisa ng tinig sa mensahe ng ikatlong anghel—na bumubuo sa huling babala sa mga naninirahan sa lupa, ay kumakatawan sa “malakas na sigaw” na mensahe, ang “huling ulan,” ang ikaapat na mensahe ng anghel sa Pahayag 18:1, na ipapahayag ng bato sa Daniel 2, ang 144,000, ang mga lingkod ng Diyos. Sila ang “tinig” sa Pahayag 18:4 na tumatawag sa bayan ng Diyos—ang malaking karamihan—palabas mula sa Babilonya. (Tingnan ang 6T p406; TM p300; GC p611; EW p261, 277, 278).

"Ang mga lingkod ng Diyos, na ang mga mukha ay nagniningning sa banal na pagkatalaga, ay magmamadaling mula sa lugar patungo sa lugar upang ipahayag ang mensahe mula sa langit. Sa pamamagitan ng libu-libong tinig sa buong lupa, ang babala ay ihahayag. Ang mga himala ay gagawin, ang mga maysakit ay gagaling, at ang mga tanda at kababalaghan ay susunod sa mga mananampalataya." (GC 611,612).

Ang pagkasira ng larawan ay inihalintulad sa “ipa sa mga giikan sa tag-araw na tinangay ng hangin at walang naiwan ni anomang bakas.” (Daniel 2:35). Ibig sabihin nito ay isang paghihiwalay sa pagitan ng trigo at ipa, ang pagtatapos ng panahon ng pagsubok para sa mga hindi matuwid sa Babilonya. (Tingnan ang Jeremias 51:33; Lucas 3:17).

ANG BATO AY LUMAKI AT NAGING ISANG DAKILANG BUNDOK
Ayon sa pagkakasunud-sunod ng mga pangyayari sa Daniel 2, ang ikalawang bundok ay lilitaw lamang pagkatapos na ang bato ay mahugot mula sa unang bundok, pagkatapos ay hampasin nito ang larawan sa mga paa sa mga araw ng sampung kaharian ng daliri sa paa. Pagkatapos nito, ang bato—ang kaharian ng bato—ay lalago at magiging isang dakilang bundok at pupunuin nito ang buong lupa, hindi ang langit; samakatuwid, ang bundok ay hindi maaaring tumukoy sa makalangit na santuwaryo gaya ng iminungkahi sa Sabbath School Quarterly. Kung anuman ang sinasagisag ng unang bundok, gayon din ang ikalawa. Ang ikalawang bundok na ito ay sinabing dakila; ang kadakilaan nito ay hindi lamang sa laki kundi sa espirituwal din. Ang dahilan ay sapagkat binubuo ito ng lahat ng matuwid na mga buhay na banal sa lupa nang ito’y tumama sa larawan sa mga paa.

Ang paglago ng bato ay inilarawan sa Apocalipsis 7:9; nakita ni Juan ang dalawang grupo ng mga mananampalataya: ang isa ay binilang, ang 144,000 (unang bunga—Apoc. 14:4), at isang malaking karamihan na walang makabilang (ikalawang bunga). Ang malaking karamihang ito ay kumakatawan sa mga tinawag palabas mula sa Babilonia mula sa lahat ng bansa, lipi, bayan, at wika. Ang bundok na pumupuno sa buong lupa ay sumasagisag sa mga taong tatanggap ng mensahe ng Apoc. 18:1,2 na ipangangaral sa buong sanlibutan ng 144,000 sa panahon ng loud cry (malakas na panawagan). (Tingnan sa Juan 10:16).

“At ang ebanghelyong ito ng kaharian ay ipangangaral sa buong sanlibutan bilang patotoo sa lahat ng mga bansa; at pagkatapos ay darating ang wakas.” (Mateo 24:14)

“At mangyayari sa araw na yaon, na muling igagawad ng Panginoon ang kaniyang kamay upang ikalawang beses na tubusin ang nalabi sa kanyang bayan… at kaniyang itataas ang isang bandila para sa mga bansa, at titipunin ang mga itinapon ng Israel, at kukunin ang nangalat ng Juda mula sa apat na sulok ng lupa.” (Isaias 11:11,12)

“At mangyayari sa mga huling araw, na ang bundok ng bahay ng Panginoon ay matatatag sa itaas ng mga bundok, at itataas sa ibabaw ng mga burol; at ang lahat ng bansa ay dadaloy roon. At maraming bayan ang magsasabi, Halina kayo, at tayo'y umahon sa bundok ng Panginoon, sa bahay ng Diyos ni Jacob; at ituturo niya sa atin ang kanyang mga daan, at tayo'y lalakad sa kanyang mga landas: sapagkat mula sa Sion ay lalabas ang kautusan, at ang salita ng Panginoon mula sa Jerusalem.” (Isaias 2:2,3)

Mula sa mga talatang ito ng Kasulatan, makikita natin kung paanong itatatag at palalaguin ng Panginoon ang kaharian upang mapuno nito ang buong lupa. (Tingnan sa Mateo 13:31,32).

