1. Inleiding

2. Jata-gosani: kaste goswamis (familie goswamis)

3. Smartas: kaste brahmanas (smarta brahmanas)

4. Prakrita-sahajiya: goedkope pseudo-toegewijden ("gemakkelijk"; lichamelijke bhava)

5. Gauranga-nagaris: rasabhasa bhakta's (Sri Chaitanya als Krishna (lampat))

6. Sakhi-bheki & Cudadhari: rasa-lila-nabootsers (“gopi-nabootsers.” & "Dragers van pauwenverenkronen"; nabootsers van Lord Nityananda)

7. Atavadi: "te groot" (deze begonnen in de tijd van LC; LC is God Almachtig (negeert Zijn lila als toegewijde))

8. Sufi-tantrische-vaishnava syncretisten (Aula=net als Baula, Baula=doet zich voor gek te zijn (uit Batul: "kwaad worden"), Daravesha: islamitische bedelmonniken beïnvloed door Mahaprabhu)

9. Kartabhaja: aanbidders van goeroe als God (“Goeroe is alles, volg blindelings” – maar Srila Jiva Goswami zegt dat we moeten weten dat KC nooit blind is en dat zelfs guru feilbaar kan zijn.)

10. Neda-nedi: vaishnava-boeddhistische syncretisten (Boeddhistische aanbidding van Heer Chaitanya (begonnen in de tijd van LC))

11. Conclusie

1. Inleiding

In een standaard Sanskrit woordenboek wordt het woord sampradaya gedefinieerd als "echte instructie die is ontvangen door middel van guru-parampara of geestelijke opvolging" (guru paramparagatu sad upadesasya). Het voorvoegsel sam geeft verbinding aan, terwijl de stam verwant is aan pradhana, "bron". In het vierde hoofdstuk van de Bhagavad-gita verklaart Heer Krishna dat Hij de oorspronkelijke bron is van de transcendentale wetenschap van bhakti-yoga, en Hij bevestigt dat iemand alleen via guru-parampara verbonden is met deze kennis.

In de woordenschat van westerse religieuze tradities heeft sampradaya geen exacte echte equivalent. Men zou in de verleiding kunnen komen om 'orthodoxie' te gebruiken, maar zoals een bekende Duitse Sanskritist heeft opgemerkt, is dit woord echt van toepassing op leerstellige zaken, niet op beoefening. Toelating tot een sampradaya hangt niet alleen af ​​van een theoretisch correct begrip van de leringen van Krishna. De kandidaat moet zijn leer praktisch demonstreren door zich strikt aan te sluiten bij de gezuiverde levensstijl (acara) die is neergelegd door grote heilige leraren (acarya's).

TEXT 19

yasya sarve samārambhāḥ

kāma-saṅkalpa-varjitāḥ

jñānāgni-dagdha-karmāṇaṁ

tam āhuḥ paṇḍitaṁ budhāḥ

VERTALING

"Er wordt van iemand aangenomen dat hij volledige kennis beschikt wanneer elke handeling verricht wordt zonder verlangen naar zinsbevrediging. Hij wordt door wijzen gezegd een arbeider te zijn wiens vruchtdragende handeling wordt verbrand door het vuur van perfecte kennis." (Bhagavad-gita 4.19)

UITLEG

Alleen iemand met volledige kennis kan de activiteiten van een persoon in Kṛṣṇa-bewustzijn begrijpen. Omdat de persoon in Kṛṣṇa-bewustzijn verstoken is van allerlei zinsbevredigende neigingen, moet het duidelijk zijn dat hij de reacties van zijn werk heeft verbrand door perfecte kennis van zijn constitutionele positie als de eeuwige dienaar van de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods. Hij is eigenlijk geleerd wie zo'n perfectie van kennis heeft bereikt. De ontwikkeling van deze kennis van het eeuwige dienstbetoon van de Heer wordt vergeleken met vuur. Zo'n vuur, eenmaal ontstoken, kan allerlei reacties op het werk verbranden.

