Ακοή & Ισορροπία

Ένα ηχητικό κύμα χαρακτηρίζεται από δύο διαστάσεις 1) την συχνότητα, όπου για υψηλές και χαμηλές συχνότητες αντιστοιχεί μικρό και μεγάλο μήκος κύματος (απόσταση διαδοχικών κορυφών κύματος) αντίστοιχα., 2) το πλάτος ή ένταση ή εύρος (δ.2). Η θέση της ηχητικής πηγής προσδιορίζεται με βάση τις διαφορές έντασης και λανθάνοντος χρόνου. Αν πρόκειται για διαφορετικές ηχητικές πηγές, τότε ο μηχανισμός εντοπισμού διαφέρει για χαμηλές σε σχέση με υψηλές συχνότητες. Για τις μεν χαμηλές, οι ήχοι σταδιακής έναρξης εντοπίζονται βάσει διαφοράς φάσης (διαφορά των κορυφών των κυμάτων) άρα και διαφορά στο χρόνο άφιξης. Για τις μεν υψηλές, οι ήχοι εντοπίζονται βάσει διαφοράς της έντασης (αντιληπτική ηχηρότητα). Ανεξάρτητα συχνότητας, όλοι οι ήχοι εντοπίζονται και βάσει της διαφοράς του χρόνου έναρξης που συνεπάγεται και διαφορά στο χρόνο άφιξης. Τα ηχητικά κύματα συγκεντρώνονται στο πτερύγιο (έξω ους δ.4-1) και εστιάζονται-φιλτράρονται στον ακουστικό πόρο (δ.4-2). Το ηχητικό κύμα δονεί το τύμπανο (δ.4-3) με την ίδια συχνότητα. Αυτό επιτυγχάνεται με τον τυμπανικό υμένα - μεμβράνη που πάλλεται στην συχνότητα της ακουστικής πηγής. Μεταξύ του πτερυγίου και του έσω τμήματος (έσω ους), μεσολαβεί το μέσω ους που περιλαμβάνει τρία μικρά οστά (από μέσα προς τα έξω) ή οστάρια (δ.4-4): σφύρα, άκμωνας και αναβολέας μεταξύ της τυμπανικής μεμβράνης (δ.4-3) και της ωοειδούς θυρίδας (δ.4-6). Τα 3 οστάρια συμβάλλουν αποτελεσματικά στην συγκέντρωση ενέργειας από το τύμπανο στην ωοειδή θυρίδα. Το εσωτερικό αυτί παρουσιάζεται ως μια οστέινη θήκη οστέινος λαβύρινθος) και περιέχει τον αιθουσαίο λαβύρινθο (δ.4-11) και τον κοχλία (δ.4-10). Το αιθουσαίο αποτελείται από 2 κυστίδια και 3 ημικύκλιους σωλήνες (δ. 5, 6): To ελλειπτικό κυστίδιο που ανιχνεύει κατακόρυφη μετατόπιση της κεφαλής, Το σφαιρικό κυστίδιο που ανιχνεύει οριζόντια μετατόπιση της κεφαλής. Οι ημικύκλιοι σωλήνες που είναι σε διάταξη ανά δύο κάθετοι μεταξύ τους ώστε να εμφανίζουν και τα τρία επίπεδα: Στο οριζόντιο επίπεδο ο οριζόντιος που κωδικοποιεί οριζόντια γωνιακή (περιστροφική) μετατόπιση της κεφαλής. Στο κάθετο επίπεδο ο κάθετος που κωδικοποιεί κάθετη γωνιακή (περιστροφική) μετατόπιση της κεφαλής, και Στο οπίσθιο (συστροφικό) επίπεδο ο οπίσθιος που κωδικοποιεί συστροφική γωνιακή (περιστροφική) μετατόπιση της κεφαλής. Ο ήχος παράγεται από τον κοχλία ως αντίδραση στο ακουστικό ερέθισμα. Πρόκειται για την προκλητή ωτοακουστική εκπομπή. Εκτός από το είδος αυτό εκπομπής, έχουμε τις αυτόματες ωτοακουστικές εκπομπές. Πρόκειται για συνεχείς χαμηλούς ήχους που παράγονται σε μία ή περισσότερες συχνότητες που συνήθως είναι μη αντιληπτοί από τους ίδιους ανθρώπους από τους οποίους παράγονται (τα άτομα αυτά έχουν πιο ευαίσθητη ακοή). Στο έσω ους ο ήχος μετατρέπεται σε δυναμικά ενέργειας με τη βοήθεια του οργάνου του Corti (δ. 7) το οποίο αποτελείται από 2 βασικές δομές:1) τα τριχωτά κύτταρα (αισθητικά), 2) τη βασική μεμβράνη. Η ικανότητα διαχωρισμού ερμηνεύεται από 2 θεωρίες που ερμηνεύουν τους τρόπους με τους οποίους η συχνότητα του ήχου κωδικοποιείται: Τη θεωρία θέσης ή τοπικού συντονισμού και τη θεωρία ριπής. Δύο κύρια ρεύματα της ακουστικής επεξεργασίας στο φλοιό εντοπίζονται: ένα ραχιαίο ρεύμα στο οποίο περιλαμβάνεται ο βρεγματικός λοβός και ενδέχεται να κωδικοποιεί τον χωρικό εντοπισμό του ήχου, και ένα κοιλιακό ρεύμα μέσω του κροταφικού λοβού το οποίο αναλύει τις συχνότητες του ήχου και συνδέεται με το μηχανισμό της μνήμης. Η διχωτική ακουστική δοκιμασία (δ. 10) είναι μια από τις τεχνικές που εφαρμόζονται για τη μελέτη της εγκεφαλικής ασυμμετρίας σε φυσιολογικά άτομα. Το άτομο δέχεται δύο διαφορετικά ακουστικά ερεθίσματα ταυτόχρονα, ένα στο δεξί και ένα στο αριστερό αυτί. Τα ακουστικά ερεθίσματα που εφαρμόζονται στο δεξί αυτί, αναφέρονται στο άτομο με μεγαλύτερη ακρίβεια από εκείνα που εφαρμόζονται στο αριστερό αυτί λόγω της προβολής από το δεξιό αυτί ετερόπλευρα στο αριστερό ημισφαίριο όπου εδρεύει το γλωσσικό κέντρο του Wernicke.