PAGTATATAG NG ISANG KAHARIAN
Inaasahan ng mga alagad na itatatag ni Cristo ang isang kahariang makalupa habang Siya ay nasa lupa. Ang kanilang pagkadismaya ay bunga ng maling pagkaunawa sa hula at layunin ng kanilang misyon. (Tingnan sa Gawa 1:6-8, 1SM 185, GC 345). Ang pagtatatag o pagpapanumbalik ng kahariang inaasam ng mga alagad ay magaganap sa panahon, hindi bago o pagkatapos, kundi habang umiiral ang sampung kaharian ng daliri sa paa, at ang kahariang ito ay simula ng pagpapanumbalik ng mga sakop ng kaharian ng Kanyang kaluwalhatian. (Gawa 3:19-21).

Tinutukoy ng Daniel 2:44,45 ang bato (“ito”) bilang isang kaharian. Ang kahariang-bato ay dapat unawain sa konteksto ng kung ano ang bumubuo ng isang kaharian. Mayroong tatlong pangunahing elemento ng isang kaharian:

1. Hari

2. Teritoryo

3. Mga nasasakupan

Ang pagtatatag ng kaharian sa Daniel 2 ay unang mailalapat sa mga nasasakupan ng kaharian ni Cristo—ang 144,000. Ang kanilang Hari ay si Cristo, at ang kanilang teritoryo sa ngayon ay ang lupa. Ang kahariang ito, ang mga nasasakupan—ang 144,000—ay hindi mawawasak; ito’y mananatili magpakailanman sapagkat sila’y tinatakan, pinangangalagaan mula sa sinumang manakit o pumatay sa kanila. (Tingnan sa GC 648,649; EW 34).

“At sa mga araw na yaon ay hahanapin ng mga tao ang kamatayan, at hindi nila ito matatagpuan; at nanaisin nilang mamatay, ngunit tatakas ang kamatayan mula sa kanila.” (Apoc. 9:6; tingnan sa EW 285)

ANG HULING PAGGUNAW SA LAHAT NG MGA KAHARIANG MAKALUPA

Pagkatapos maitatag ang kaharian sa yugto ng pagiging sanggol nito dito sa lupa—ibig sabihin, pagkatapos matawag palabas ang lahat ng bayan ng Diyos mula sa Babilonya, at matapos ang pagbuhos ng pitong huling salot—saka lamang natin maaasahan ang huling pisikal na pagkawasak ng mga kahariang makalupa, kapag ang Panulukang Bato—si Kristo, ay dumating na sa Kaniyang kaluwalhatian upang itatag ang Kaniyang walang kamatayang kaharian. (Tingnan: GC 346, 347).

"...Nguni’t ang ganap na pagtatatag ng kaharian ng Kaniyang kaluwalhatian ay hindi magaganap hanggang sa ikalawang pagparito ni Kristo sa sanlibutang ito. ‘Ang kaharian at kapangyarihan, at ang kadakilaan ng kaharian sa ilalim ng buong langit,’ ay ibibigay sa ‘mga banal ng Kataastaasang Dios.’ (Daniel 7:27). Mamanahin nila ang kahariang inihanda para sa kanila ‘buhat pa sa pagkakatatag ng sanlibutan.’ (Mateo 25:34). At kukunin ni Kristo sa Kaniyang sarili ang dakila Niyang kapangyarihan at maghahari Siya." (MB p.108).