Pure acara breidt zich automatisch uit naar pure pracara (prediking), upacara (godheidsaanbidding) en alle andere devotionele activiteiten. Door zo'n zuiverheid komt de toegewijde in aanmerking om te genieten van de hogere smaak van transcendentie (param drstva) waarover Krishna in Bhagavad-gita 2.59 spreekt, die aan alle wortels, in de ziel zelf, aan alle verlangens voldoet. Dus de lagere smaak voor vlees eten, ongeoorloofde seks, gokken en intoxicatie is verloren; bewustzijn vestigt zich vast in de zondeloosheid en de toegewijde wordt geleidelijk gekwalificeerd om de rasa van Sri Krishna's persoonlijke associatie te betreden. Raso vai sah rasam hy evayam labdhvanandi bhavati, verklaart de Tattiriya Upanisad: "Wanneer iemand de Persoonlijkheid van God begrijpt, het reservoir van genot, Krishna, wordt hij eigenlijk transcendentaal gelukzalig."

De echtheid van een sampradaya of een persoon die een sampradaya vertegenwoordigt, wordt voornamelijk bepaald door geestelijke kwaliteit (sarva maha-guna-gana vaisnava-sarire - "Een vaishnava is iemand die alle goede eigenschappen heeft ontwikkeld", Sri Caitanya-caritamrta, Madhya 22.75). De goede eigenschappen van de vaishnava zijn eigenlijk krishnera-guna, Krishna's eigen, en ze verschijnen in de toegewijde door zijn uitwisseling van rasa met de Heer. De transcendentale kwaliteiten van de Heer zijn onbeperkt (ananta krsnera-guna), en Zijn toegewijden zijn eveneens onbeperkt. Deze combinatie brengt verschillende gemoedstoestanden van liefde voor God voort, die zichtbaar zijn in de personen van grote acarya's die naar deze wereld zijn afgedaald om echte vaishnava-kwaliteiten te onderwijzen via het sampradaya-systeem.

Zelfs wanneer hij afwijkt van andere acarya's met betrekking tot bepaalde zaken van detail, is het duidelijk dat een echte acarya in perfecte kennis is gesitueerd omdat hij 1) vrij is van ondeugd, 2) de goede eigenschappen van een vaishnava vertoont, en 3 ) accepteert vishnu-tattva als Het Hoogste. Verschillen tussen de leringen van acarya's zijn te wijten aan hun individuele gemoedstoestanden van liefde voor de Heer.

"Wat Madhvacarya begrijpt, begrijpen we ook ... Wat Ramanuja begrijpt, begrijpen we ook. Wat Caitanya Mahaprabhu begrijpt, begrijpen we ook. Er is dus geen verschil ... Dat is vaishnava. Alle vaishnava's begrijpen dat Vishnu de Allerhoogste is. Er kan soms, zoals Krishna, worden begrepen als incarnatie van Vishnu, en soms begrijpen ze Vishnu als de incarnatie van Krishna. Dat is sampradaya. Dat is sampradaya. Maar ofwel Krishna of Vishnu, hij is Allerhoogste, dat wordt door iedereen aanvaard ... Als ik van iemand houd, zal ik zeggen dat hij de eerste is. En als je van iemand houdt, zul je zeggen dat hij de eerste is, maar allebei hetzelfde ... Hanumanji, hij zal Krishna nooit accepteren. En de gopi's zullen Rama of Vishnu nooit accepteren. " (Zijn goddelijke genade A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada, gesprek, 6 mei 1975)

De toelating tot een sampradaya hangt uiteindelijk af van de onderwerping van de aspirant aan de gemoedstoestand van de acarya door strikte naleving van de acara die hij onderwijst. Op de vraag wat de persoonlijke relatie van een discipel tot zijn spiritueel leraar is, antwoordde Srila Prabhupada: "Om je spirituele meester te gehoorzamen." Wat je ook hebt gezegd, je volgt strikt: volg de regulerende principes. "Chant zestien rondes." Dat is alles. " (SP-gesprek, 8 april 1975)

