Hann Þórður gamli....

HANN ÞÓRÐUR GAMLI ÞRAUKAR ENN

Eftir fullnaðarprófið upp úr tólf ára bekk var farið í skólaferðalag. Benni kennari og Hlöðver skólastjóri voru gæslumenn okkar og stóðu sig afburða vel í því hlutverki. Ég man að einhvers staðar var farið heim að sveitabæ og keypt mjólk handa okkur krökkunum á 25 lítra brúsa, sömu gerðar og stóðu gjarnan á brúsapöllunum fljótlega eftir mjaltir hér á árum áður. Niður við þjóðveginn var þess síðan beðið að menn eins og “Bjössi á mjólkurbílnum” og önnur sambærileg kvennagull kæmu akandi og pikkuðu þá upp og blikkuðu í leiðinni misjafnlega vellyktandi heimasæturnar sem komu þangað stundum beinustu leið úr fjósinu með blik í auga. Og ég sem hélt að mjólkin fengist bara í mjólkurbúðunum. Þetta var um vorið 1968 og hópurinn okkar fór alla leið suður til Reykjavíkur í rútunni frá Sleitustöðum og það var komið víða við á leiðinni. Þetta var líka með flottari rútum á þeim tíma, því það var hægt að tala í míkrafón fram í hjá bílstjóranum og innanrútuhátalararnir skiluðu síðan erindinu aftur í til farþeganna. Hlöðver var fljótur að tileinka sér þennan sérhannaða túrhestaútbúnað og notaði hann óspart á okkur krakkana. Þegar við ókum um sveitir landsins fræddi hann okkur um hvað tengdi staðina og jafnvel heilu sveitirnar við söguna sem við áttum að hafa lært. Við sem vorum um það bil að verða fyrrverandi nemendur þessa ágæta fræðara hlustuðum og sáum nú hlutina í nýju og myndrænna ljósi en því sem við lásum áður út úr svarthvítri bókinni.