"At kung magkagayo'y lilitaw ang tanda ng Anak ng tao sa langit: at kung magkagayo'y magsisitaghoy ang lahat ng mga angkan sa lupa, at makikita nila ang Anak ng tao na dumarating na nasa mga alapaap ng langit na may kapangyarihan at dakilang kaluwalhatian. At susuguin niya ang kaniyang mga anghel na may pakakak na malakas ang tunog, at kanilang titipunin ang kaniyang mga hinirang mula sa apat na hangin, mula sa isang dulo ng langit hanggang sa kabila." (Mateo 24:30-31)

KONKLUSYON

Ang bato, na sa paraang supernatural ay nahiwalay mula sa isang bundok, ay naging isa ring bundok na lumaganap hanggang sa napuno ang buong lupa—ito ay nagpapakita ng proseso ng katuparan ng hula patungong kasaysayan: na ang bato (sapagkat ito ay lalago) ay sagisag ng unang bunga sa kaharian; na ang sanggol na kaharian ay nagsisimula sa 144,000 "mga lingkod ng Diyos" (Pahayag 7:3); na samakatuwid, ang iglesia ng Laodicea (sapagkat ito ang huling iglesia kung saan magkakasama pa ang trigo at ang mga damo, at kaya ito rin ang iglesia kung saan aanihin ang trigo—ang 144,000 unang bunga) ay kinakailangang siya ring bundok kung saan hinugis o inalis ang batong yaon—ang unang bunga ng kaharian.

Dagdag pa rito, ito'y tinukoy na “nahugis ng hindi kamay ng tao,” ibig sabihin ay walang tulong ng tao, na malinaw na nagpapakita na ang mga anghel ang tumitipon sa kanila; na ang kanilang pagdami, ayon sa paglago ng bato, ay resulta ng pagtitipon ng ikalawang bunga mula sa lahat ng mga bansa, kaya't ang bundok o kaharian ay pinuno ang buong lupa; at na ang gawaing ito ng supernatural na paghugis sa bato, o paghihiwalay sa 144,000—ang nukleo ng kaharian—ay ang pagdadalisay sa iglesia.

Sa huli, nang walang pag-aalinlangan, ang 144,000 na mga tapat at walang daya na lingkod ng Diyos (Pahayag 14:5), na bumubuo sa pamahalaan ng Diyos sa pasimula nito, ang batong sumira sa rebulto, at siya ring naging dakilang bundok na pumuno sa buong lupa, ay siyang magiging kasangkapan sa ganap na pagbagsak ng lahat ng kahariang makalupa. Samakatuwid, sino pa sa panahong yaon sa buong sanlibutan, sino pa kundi sila, ang maaaring sabihang:
"...sila'y mga taong pinagtatakhan;...isang malaking bayan at makapangyarihan; walang naging gaya nila kailanman, ni magkakaroon pa pagkatapos nito, hanggang sa maraming salinlahi." (Joel 2:2)

Sino ang maglalakas-loob na kwestiyunin, na sa hula, sila ang bayan, at ito ang iglesia na tatapos sa gawain—ang tanging bayan at tanging iglesia na magtataglay ng lahat ng kaloob ng Espiritu, mula sa kaloob ng propesiya, hanggang sa kaloob ng pamamahala at ng paggawa ng himala; na ang mga kaloob na ito ay ipinagkakaloob sa kanila upang magampanan ang huling gawain—ang pagpapaliwanag sa sanlibutan ng kaluwalhatian ng Diyos (Pahayag 18:1), ang
"pangangaral ng ebanghelyong ito ng kaharian sa buong sanlibutan bilang patotoo sa lahat ng mga bansa,” at sa gayon, tipunin ang bayan ng Diyos, ang ikalawang bunga, na walang halong damo (“Aking bayan”) mula sa Babilonya (Pahayag 18:4). Mula sa bawat bansa, lipi, wika, at bayan (na nasasakupan ng Babilonya), kanilang dadalhin ang “kanilang mga kapatid” sa dalisay na iglesia (Isaias 66:19, 20)—ang kaharian ng Diyos sa lupa sa pasimula ng pagkakapanumbalik nito.

"Gaya ng pagtawag ng Diyos sa mga anak ni Israel mula sa Egipto upang tuparin nila ang Kaniyang Sabbath, gayon din Niya tinatawag ang Kaniyang bayan mula sa Babilonya upang huwag silang sumamba sa hayop ni sa kaniyang larawan." (Review and Herald, Dis. 13, 1892, par. 1)

Ito ang pagwawakas ng makahulang palaisipan tungkol sa pagkahayag ng panaginip ni Haring Nabucodonosor sa pamamagitan ni Daniel, ukol sa iba't ibang mga simbolo at ang wastong pakahulugan at aplikasyon ng mga ito ukol sa “mga bagay na mangyayari sa mga huling araw.” Nawa'y ikaw ay pagpalain habang iyong pinagninilayan ang mga impormasyong inilahad.