In een ander gesprek (11 maart 1976) vergeleek Srila Prabhupada de leerling met hout, de geestelijk leraar met lucifers, Krishna-bewustzijn met vuur en maya met water. Wanneer vochtig hout in het vuur wordt geplaatst, droogt het eerst en ontsteekt vervolgens. Het drogen wordt vergeleken met de beoefening van acara waarmee de discipel zich associeert met de acarya. Wanneer hij zich stevig in acara bevindt, ontsteekt hij op natuurlijke wijze met Krishna-bewustzijn. Op deze manier gaat de vlam van zuivere krishna-bhakti neer in de sampradaya. "Er zijn vier lijnen van geestelijke erfopvolging: één van Heer Brahma, één van Heer Shiva, één van Laksmi, de godin van het geluk, en één van de Kumara's. De geestelijke opvolging van Heer Brahma wordt de Brahma Sampradaya genoemd, de opvolging van Heer Shiva (Sambhu) wordt de Rudra Sampradaya genoemd, die van de godin van het geluk, Laksmiji, wordt de Sri Sampradaya genoemd, en die van de Kumaras wordt de Kumara Sampradaya genoemd. Men moet een van deze vier sampradaya's accepteren om het meest vertrouwelijke religieuze systeem te kunnen begrijpen. In de Padma Purana wordt gezegd, sampradaya-vihina ye mantras te nisphala matah: "Als iemand de vier erkende discipellijke erfopvolgingen niet volgt, is zijn mantra of inwijding nutteloos." In de huidige tijd zijn er veel apasampradaya's, of sampradaya's die niet bonafide zijn en die geen band hebben met autoriteiten zoals Heer Brahma, Heer Shiva, de Kumaras of Laksmi. Mensen worden misleid door zulke sampradayas. De sastras zeggen dat geïnitieerd zijn in zo'n sampradaya een nutteloze verspilling van tijd is, want het zal nooit iemand in staat stellen om de echte religieuze principes te begrijpen. " (Srimad-Bhagavatam 6.3.21, betekenis)

Srila Bhaktivinoda Thakur identificeert dertien apasampradaya's die zich afsplitsen van de Brahma-Madhva-Gaudiya Sampradaya na de verdwijning van Sri Caitanya: Aula, Baula, Kartabhaja, Neda, Daravesa, Sani, Sahajiya, Sakhibheki, Smarta, Jata-gosani, Ativadi, Cudadhari en Gauranga- Nagari. Deze apasampradayas (apa betekent "afgeweken") zijn als parasitaire groeisels op de grote boom van de sankirtanbeweging. Omdat ze alle gebreken van materiële conditionering vertonen, zijn ze geestelijk nutteloos. De "rasa" die door dergelijke groepen wordt opgedronken, wordt door Srila Bhaktisiddhanta Sarasvati prakrta-rasa genoemd. Hun zendingsactiviteiten worden veroordeeld als vals spelen.

De ultieme test of iemand wel of geen lid is van de sampradaya van Sri Caitanya is de kwaliteit van zijn chanten van de heilige naam van Krishna, wat de essentiële acara is in het tijdperk van Kali: "... je moet altijd onthouden dat ofwel grhastha of brahmacari of sannyasi, niemand kan zich strikt aan alle regels en voorschriften houden ... In de Kali-yuga is het niet mogelijk ... Daarom heeft Caitanya Mahaprabhu aanbevolen dat hari-nama, die Hare Krishna mantra reciteert, zeer rigide moet worden uitgevoerd, wat iedereen gemeen heeft. " (SP-gesprek, 10 maart 1976)

Als een persoon zichzelf adverteert als een Gaudiya Vaishnava door de Hare Krishna maha-mantra te chanten en toch opzettelijk grote toegewijden beledigd, ontkent dat Heer Vishnu de Absolute Waarheid is, beschouwt de spirituele meester als een gewoon mens, lastert Vedische literatuur en andere geautoriseerde geschriften, beschouwt de glorie van de heilige naam als overdrijving, verzint verdraaide theorieën over de heilige naam, denkt dat de heilige naam equivalent is aan alledaagse religieuze rituelen, predikt de roem van de heilige naam aan de ongelovigen of onderhoudt materiële gehechtheden terwijl de heilige naam wordt gezongen, hij de sampradaya niet kan vertegenwoordigen, zelfs als hij erin geïnitieerd is.

