Jón á Hóli

Gísli; „Nú sendir þú Jón og þína menn með græjurnar allar og þið gerið úrslitatilraun til að losa stífluna. Ég skal launa ykkur það, ef tekst.“ sagði Gestur.

Jæja. Nonni, Alli með beinið, Ella Gústa með vindilinn og allt settið suðureftir til Gests í hvelli sama um morguninn.Og nú skal það ske.  Viti menn. Eftir enn einn djöfulganginn, rétt fyrir matinn brestur stíflan. „Bíðiði aðeins strákar mínir,“ sagði Gestur. Gestur „stekkur“  útí áfengisbúðina til Gosa, kaupir stærstu og dýrustu koníaks „beljuna“ í vagni sem til var. Hún var eitt gallon, um fjórir lítrar í skrautlegum kassa.

Hugðist Gestur nú rífa upp kassann framan við liðið,  skrúfa tappann úr, og veita vinum sínum.  Snöggur að hugsa kallar Jón svo um allt heyrist.

„ Nei nei nei Gestur minn við í áhaldahúsinu fáum okkur aldrei í glas fyrir hádegi“.

Gestur líka snöggur: „Nnnnú, drekkiði þá þetta bara eftir matinn!“

Næsta sem fréttist af koníaksgalloninu var, að klukkan eitt þegar Gosi í vínbúðinni opnaði nývaknaður, frekar úldinn  eftir hádegislúrinn, skeiðaði Jón inn hallandi gólfið og spurði.

„ Hvað þarf ég að bæta við til að fá fimm brennivín?“.

Gestur Fanndal

("Beinið" bar nafn margrómaðrar traktorsgröfu, djásni, sem bærinn átti.)  Sig. Fanndal.

Myndin hér ofar er af Jóni Sigurbjörnssyni. Ljósmynd: Kristfinnur.  Jón Frímann Sigurbjörnsson  var fæddur: 27-07-1914 Dáinn: 31-10-1987 

=========================================

Önnur saga af Jóni Sigurbjörnssyni, og presti.

Eins og fram kom hér fyrir ofan þá þekkti Jón skil á flestum ef ekki öllum skólplögnum bæjarins og vart kallað út lið nema hann væri þar með í hóp þegar einhver lögnin stíflaðist eða fór í sundur á þeim tíma sem hann vann hjá bænum.

Séra Ragnar Fjalar þurfti á aðstoð að halda vegna stíflaðs frárennslis á prestsetrinu við Hvanneyri. Ekki var lengur hægt að skola niður frá salerni vegna stíflunnar.

 Að fyrirmælum Jóns hófu starfsmenn áhaldahússins gröftinn í hallanum upp á hólinn við akbrautina suður af prestsetrinu.

Fljótlega komust starfsmennirnir niður á skólplögnina nákvæmlega þar sem Jón sagði lögnina vera. 

Þá greip Jón járnkarl og teygði sig í átt að rörinu sem var steinsteypt 6" rör.  Hann stakk járnkarlinum með afli á rörið sem brast undan högginu.

Jón vissi greinilega hvað mundi ske því hann var viðbúinn gusunni sem gaus upp í loftið. Hann slapp þó ekki alveg við óþverrann sem upp úr ræsinu kom, eins og vænta mátti. Hann bölvaði hressilega og beið svo eftir að rennslinu slotaði. 

Jón og félagar tók sig til og létu fjöðrina ofan í gatið og losuðu um  stífluna sem neðar var. 

Á meðan á þessu stóð tók Jón sig til og fór að týna upp ákveðna tegund hluta sem upp höfðu komið með gusunni og raðaði þeim snyrtilega á kantinn ofar við götuna.

Hann tók síðan hrífu og sóp til að hreinsa svæðið af hinu venjulega góssi sem um skólplagnir renna og mokaði því síðan með skóflu smátt og smátt ofan í gatið sem hann hafði brotið á rörið.

Félagar Jóns glottu þegar þeir sáu hvað það var sem Jón hafði raðað við vegkantinn. En þeir urðu hálf vandræðalegir þegar þeir sáu prestinn koma upp brekkuna í átt til þeirra. Prestur sagði brosandi. "Þið hafið greinilega látið hendurnar standa fram úr ermunum drengir"  og tók smá sveig framhjá blautu svæðinu á leið sinni heim að prestsetrinu.

"Já" sagði Jón hátt og snjallt. "Það má nú einnig segja um þig ef marka má þetta" og benti Jón á 12 notaðar verjur sem hann hafði raðað við vegkantinn. Ekki var að sögn gott að átta sig hvor varð vandræðalegri presturinn sem flýtti sér framhjá eða félagar Jóns sem hálft í hvoru ofbauð kímni félaga síns.

En hlógu þó dátt þegar farið var af vettvangi eftir að hafa komið svæðinu í eðlilegt horf.

ES. Ég hefi heyrt tvær aðrar útgáfur af þessum atburði, en  þessi þykir mér best.   SK