“Ang mga pangyayaring makasaysayan na may kaugnayan sa panaginip ng hari ay may kabuluhan sa kaniya; nguni’t ang panaginip ay inalis sa kaniya upang ang mga pantas, sa pamamagitan ng sinasabing karunungan sa mga hiwaga, ay hindi magbigay ng maling kahulugan. Ang mga aral na itinuro rito ay ibinigay ng Diyos para sa mga nabubuhay sa ating kapanahunan. Ang kawalang-kakayahan ng mga pantas na sabihin ang panaginip ay larawan ng mga pantas ng kasalukuyang panahon, na walang pagkilala at kaalaman mula sa Kataas-taasan, kaya't hindi nila nauunawaan ang mga hula. Ang pinakamarurunong sa karunungan ng sanlibutan, kung hindi naghihintay sa tinig ng Diyos sa Kaniyang salita, at hindi nagbubukas ng puso upang tanggapin ito at ibahagi sa iba, ay hindi tunay na kinatawan Niya...” (Fundamentals of Christian Education, p. 412.1)

“Kaya't ating makikita na kahit makamit ang pinakamataas na antas ng edukasyong makalupa, ang taong nagtataglay nito ay maaari pa ring mangmang sa mga pangunahing prinsipyo ng pagiging sakop ng kaharian ng Diyos. Ang karunungan ng tao ay hindi sapat na kwalipikasyon para sa kahariang iyon. Ang mga sakop ng kaharian ni Kristo ay hindi nahuhubog sa pamamagitan ng mga anyo at seremonya, ni sa malawak na pag-aaral ng mga aklat. ‘Ito ang buhay na walang hanggan, na kanilang makilala Ka, ang tanging tunay na Diyos, at si Jesu-Cristo na Iyong sinugo.’ Ang mga kasapi ng kaharian ni Kristo ay mga kasapi ng Kaniyang katawan, na kung saan Siya ang ulo. Sila ang mga piniling anak ng Diyos, ‘isang lahing hari, isang bansang banal, isang bayang pag-aari ng Diyos,’ upang ipahayag nila ang mga kapurihan Niya na tumawag sa kanila mula sa kadiliman patungo sa Kaniyang kagilagilalas na liwanag.” (FE 413.1)

Para sa karagdagang mga huling-panahong propetikong pag-aaral gaya ng:

1. Ang Tanda ng Halimaw – 666, ang Papa o ang Pangulo, sino nga ba?

2. Ang Bato sa Daniel 2 – si Cristo o ang Kaniyang mga nasasakupan, alin?

3. Ang mga Manggagawa sa Ikalabing-isang Oras ng Mateo 20, sino sila?

4. Ang mga Di-mapasusubaliang Ebidensya ng 2300-Araw na Propesiya

5. Tatlong Araw at Tatlong Gabi sa Puso ng Lupa, ano ang kahulugan nito?

6. Ang Dakilang mga Paradox ng mga Panahon (isang paliwanag sa Zacarias 6 tungkol sa pagbabago ng pamunuan sa loob ng iglesiang SDA)

7. Tapos na ba ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig? (Mga propesiya na tumutukoy kung sino ang Antitipikal na Asiria sa kasalukuyan, at ang kanilang kinalaman sa darating na mga digmaan)

8. Isang Mensahe mula sa Diyos para sa Iglesiang Laodicea – ang iglesiang SDA

9. Ang Apat na Hangin ng Apocalipsis 7 (sa liwanag ng kasalukuyan at mga darating na pangyayari)

10. Ang Pagkakatawang-tao ni Cristo – Tinanggap ba Niya ang kalikasan ng tao bago o matapos ang kasalanan?

11. Ang Baha, “Gaya noong mga araw ni Noe” – tipo, antitipo, at mga karagdagang aplikasyon

12. Ang Muling Pagtatatag ng Kaharian ng Diyos – Kailan, Saan, at Ano?

13. “Ang Munting Panahon” sa Apocalipsis 20:3, kailan ito?

Maaaring makipag-ugnayan sa:
📧 SdaProMin@aol.com para sa alinman sa mga pag-aaral na nabanggit.