"Of een Vaishnava op de juiste manier geïnitieerd is of niet, is geen onderwerp voor overweging. Iemand kan geïnitieerd zijn en toch besmet worden door de mayavada filosofie, maar iemand die de heilige naam van de Heer zingt zonder offenses zal niet zo vervuild zijn. Een goed geïnitieerde Vaishnava kan onvolmaakt zijn, maar iemand die de heilige naam van de Heer zingt, is perfect. Hoewel hij schijnbaar een neofiet is, moet hij nog steeds als een zuivere onvermengde Vaishnava worden beschouwd. ' (Caitanya-caritamrta, Madhya 15.111, betekenis)

"Als iemand de Hare Krishna mantra zingt terwijl hij misdaden/offenses pleegt, zullen deze ongewenste klimplanten groeien." Men zou niet moeten profiteren van het reciteren van de Hare Krishna mantra voor wat materiële winst. "Zoals vermeld in vers 159: 'nisiddhacara', 'kutinati', 'jiva -himsana ',' labha ',' puja ',' pratisthadi yata upasakha-gana.

De ongewenste klimplanten zijn beschreven door Srila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakur. Hij stelt dat als iemand hoort en zingt zonder te proberen om overtredingen op te geven, die persoon materieel gehecht raakt aan zinsbevrediging. Men kan ook verlangen naar vrijheid van materiële slavernij zoals de mayavadis, of iemand kan gehecht raken aan de yoga-siddhi's en prachtige yogavermogens begeren. Als iemand gehecht is aan prachtige materiële activiteiten, wordt men siddhi-lobhi genoemd, hebzuchtig voor materiële perfectie. Men kan ook het slachtoffer worden van diplomatiek of krom gedrag, of men kan met vrouwen omgaan voor ongeoorloofde seks. Anderen kunnen een show maken van devotionele dienst zoals de prakrta-sahajiyas, of iemand kan proberen zijn filosofie te ondersteunen door zich bij een of andere kaste aan te sluiten of zich te identificeren met de steun van de familietraditie, men kan een pseudo-goeroe worden of een zogenaamde spiritueel leraar. Men kan gehecht raken aan de vier zondige activiteiten - ongeoorloofde seks, intoxicatie, gokken en vlees eten - of men kan een Vaishnava beschouwen als een mondaine kaste of geloofsbelijdenis. Men zou kunnen denken: "Dit is een hindoe-vaishnava, en dit is een Europese vaishnava. Een Europese vaishnava mag de tempels niet betreden." Met andere woorden, men kan Vaishnava's beschouwen in termen van geboorte, denkend dat men een brahmana vaishnava, een sudra vaishnava, een mleccha vaishnava enzovoort is. Men kan ook proberen om een ​​professionele business uit te voeren tijdens het reciteren van de Hare Krishna mantra of het lezen van Srimad-Bhagavatam, of iemand kan proberen zijn geldsterkte op illegale wijze te vergroten. Men kan ook proberen een goedkope Vaishnava te zijn door op een afgelegen plek te zingen voor materiële aanbidding, of men kan mondaine reputatie verlangen door zich met niet-toegewijden te verenigen, men kan iemands filosofie of spiritueel leven in gevaar te brengen, of men kan een aanhanger van een erfelijke kaste systeem worden. Dit zijn allemaal valkuilen van persoonlijke zinsbevrediging. Alleen al om een ​​paar onschuldige mensen te bedriegen, maakt iemand een vergevorderd show van spiritueel leven en wordt hij bekend als een sadhu, mahatma of religieus persoon. Dit alles betekent dat de zogenaamde toegewijde het slachtoffer is geworden van al deze ongewenste klimplanten en dat de echte klimplant van bhakti-lata-bija is belemmerd. "(Caitanya-caritamrta, Madhya 19.160, betekenis)

De link tussen namaparadha en de volledige afwijking van de sampradaya wordt aangegeven door Srila Jiva Gosvami, die in de Bhakti-sandharba waarschuwt dat er overtreders van de heilige naam zijn die acikitsya of onverbeterlijk zijn (jnana-lava-durvidagdhastra-acikitsya-atva- dupeksa). Toegewijden, altijd meedogend, proberen gevallen zielen te helpen met goede instructies. Maar als iemand onbeschaamd en arrogant wordt door een beetje kennis te vergaren van hun associatie, wordt hij gediskwalificeerd voor de sampradaya vanwege drie soorten namaparadha: sadhu-nindha (godslastering van de toegewijden van de Heer), goeroe-avajna (negeren van de geestelijk leraar) en sruti-sastra-nindha (godslastering van de geopenbaarde geschriften).

Toch erkent de onverbeterlijke dader nooit het feit van zijn overtredingen. Hij kan niet begrijpen dat de genade van de spiritueel leraar en de associatie van zuivere toegewijden onmisbaar zijn voor het zingen van de heilige naam. Omdat hij grote waarde hecht aan wereldse kennis en prestaties, kijkt hij neer op de eenvoudige toegewijden die zich hebben overgegeven aan devotionele dienst. Dit is sadhu-nindha. Hij kan niet accepteren dat de spiritueel leraar een transcendentale leraar is, niet een wereldse leraar; dus probeert hij de persoon en instructies van de goeroe te meten aan zijn eigen mentale normen. Dit is goeroe-avajna. Hij bestudeert de geopenbaarde geschriften zoals hij gewone literatuur zou doen, en verzamelde er iets van wat zijn vooropgezette ideeën leek te ondersteunen, zonder acht te slaan op de rest. Dit is sruti-sastra-nindha.

Als hij, op grond van een valse blijk van vooruitgang in Krishna-bewustzijn, beweert de heerlijkheden van de heilige naam volledig te hebben gerealiseerd, is hij geschikt voor de eeuwige straf door Yamaraja. Zoals uitgelegd in de betekenis van Caitanya-caritamrta, Madhya 19.156, iemand die "denkt dat hij heel volwassen is geworden en gescheiden kan leven van de associatie van Vaishnava's en daarmee alle regulerende principes opgeeft" begaat de hati-mata of gekke olifantsovertreding. Welke oprechte devotionele inspiratie dan ook die door zijn goede associatie in zijn hart is ingeprent, wordt ontworteld en vernietigd. Vanwege zijn ongeneeslijke laster is zo'n hardvochtige acikitsya-namaparadhi geschikt om te worden gemeden door de bonafide gemeenschap van toegewijden.

Desondanks wordt duidelijk dat sommige acikitsya-namaparadhi erg invloedrijk zijn geworden in de Kali-yuga. Op een of andere manier maken ze voor hun eigen doeleinden gebruik van de bonafide spiritueel leraar. Terwijl ze zichzelf voordeden als zijn meest geliefde discipelen, schenen ze de spirituele meester met aanzienlijke oprechtheid te dienen, te verheerlijken en te aanbidden. Maar alle pijnen die ze nemen, zijn alleen voor zelfbevruchting. Hun vooruitgang ligt in de accumulatie van materiële rijkdom en roem, niet in toegewijde dienst aan Krishna. De acikitsya-namaparadhi, voortgestuwd naar bekendheid door sluwheid, diplomatie en materiële kwalificaties zoals nobele geboorte, weelde, eruditie en schoonheid, kunnen aanhangers trekken uit de gelederen van twee mindere graden van namaparadhis die niet stevig de schuilplaats van de sampradaya als gevolg van tegenslag hebben ingenomen. Deze twee soorten daders zijn de onwetende en de zwakke.

De onwetende daders worden vergeleken met vochtig hout: zonder bhakti-sukrti en de associatie en genade van de heiligen, zijn ze verzonken in materiële opvattingen; zelfs als ze worden blootgesteld aan het zuiverende vuur van Krishna-bewustzijn, ontsteekt het hun geluk niet meteen. Ze kunnen dus worden misleid. Maar als zij hun heil zoeken in de heilige naam, zal Krishna's genade op een dag voor hen beschikbaar zijn, ook al is dit na lange tijd het geval.

De zwakken aarzelen om te profiteren van echte sadhu-sanga vanwege een gebrek aan geloof. Onschuldig en zonder dubbelhartigheid, hoe meer zij zich eenvoudig kunnen overgeven aan het zingen van de heilige naam in goede omgang, hoe meer zij gezegend zijn door Krishna's genade. Maar totdat hun slepende zonden worden vernietigd door het effect van sadhu-sanga, kunnen ze niet de kracht verzamelen om namaparadha te overstijgen.

De acikitsya-namaparadhi draait vakkundig een net van illusie, kleverig zoet met een perverse genietstemming (prakrta-rasa) waarmee hij zijn ongelukkige volgelingen in de val lokt. Door het ontwaken en voeden van zaden van wereldse begeerte (anarthas) in hun harten, misleidt hij hen in het denken dat deze groeiende anarthas de bhakti-lata-bija zijn.

'Bhakti-lata-bija betekent' het zaad van toegewijde dienst '. Alles heeft een originele oorzaak of zaad. Voor elk idee, programma, plan of apparaat is er in de eerste plaats de contemplatie van het plan, en dat wordt bija of het zaad genoemd. De methoden, regels en voorschriften waardoor men perfect is getraind in toegewijde dienst vormen de bhakti-lata-bija, oftewel zaad van toegewijde dienst. Deze bhakti-lata-bija wordt door de genade van Krishna door de geestelijk leraar ontvangen. Andere zaden worden anyabhilasa-bija, karma-bija, jnana-bija of politieke en sociale of filantropische bija genoemd. Echter, bhakti-lata-bija is anders dan deze andere bijas. Bhakti-lata-bija kan alleen worden ontvangen door de genade van de spiritueel leraar. Daarom moet men de spirituele meester bevredigen om bhakti-lata-bija (yasya prasadad bhagavat-prasadah) te verkrijgen. Bhakti-lata-bija is de oorsprong van toegewijde dienst. Tenzij iemand de spirituele meester bevredigt, krijgt hij de bija, of grondoorzaak, van karma, jnana en yoga zonder het voordeel van toegewijde dienst. Maar iemand die gelooft in zijn spirituele meester en trouw is aan hem, krijgt de bhakti-lata-bija. Deze bhakti-lata-bija wordt ontvangen wanneer iemand wordt ingewijd door de bonafide spiritueel leraar. Na het ontvangen van de genade van de spiritueel leraar, moet men zijn instructies herhalen, en dit wordt sravana-kirtan genoemd - horen en chanten. Iemand die niet goed heeft gehoord van de spiritueel leraar of die de regulerende principes niet volgt, is niet geschikt om te chanten (kirtan). Dit wordt uitgelegd in Bhagavad-gita (2.41): vyavasayatmika buddhir ekeha kuru-nandana. Iemand die niet zorgvuldig naar de instructies van de geestelijk leraar heeft geluisterd, is niet geschikt om de cultus van toegewijde dienst te chanten of te prediken. Men moet de bhakti-lata-bija water geven na het ontvangen van instructies van de spiritueel leraar. "(Caitanya-caritamrta, Madhya 19.152, betekenis)

In de apasampradaya worden chanten en prediken nooit gedaan met betrekking tot Vaishnava-tradities van regulerende principes en spirituele instructie. De 'extase' van prakrta-rasa opgewekt door dergelijk ongeoorloofd zingen en prediken is slechts vergif in devotionele gedaante.

"In plaats van echte liefde voor Krishna aan te wakkeren, raken dergelijke toehoorders van de Bhagavatam meer en meer gehecht aan huishoudelijke aangelegenheden en seksleven (yan maithunadi-grhamedhi-sukham hi tuccham). U dient Srimad-Bhagavatam te horen van iemand die geen connectie heeft met materiële activiteiten, of, met andere woorden, van een Paramahamsa Vaishnava, iemand die de hoogste fase van sannyasa heeft bereikt. Dit is natuurlijk alleen mogelijk als iemand zijn toevlucht neemt tot de lotusvoeten van Sri Caitanya Mahaprabhu. Het Srimad-Bhagavatam is alleen begrijpbaar voor iemand die in de voetstappen van Sri Caitanya Mahaprabhu kan treden. " (Caitanya-caritamrta, Antya 5.131, betekenis)

In hun "extase" genieten de apasampradaya's van de heilige dhama (of een plaats waarvan ze beweren dat het een dhama is) als een faciliteit voor heimelijkheid, zelfpromotie en geld maken. Ze genieten van discipelen door hen af ​​te leiden van de dienst van de Heer en hen in dienst te stellen van de zintuigen van vals-goeroes. Ze genieten van grote Vaishnava's door lippendienst en goedkope imitatie; begerig om de onschuldigen te verbijsteren en hun eigen plannen te bevorderen, streven ze naar een soort erkenning van een grote Vaishnava zodat ze deze "goedkeuring" vrijelijk kunnen uitbuiten. En ze genieten ervan om esoterische doctrines van hun eigen uitvinding uit te dragen die volgens hen de echte leringen van goeroe, sastra en sadhu zijn.

Dit alles resulteert in drie soorten ongunstige eigenschappen die altijd prominent aanwezig zijn in de apasampradayas. Deze worden genoemd in Vaishnava Ke door Srila Bhaktisiddhanta Sarasvati: anitya-vaibhava (hunkering naar materieel succes), kaminira-kama (illegale sekszaken die meestal als 'transcendentaal' worden doorgegeven), en mayavada (filosofische speculatie die het persoonlijke karakter van God zoals onderwezen door de vaishnava sampradayas).

In de hoofdstukken die volgen, zullen de achtergronden van de dertien apasampradayas worden onderzocht en hun afwijkingen worden geanalyseerd. Ik heb dit werk ondernomen vanuit de overtuiging dat deze dertien gevallen archetypisch zijn van allerlei verkeerde voorstellingen van de sankirtan-beweging van Sri Caitanya Mahaprabhu die tot op de dag van vandaag zijn gezien.

Zoals hij in een lezing op 4 juli 1970 verklaarde, beschouwde Srila Prabhupada zijn enige succes als verlengstuk van de sampradaya van Sri Caitanya in de Westerse Wereld. Het zal ons succes zijn als zijn volgelingen om de groei van ISKCON te beschermen, zodat het zich kan uitbreiden naar elke stad en dorp van deze planeet zoals Sri Caitanya voorspelde. Laten we aandacht schenken aan de waarschuwing van een andere voorspelling gemaakt door Sri Caitanya met betrekking tot de opkomst van de apasampradayas, visva andhakara koribe: "In Mijn naam zullen ze de hele wereld donker maken."

Bij het voorbereiden van dit deel heb ik een aantal bronnen geraadpleegd, Vaishnava en academisch. De belangrijkste hiervan zijn de boeken, brieven en lezingen van Zijn Goddelijke Genade A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada. Van Sri Bhakti-vilasa Bharati Maharaja, een godsbroeder van Srila Prabhupada, gebruikte ik cv's en weerleggingen van apasampradaya filosofie gegeven in Apasampradaya Svarupa, vriendelijk vertaald uit het Bengaals door Bhakta Krishanu Lahiri, een student van talen aan de universiteit van Calcutta en lid van Bhaktivedanta Youth Services. Ik nam ook de hulp van de schat aan gegevens over de aloude verschillen van Gaudiya Sampradaya met de jata-gosani en smarta kasten in The History and Literature of the Gaudiya Vaishnavas, een ongepubliceerd manuscript van een andere godsbroeder van Srila Prabhupada genaamd Sambidananda das (die in de jaren 1930 twee Gaudiya Matha sannyasis vergezelde op een prediking tour door Europa). De volgende wetenschappelijke boeken werden geraadpleegd: Vaishnavism in Bengal door Dr. Ramkantha Cakravarti (Sanskriet Pushtak Bandhar, Calcutta 1985), Obscure Religious Cults door Dr. Sashi Bhushan Das Gupta (1976 herdruk door Firma KLM Ltd.), The Bauls of Bengal door Rebati Mohan Sarkar (Gian Publishing House, New Delhi 1990) en Braj - Center of Krishna Bedevaart door Alan W. Entwistle (Egbert Forsten, Holland 1987).

Sri Bhakti Vikasa Svami Maharaja en Kiranasa Prabhu brachten me op de hoogte met een gedetailleerd verslag van de moderne apasampradaya-verschijnselen die ze tegenkwamen in hun jarenlange prediking in Bangladesh. Sarvabhavana Prabhu hielp met het vertalen van het materiaal op de Aul apasampradaya en Kishore Ghosh van de B.Y.S. heeft op dezelfde manier geholpen met materiaal over de Bauls. Atma Tattva Prabhu van de ISKCON Mayapura Gurukula was vriendelijk in zoveel manieren om op te noemen. De volgende toegewijden hielpen me bij het verwerken van de onbewerkte gegevens waaruit dit boek was gekarnd: Anadi das, Rama Gopala das, Sucirani devi-dasi, Priti devi-dasi en Daya Dharma devi-dasi.